از هر دری

نویسنده
میترا سلطانی

نگاهی به نمایشگاه نقاشی های امین باقری

ریشخندهای اجتماعی

 

نقاشی آبستره که امروزه کمرنگ ترازدهه های پیشین خود را می نمایاند با اضافه کردن فیگوربه هستی خویش درجستجوی جانی تازه می باشد. اما طراحی ونقاشی از انسان ورویکردهای معطوف به آن هنوزسرچشمه های جوشانی درخود می پروراند که بارقه های نوزایی وکشف افق های تازه از آن امید می رود. درواقع شناخت ونگاه عمیق به انسان مصافی جدی است که توانایی ممارست ورویکردهای مطالعاتی فراوانی را طلب می کند ودراین بین هنرمندانی که خصوصا به عنوان طراح قصد طی طریق کردن دراین مسیر را می دارند، می بایست علاوه برنگاه تیزبین وشکافنده آگاهی به گذشته وحال اقلیم خود داشته باشند چراکه انتخاب طراح بودن وبه معنای واقعی فقط سیاه کردن کاغذ وخط خطی کردنهای بیهوده وبازی های فرمالیستی نمی باشد بلکه حقیقت دردست گرفتن نبضی است که شریانهای منتهی به آن سرچشمه ازواقعیت وشناخت دنیای پیرامون دارد.

 

تیغ تیز “جراح واقعیت” بیرون کشنده احساسات عمیق بشری نسبت به جهان پیرامونش است وواقعیت را با کالبدی نوین درمعرض چشمان ما قرار می دهد.

آنچه که در نمایشگاه “شهرونددرجه سه”ازچشم صاحبنظران وکارشناسان پنهان نمی ماند تلاش و تقلای نقاش برای عبورموفقیت آمیز از این مراحل دشوار می باشد. با نگاهی به طراحی ها و سیاه مشق های این هنرمندجوان می توان به خوبی از علایق و فضاهای ذهنی ونگرشی او سردرآورد وهمین نقطه جایگاهی است که می توان از آن به ترسیم خطی پرداخت که نمودار حرکت ومسیرپیموده شده توسط نقاش تا رسیدن به کارهای دیگرش باشد.

آثارارائه شده در این نمایشگاه درعین اینکه خصلتی تجربه گرایانه دارند، پتانسیل نهفته ای درخطوط ولکه های تنال به کار گرفته شده درخود را به نمایش می گذارند. حرکات نرم وملایم وگردش فرم وخطوط پیکره هاوفرم چسبیدگی درهم آمیختگی تنوعات بصری پس زمینه ای، گاه کمپوزوسیونی واقعا کامل از یک نقاشی با موضوع انسان راارائه می دهد. تک چهره ها وصورت ها وبعضا نیم تنه هایی که احساسات وافکار عجیب به خواب رفته دربطون آنها غم ساکن ووهم انگیز انسان هایی را به تصویر می کشد که حکمران همه چیز و محکوم همه کس می باشند. هرچیزی که استعداد نفوذ درآن وجودداشته باشد نفوذ می کند وکارهایی را که نقاش توانسته درآنها، ازشدت وقدرت لایه های رنگ زده درکنارسایرکیفیت های بصری ایجاد شده بهره مناسبی را ببردوبدون لطمه زدن به طراوت وتازگی ترکیب خطوط به منطورخویش دست یابد به خوبی این استعداد را نفوذ کرده است.

 

باقری ازابهام وشاعرانگی درآثاراولیه اش به سمت بیانی فلسفی وگاه متناقض نما رفته است. خیال انگیزی، رازآمیزی وگاه ارجاع فیگورها وچهره ها به واقعه ای نزدیک وگاه آشنا دلالتی به این رخداد است.

با دردقت درآثارباقری، شیرینی ودلنشینی قلم زدن اودرنگاهی طنزگونه رامی بینیم. اودرارائه تابلوهای خود با نگاهی به جامعه ومحیط پیرامونی خود تجربه ای  را به اجرا می رساند که شاید ردنگاه نخست بیش از طراحی های نقاضی نزدیک به آن دسته ازکارهایی می شود که “کاریکاتور”نامیده می شود. اما با بررسی هریک از تابلوها درمی یابیم که منظور از آفرینش این شکل کاری نه تکراری از کاریکاتور وموضوعات آن بلکه ایجاد روش و گونه ای است از طراحی با تکنیک مداد و زغال درقالب “نقاشی های طنزآمیز”. فیگورها معمولا دارای بارقه ای از امید هستند ویا طراوتی مجعد گونه درپیکره هایشان نقش بسته است. اودراین طراحی های سعی داردکه فرم، خط وتنالیته رادرجهت بیان احساسات کاراکترها وکنش شخصی فیگورها به کارگیردوچه بسا که زیبایی حالت گرفتن مدل اورا برای به تصویر کشیده “حالت مدل”به شوق می آورد.

 

طراح تلاش دارد تا برای اینکه آثارش رنگ وبوی تصویرسازی(ایلستراسیون)به خود نگیرد ازروایی کردن  آفریده های خودپرهیز کند که این تعامل جای خالی خودرادرطرح هایش نشان می دهد. درواقع به نظرمی آید سامان دهی عناصر بصری (مانند فضای پس زمینه وبه طورعام فضاسازی)به صوت برخورد با ترکیب بندی (به عنوان موضوع اصلی)به صورت از پیش تعیین شده نیز چندان اورا جلب نمی نماید که فی البداهگی برایش هیجان بیشتری را به ارمغان می آورد.

آثار امین باقری قسمت ونگاهی از برخوردهای انسان ها دراجتماع وفردیت هاست. برخورد طنزآلود باقری درچهارچوب قاب انتزاعی برای مخاطبان جذاب وگاه گزنده به نظر می رسد تا آنجا که اغلب برای تشریح ومطالعه بیشتر یک اثر با یکدیگر به بحث وگفتگو می نشینند.

باقری متولد 1360 دررشت است ولیسانس نقاشی خود را ازدانشگاه سوره ودرسال 84 دریافت کرده وهم اکنون دانشجوی فوق لیسانس نقاشی دانشگاه آزاد است. او همچنین برگزیده جشنواره های متعدد طراحی ونقاشی ایران بوده ودر10 نمایشگاه گروهی وشش نمایشگاه انفرادی شرکت کرده است.

نمایشگاه نقاشی های اوبا عنوان “شهروند درجه سه”از 13آذرماه 1388 تا 24 ماه جاری درگالری هما واقع درخیابان ولی عصر، بعداز نیایش. خیابان چهرازی. شماره 50 برپاشده است.

علاقمندان می توانند هرروزه از ساعت 10 الی 13 و15 الی 19 وجمعه ها از16الی 20 به این ساختمان مراجعه نمایند.