سهیل آصفی
“باید شرایط سفر نانسی پلوسی به ایران را فراهم کرد. کمیسیون امنیت ملی مجلس از ایشان هنوز به جز صحبت تلویحی نشنیده است.” حمیدرضا حاجی بابایی، عضو هیات رئیسه و کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس اسلامی با بیان جمله فوق در گفتگو با “روز” تاکید می کند که در جریان مذاکرات جاری لاریجانی و سولانا، ایران بر سر تعلیق غنی سازی مذاکره نمی کند. این عضو کمیسیون امنیت ملی با اشاره به “اقتدار” دستگاه امنیتی کشور،هر نوع برخورد غیر فرهنگی با مردم و اصحاب جامعه مدنی کشور را رد می کند.
آقای حاجی بابایی، اول بگذارید به موج رسانه ای بحث مقابله با آنچه از سوی مسئولین ذیربط “بدحجابی” گفته شده است بپردازیم. جدا از حواشی این اخبار، برخی کارشناسان صحنه سیاسی ایران،چنین اقداماتی را جدا از عادت مقطعی حکومت در آستانه فصل گرم،به نوعی “بحران سازی” در سطح جامعه برای منحرف کردن اذهان از مسائل مهمی مثل پرونده هسته ای جمهوری اسلامی و… عنوان کرده اند. نظر کمیسیون امنیت ملی مجلس در این رابطه چیست؟
حس نمی کنم که مسائل فرهنگی در داخل کشوربه مسائل سیاسی ربطی داشته باشد.
من نگفتم ربط دارد….
به هر حال مسائل فرهنگی از نوع مسائل فرهنگی است.
یعنی چی؟
یعنی سیر خودش را طی می کند و درمان های خودش را می طلبد. بحث هسته ای ما بالاخره بحثی است که فکر می کنیم هر کس با هر قیافه و شکل و مرامی که دارد،چه در داخل کشور و چه در خارج کشور به مساله دستیابی به فن آوری هسته ای اعتقاد دارد.
جدی؟
بله، ما فکر می کنیم همه ایرانیان به این غرور ملی اعتقاد دارند.
خب اقداماتی مانند طرح موسوم به مقابله با “بدحجابی” در شرایط حاضر کشور تا چه حد به آن امنیت و ثبات روانی که مد نظر شماست کمک می کند؟
ببینید،بحث مسائل فرهنگی راهکارها و رفتار خودش را می طلبد. مسائل فرهنگی به دلیل روحیات انسانها و تعدد هنجارها و ناهنجاری هایی که در یک جامعه وجود دارد،به همان میزان متنوع است.
خب این سیاست ها”تنوع” را مد نظر دارد؟
نمی شود رفتارهای فرهنگی را در یک نوع شیوه و برخورد خلاصه کرد.
یعنی چه؟
به هر حال ما شیوه های برخورد مختلفی را در سطح کشور داریم. مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش،دانشگاهها و…بعضا هم در این شیوه های فرهنگی ممکن است با بعضی از افراد برخوردهایی صورت بگیرد که آن بخشی از شیوه های برخورد است.
خب کمیسیون امنیت ملی طرح برخورد با مردم برای “حجاب” را تائید می کند؟
ببینید، ما ضرورت انجام طرح را با شیوه های فرهنگی می پسندیم.
شیوه فرهنگی است در خیابان؟
من نمی دانم در جزییات این طرح چه شیوه هایی وجود دارد. اما آنچه که در جمع بندی حاکمیت به آن رسیده است باید اجرا شود.
در مورد تعلیق مذاکره نمی کنیم
آقای حاجی بابایی، در آستانه دیدار لاریجانی و سولانا، ما شاهد تشدید تحریم های اروپا علیه ایران بودیم. کمیسیون امنیت ملی چه چشم اندازی برای این مذاکرات می بیند؟
ما مذاکره آقای لاریجانی و سولانا و اتحادیه اروپا را در این راستا تعریف می کنیم که ما هیچ گونه شرطی را در مذاکرات نپذیرفته ایم.آقای سولانا هم هیچگونه شرطی تعیین نکرده اند. این مذاکرات انجام می پذیرد و در کنار این مذاکرات ما شاهد فشارها ومصوباتی در اتحادیه اروپا هستیم که اینها را به عنوان پشتوانه و اعمال فشار بر مذاکرات آقای لاریجانی با سولانا تلقی می کنیم که به نظر من تاثیری هم نخواهد داشت.
