مهدی کیانیان – سریال “ گل بارون زده”محصول صدا و سیمای استان مرکزی ، دو شنبه ها
ساعت 20 بوقت تهران از شبکه دوم سیما پخش می شود. نگاهی داریم به این سریال روز.
نگاهی به سریال “ گل بارون زده”
فقدان جسارت
نویسنده : عباس رنجبر، مدیرفیلمبرداری: سیامک پورافشار، کارگردان: عباس رنجبر، طراح صحنه ولباس : ایرج ملکی پور، موسیقی : محمد محمد علی ، مدیرتولید: ابوالفضل کوه میشی تهیه کننده : عباس رنجبر، عکاس: امین رنجبر، صدابرداران : احمد اردلان- امیربهره بر، طراح گریم: مهدی حبیبی پور، مدیرتدارکات : کامران نژادی ، تدوین : امین رنجبر، منشی صحنه : مرجان تاجیک ، ترکیب صدا: کامبیزشاهین مقدم- شاهین جدی
بازیگران : داوود رشیدی- رضا بابک- ثریا قاسمی- جمشید جهانزاده- زهیریاوری- داود فتحعلی بیگی- فریبا نادری- علیرضا کمالی نژاد- افسانه ناصری- آنوش عزیزی- مهدی چاپانی- نادرداهیم- محمد رضا خسروی- بابک والی- حسین افشار- جواد عاقبت بین- حافظ آهی وبا حضور محمود عزیزی .
ضعف فیلمنامه ، معضلی است که سالیان درازی ست گریبان سینما وتلویزیون راگرفته است
و بیشتر کارگردان ها مجبورند به فیلمنامه های متوسط هم رضایت بدهند.
عباس رنجبر سابقه نسبتا طولانی درساخت سریال دارد واکثرکارهایش راخود به رشته تحریردرآورده است. “ گل بارون زده” ششمین ساخته رنجبردرمقام کارگردان می باشد.
وحید “ زهیریاوری ” جوانی ست که بدنبال هویت واقعی خود وپدرازدنیا رفته اش می گردد ودراین میان نزد عزیزخان “ داود رشیدی ” دوست قدیمی پدرش وعمویش حسین “ رضا بابک ” می رود. اما فریده “ افسانه ناصری” وجمشید “ جمشید جهانزاده” خواهروشوهرخواهرعزیزخان به نیت اینکه وحید قصد رسیدن به ارث ومیراث عزیزخان رادارد، سد راه او می شوند ودراین بین اتفاقات مختلفی روی می دهد که دزدیده شدن پسرحسین توسط افراد جمشید یکی ازاین اتفاقات است. تمام گره های فیلمنامه درگذشته موجود است ومخاطب برای گره گشایی شخصیت ها ورویدادها به اطلاعات کافی درارتباط با آنها نیازمند می باشد. اما فیلمنامه نویس این اطلاعات را اندک اندک به مخاطب عرضه می کند وبه خوبی ازعنصرتعلیق بهره می گیرد.
درواقع ما با یک روایت خطی مواجه هستیم که درطول روایت فلاش بک هایی هم به گذشته می خورد وفیلمنامه نویس ریشه تمام رویدادها را درگذشته جای داده است. او به خوبی با بکارگیری این تمهید مخاطب را با داستان همراه می کند. اما درفرآیند ارتباط مخاطبان با یک اثرهنری مجموعه عوامل بیشماری دست به دست هم می دهند تا ما با یک مجموعه منسجم رودرروشویم. حال اگریکی ازاین عناصربه درستی وظیفه خود را انجام ندهد وبه اندازه کافی برابزارکارش شناخت وتسلط نداشته باشد به راحتی دراثرنهایی نمود پیدا می کند. به نظرمی رسد رنجبرآنقدرکه درنگارش فیلمنامه برابزارکارش مسلط می باشد درزمینه کارگردانی فاقد چنین تسلطی است. اودرزمینه کارگردانی هنوزبرداشته های گذشته اش متکی است حال آنکه یک کارگردان خلاق همیشه ودرهمه حال به مطالعه ومجهزشدن به آخرین فناوری تخصص اش می پردازد.
دکوپاژخلاقانه- میزانسن کردن صحنه ها- ترکیب بندی وهارمونی صحنه ها و… ازوظایف اصلی یک کارگردان است. ا ما در این مجموعه با میزانسن های خطی وبسیارابتدایی مواجه می شویم. وقتی یک کارگردان برای پرکردن فضای صحنه اش خرده بازی ایی به بازیگرش می دهد، آن حرکت باید منطق خود را درسلسله حرکات وجزئیات نقش بیابد. اگرچنین نشود آن حرکت باید حذف شود. نمونه این غیرمنطقی بودن حرکت رادرسکانس کتاب برداشتن پسرحسین، پوریا “ مهدی چایانی” از کتابخانه اش مشاهده می کنیم. اودرحالی که با تلفن صحبت می کند بسمت کتابخانه می رود وکتابی را برمی دارد، ونگاهی سطحی به آن می اندازد ودوباره آن راسرجایش می گذارد. این اتفاق هیچ تاثیری شکل گیری فضای صحنه وکامل کردن آن ندارد وتنها به این امرمنجرمی شود که مخاطب ارتباط اش با اثردچارگسست وکم رنگی شود. استفاده بیجا ازموسیقی دربیشترلحظات- استفاده بیجا ازآمبیانس درصحنه مانند: دود- برف “ که به یکباره می آید ومی رود” و… ازدیگرعواملی است که بدون هیچ منطق وزمینه چینی مناسبی دراثربکارگرفته شده است.
بازیگران سریال ازطیف متفاوتی به لحاظ بازی انتخاب شده اند. داود رشیدی – جمشید جهانزاده- رضا بابک وثریا قاسمی بیش ازدیگران حضورمثمرثمرتر وپررنگ تری دارند. وهمین امردریکدستی بازی ها تاثیرگذاشته است ودیگربازیگران تجربه کافی ولازم رادرصحنه های مشترک با این بازیگران ندارند. به نظرمی رسد رنجبربا یک تجدید نظردرکارنامه کاری خود ورویکردی جدید به آثارش می تواند به یکی ازکارگردانان با قابلیت رسانه ی قدرتمندی همچون تلویزیون تبدیل شود.
