سامان رسول پور
به دنبال دستگیری محمد صدیق کبودوند، رییس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، اجلال قوامی روزنامه نگار در گفتگو با روز، از علت بازداشت و آخرین وضعیت وی سخن گفته است.
آقای قوامی شما که در هفته نامه توقیف شده پیام مردم با کبودوند همکار بودید، علت بازداشت وی را چگونه ارزیابی می کنید؟
درحقیقت محمد صدیق کبودوند که دغدغه دموکراسی و حقوق بشر،همواره جزو لاینفک زندگی او بوده،تاوان دفاع از حقوق مردم کردستان را می پردازد. در طول 3 سالی که از فعالیت سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان می گذرد،او و همکاران وی بارها هم از جانب برخی جریانها که با حقوق مشروع و انسانی مردم کرد سر عناد دارند و هم از ناحیه حاکمیت،تحت فشار بوده اند. بعد هم چون نمی توانستند فعالیتهای روشنگرانه و حقوق بشری او را تحمل کنند، در نهایت به بازداشت وی متوسل شدند.
پس می توان گفت علت دستگیری فعالیتهای آقای کبودوند در سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان بوده است؟
دقیقا. من دلیل اصلی بازداشت او را فعالیتهای 3 سال اخیر وی، پس از توقیف هفته نامه پیام مردم می دانم که در قالب سازمان نمود عملی پیدا کرد و این مسئله برای آنها ناخوشایند بود؛ به ویژه مصاحبه ها، بیانیه ها و نوشته هایش در دفاع از حقوق حقه مردم کردستان. هدف از بازداشت وی محدودیت هر چه بیشتر فعالیتهای جاری سازمان، ایزوله کردن و انفعال اجباری، به گونه ای است که نوعی دلزدگی و انفعال بر سایر فعالان مدنی و حقوق بشری تحمیل شود.
به نظر شما بازداشت وی فعالیتهای سازمان را دچار مشکل خواهد کرد؟
طبعا بازداشت او از لحاظ عاطفی برای ما سخت است؛اما اراده جدی و عزم راسخ سازمان برای پیگیری و دفاع از حقوق مردم کردستان، همچنان به قوت خود باقی است. البته همه می دانیم که با روی کار آمدن دولتی اصولگرا، این فعالیت ها هزینه بر خواهد بودف اما سازمان و اعضا همچنان ثابت و استوار به فعالیتهای مدنی خود ادامه خواهند داد.
واکنشها به بازداشت آقای کبودوند در کردستان و خارج از کشور به چه صورتی بوده است؟
فعالان حقوق بشری، سیاسی، مدنی و روزنامه نگاری هر یک از کانال های مرتبط با خود پیگیر وضعیت او هستند. ظرف یکی دو روز آینده هم کمپین امضا در کردستان و خارج از کشور در اعتراض به بازداشت آقای کبودوند بر پا خواهد شد. تاکنون جمعیت کرد مدافع حقوق بشر در اروپا،فعالان حقوق بشر اروپا و امریکای شمالی، گزارشگران بدون مرزو … با صدور بیانیه هایی به بازداشت آقای کبودوند اعتراض کرده اند. اما متاسفانه در داخل کشور بازداشت آقای کبودوند با نوعی سکوت و بایکوت خبری همراه بوده است.
از مکان نگهداری آقای کبودوندو اینکه خانواده ی وی توانسته اند با وی ملاقات کنند اطلاعی دارید؟
ظاهرا ایشان را به بند 209 زندان اوین انتقال داده اند. تاکنون خانواده وی نه تماسی تلفنی داشته اند و نه ملاقات. البته اساسا به خانواده آقای کبودوند اطلاع نداده اند که وی کجا نگهداری می شود و نگهداری وی در زندان اوین نیز، ناشی از حدس است. آن هم در حالیکه با توجه به ناراحتی حاد ریوی آقای کبودوند، همه نگران سلامتی او هستند.
به عنوان پرسش آخر،وضعیت حقوق بشر در کردستان را چگونه ارزیابی می کنید؟
متاسفانه بازداشتهای فله ای در کردستان همچنان ادامه دارد، از ارومیه گرفته تا سنندج و از مهاباد گرفته تا کرمانشاه. از سوی دیگر روزنامه نگاران ما نیز همچنان پای ثابت احضارها به دادگاه هستند. مطبوعات کردی در محاق اند.ا خیرا بنده و آقای امید احمدزاده که جزو تحریریه هفته نامه “دیدگاه” بودیم،با فشار بر خی نهادها اخراج شدیم. همچنین فعالان کارگری را با وثیقه های بالای 50 میلیون تومانی به طور موقت آزاد کرده اند.در مجموع هر گونه تحرک و فعالیت مدنی در کردستان،هزینه ای بس گزاف دارد. به قول شاملو: “هوا بس ناجوانمردانه سرد است”.