در رابطه با نقش مسکو در مناقشه هسته ای جمهوری اسلامی با غرب واکنش های مختلفی وجود داشته.اخیرا وزیر امور خارجه روسیه، تهران را به “پنهانکاری” متهم کرده و گفته است جامعه جهانی و آژانس بین المللی قادر نیست عدم انحراف برنامه هسته ای ایران را تائید کند،بخشی از جریانهای فعال در پرونده هسته ای ظاهرا حساب دیگری روی مسکو باز کرده بودند.
ما که نباید از روسیه توقعی داشته باشیم.
خب تیم دوم هسته ای مساله را طور دیگری مطرح می کرد. در مورد تعامل جمهوری اسلامی با روسیه و چین و… بر سر پرونده هسته ای…
من نظر خودم را می گویم. عرضم این است که به هر حال روسیه منافع خودش را دنبال می کند. نباید ما توقع داشته باشیم که روسیه منافع ما را دنبال کند.
اینکه واضح است. من از بخشی از دیپلماسی گفتم که…
روسیه بر اساس منافع ملی خود یک روز به نفع ما تصمیم می گیرد و یک روز به نفع امریکا تا بتواند از این برخورد نانی بخورد.
سولانا اعلام کرده ما به دنبال “نشانه های مثبت” هستیم.دوباره بحث تعلیق مطرح شده است. جمهوری اسلامی با توجه به کلیت صحنه ، آیا به مذاکره در مورد تعلیق غنی سازی تن می دهد؟
ببینید، هر گونه مذاکره ای که موضوع یا نتیجه آن تعلیق باشد، از نظر ما قابل تائید نیست. هرگونه مذاکره ای که موضوع یا نتیجه آن…
پس چه؟
ما نه چراغ روشن که به صحنه خورشید تاباندیم.
خورشید؟
کو چشم بینا یا گوش شنوا؟!
خب؟
کاملا مشخص است. روسها هم گاهی اوقات بر اساس منافع ملی خودشان باید این صحبت ها را بکنند. ما نباید روی این اظهارات واکنشی نشان بدهیم.
ببینید، مساله این است که جدا از منتقدین،برخی از دیگر جریانهای حاکمیت هم با صدور اطلاعیه های مختلف نسبت به عواقب دیپلماسی فعلی دولت در برابر مساله هسته ای واکنش نشان داده اند. رفسنجانی و خاتمی و جریانهای همسوی ایشان بارها گفته اند که باید با ابراز انعطاف نظام را از این پیچ هم عبور داد. خب حالا دیپلماسی دولت نهم چقدر در راستای آنچه که عده ای آسیب پذیری “امنیت ملی” کشور عنوان می کنند می تواند قرار بگیرد؟
دیپلماسی قبلی در برابر پرونده هسته ای نشان داد که نمی تواند ما را از گردنه عبور دهد.بلکه در اول گردنه باید ایستاد.
خب این دیپلماسی جدید از گردنه عبور می دهد؟ البته منظورم عبور به سلامت مردم است…
سیاست های دولت نهم نقش بسزایی در پیشبرد پرونده هسته ای ما داشته است.
مثلا چی؟
جشن هسته ای و در حد صنعتی پیشرفت کردن ما مرهون پشتیبانی های مجلس و دولت بوده است.
مساله غنی سازی در حد صنعتی شدن، مورد شبهه جدی نهادهای علمی در جهان قرار گرفته است. حتی کارشناسان هسته ای روسیه گفته اند…
ما اتفاقا صحبت های آنها را مثبت تلقی می کنیم.یعنی باید اینطور صحبت می کردند. دلیلش هم این است که پیشرفت های غنی سازی ما در حد صنعتی آنقدر در دنیا خیره کننده بود که اگر قرار بود قدرت های بزرگ آن را بپذیرند و بر آن صحه بگذارند با موضع گیری های غلطی که قبلا اتخاذ کرده بودند، همخوان نبود.
