خانواده خسرو و مسعود کردپور می‌گویند پس از گذشت بیست روز از بازداشت این دو روزنامه نگار، از دادگاه انقلاب مهاباد اطلاع داده‌اند که آن دو از بازداشتگاه اداره اطلاعات مهاباد به ارومیه منتقل شده‌اند. جعفر کردپور در مصاحبه با روز تاکید می کند که جابه جایی و بی‌خبری از دو برادرش، خانواده را نگران کرده که آن‌ها تحت شکنجه و فشار وادار به اعتراف اجباری شوند.
از چند ماه پیش موج جدیدی از بازداشت روزنامه‌نگاران و برخورد با اهالی مطبوعات به ویژه روزنامه نگاران نشریات اصلاح طلب در نقاط مختلف ایران آغاز شده است؛دستگیری هایی که به کردستان هم رسید و روز ۱۷ اسفندماه گذشته، سه روزنامه نگار کرد به نام‌های خسرو کردپور، مسعود کردپور و قاسم احمدی از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
براساس اطلاعات رسیده به روز قاسم احمدی، از اعضای شورای سردبیری فصل نامه “رۆژه‌ف” در روز ۲۸ اسفند ماه با قرار وثیقه ۵۰ میلیون تومانی به صورت موقت آزاد شده، اما از آن تاریخ تا کنون، اطلاع مشخصی از وضعیت خسرو و مسعود کردپور در دست نیست.
جعفر کردپور، برادر این دو روزنامه نگار به روز می‌گوید: “از زمان بازداشت تا کنون هیچ گونه ملاقات و تماسی نداشته‌ایم. حتی وکیل هم که هفته گذشته وکالت نامه را جهت امضا تحویل دادگاه داده بود تا این لحظه موفق به دیدار موکلین خود و دریافت امضای وکالت نشده است.”
آنطور که خانواده آقای کردپور می‌گویند چند وکیل حقوق بشری در خواست کرده‌اند که دفاع از پرونده مسعود و خسرو کردپور و پیگیری وضعیت آن‌ها را به عهده بگیرند.
به گفته جعفر کردپور مسئولان دادگاه انقلاب روز سه شنبه، ۶ فروردین ماه به خانواده گفته‌اند که این دو روزنامه نگار بازدشت شده در اطلاعات مهاباد به ارومیه منتقل شده‌اند.
نحوه بازداشت را “آدم ربایی” می‌دانیم
برادر مسعود و خسرو کردپور می افزاید: “ما نگران انتقال برادرانم، تداوم نقض قانونی نحوه و شرایط بازداشت آن‌ها و حتی گرفتن اعتراف اجباری هستیم. خصوصا در مورد مسعود که ما نحوه بازداشتش را آدم ربایی می‌دانیم نگران ایم.”
مسعود کردپور، روز شنبه، ۱۹ اسفند به همراه خانواده جهت پیگیری وضعیت خسرو به اداره اطلاعات مهاباد مراجعه کرده و به گفته خانواده، همانجا بازداشت شده و توسط یک خوردو نظامی به محل نامعلومی منتقل شده است.
کردپور، روزنامه نگار و موسس بنیاد دمکراسی و حقوق بشر کردستان، ساکن شهر بوکان در آذربایجان غربی است، اما به هنگام مراجعه برای پیگیری وضعیت برادرش در مهاباد بازداشت شد.
او در مردادماه ۸۷ هم از سوی نهادهای امنیتی بازداشت و بعد از محاکمه به اتهام “تبلیغ علیه نظام از طریق مصاحبه و گفت‌و‌گو با رسانه‌های بیگانه” به یک سال حبس و تبعید به شهر تکاب محکوم شده بود.
خسرو کردپور، روزنامه نگار و مدیر وبسایت اطلاع رسانی “مکریان” است که بیشتر اخبار مناطق کردنشین راپوشش می‌دهد.
او نیز پیش از این چند بار بازداشت شده است. کردپور، آنطور که برادرش می‌گوید یک بار در سال ۷۷ و به اتهام “شرکت و سازماندهی یک تظاهرات سیاسی” در مهاباد بازداشت شد و پس از محاکمه دو سال و نیم در زندان به سر برد.
خسرو کردپور پیش‌تر نیز “در زمان قتل داریوش فروهر و پروانه اسکندری، برای مدتی بازداشت و زندانی شده بود.”
برادر او به می‌گوید بعد از بازداشت خسرو، تعداد دیگری از فعالان مدنی و روزنامه نگار درارتباط با این قتل‌ها دستگیر شدند. همه آن‌ها ابتدا از بوکان به ارومیه،و سپس به تهران منتقل شدند.
آقای کردپور می‌گوید: “ما از این بابت نگرانیم و از تمام نهادهای مدافع آزادی بیان و اطلاع رسانی و همه نهادهای مدافع حقوق بشر می‌خواهیم با انتقاد از وضعیت برادرانم بر آزادی هر چه سریع‌تر آن‌ها تاکید کنند.”
اعتراضهای جهانی به بازداشت روزنامه نگاران
موج جدید بازداشت روزنامه نگاران در ایران، با واکنش‌های گسترده‌ای روبرو شد. در ۱۷ بهمن ماه، چهار گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل، بازداشت روزنامه نگاران ایرانی را “نقض آشکار حقوق بین الملل” توصیف کردند.
از میان این گزارشگران، احمد شهید در نشستی خبری در اواخر اسفندماه ابراز نگرانی کرده بود که با نزدیک شدن به زمان انتخابات ریاست جمهوری، بازداشتها و طرح اتهامات علیه روزنامه نگاران، چشم انداز مناسبی برای برگزاری یک انتخابات آزاد و منصفانه در ایران به دست نمی‌دهد.
در ایران هم اکنون بیش از ۵۰ روزنامه نگار در زندان به سر می‌برند.
بر اساس آخرین جدول رده بندی آزادی بیان که روز ۱۱ بهمن ماه از سوی سازمان گزارشگران بدون مرز منتشر شد، ایران از نظر آزادی مطبوعات در رتبه ۱۷۴ام در میان ۱۷۹ کشور قرار دارد.