بحث “امنیت ملی” در طول سالهای اخیر بارها مطرح بوده است. تعدادی از دگراندیشان و اعضای جامعه مدنی مانند روزنامه نگاران، پویشگران کارگری، دانشجویی، زنان و… به جرم “اخلال علیه امنیت ملی” از سوی نهادهای مسئول متهم شده اند. حالا پرسش این است که مثلا سر قضیه همین ملوانهای بریتانیایی اولا چرا دست به چنین اقدامی زده شد و بعد چطور هنوز از 48 ساعت التیماتوم تونی بلر نگذشته ، به سرعت ملوانان را راهی بریتانیا کردند. برخی از کارشناسان گفتند که جمهوری اسلامی همیشه در برابر یک حدی از زور از جاهای مشخصی تمکین می کند. کمیسیون امنیت ملی چه فکر می کند؟
به هر حال ما چنین دیدی نداریم. به هر حال آقای بلر نه 48 ساعت بلکه از روز اول تهدید کردند. شورای امنیت قطعنامه صادر کرد. اتحادیه اروپا بیانیه صادر کرد. همه اینها اقدام کردند اما ما نپذیرفتیم.
اما بلر ،48 ساعت اولتیماتوم نهایی داد.
هیچ تهدید نهایی برای ما مهم نبود.
پس چطور برای آزادی آنها و ظاهرا بحرانی که بوجود آمده بود آنقدر شتاب صورت گرفت؟
چون هدیه تولد پیامبر اکرم بود. ما در تحلیل خودمان در هر دو مرحله یعنی هم مرحله دستگیری که اقتدار بود و هم مرحله آزادی که صلح و دوستی و محبت جهانی بود پیروز شدیم.
آقای حاجی بابایی،اخیرا وزیر اطلاعات بارها اعلام کرده که “عوامل دشمن” و “براندازان نرم” شناسایی شده اند و در صورت ادامه فعالیت با آنها “برخورد لازم” صورت می گیرد. از شما به عنوان عضو کمیسیون امنیت ملی می پرسم که برای حفظ امنیت اعضای جامعه مدنی ایران، مانند روزنامه نگاران و پویشگران جنبش های اجتماعی که “امنیت ملی” کشور بیش از هر چیز در کار حرفه ای برای آنها مطرح است،چه اقدامی پیش بینی شده است؟
وزارت اطلاعات ما و دستگاه امنیتی ما هم اکنون سیطره خوبی بر فضای داخل و خارج از کشور دارد. در واقع آنها با نگاه تیزشان مسائل را به موقع ردیابی می کنند.ما اقدامات آنها را بخشی از اقتدار و رشد امنیت ملی در کشور ارزیابی می کنیم. امروز کشور ما یکی از امن ترین کشورهای دنیاست برای اینکه آنها همه تحرکات را رصد می کنند.
خب وقتی یک سیستم امنیتی مقتدر در چنین فازی از “تثبیت” قرار دارد،یرخوردهایی که با برخی پویشگران اجتماعی صورت می گیرد،حالا جدا از آنچه واقعا عمل مجرمانه ای انجام داده باشند یا نه، چرا به این شکل است؟ معلمان، زنان، دانشجویان و… حتی تعدادی از نمایندگان مجلس هم اعتراضاتی را طرح کرده بودند….
ببینید، ما معلمان را جزو زیبایی های چهره نظام و لطیف نرین عناصر جامعه می دانیم. یک میلیون و هشتاد هزار معلم در کشور وجود دارند که بعضا اتفاق می افتد مسائل صنفی خود را بیان می کنند و بعضا هم اتفاق می افتد که جلوی مجلس حضور پیدا می کنند و مطالب خود را می گویند. اینها از برکات جمهوری اسلامی ایران است. اینکه دستگاه امنیتی بعضا به دلائل گوناگون امنیتی خودش ممکن است به جمع بندی هایی برسد، بحثی است که باید خود دستگاه امنیتی دلایل آن را بیان کند. اما ما همیشه معتقد بودیم که باید با زیباترین شیوه ها و روش ها با همه اقشار جامعه، به ویژه فرهنگیان رفتار شود.هر گونه حرکتی که موجب هتک حرمت فرهنگیان شود، موجب تاثر ما است. اما ممکن است مثلا چند هزار نفر جلوی مجلس جمع شوند و وضعیت از کنترل خود معلمان هم به دور باشد.