رنه بکمن
دمشق تنها ۲۱۵ کیلومتر فاصله دارد؛ حمص ۳۵۰ کیلومتر و حلب ۵۲۵ کیلومتر. ولی موضوع فقط جنگ خونین میان پیکارجویان مخالف و آنچه از حکومت اسد باقی مانده، نیست که باعث نگرانی اسراییلی ها شده و موجب گشته تا کارشناسان نظامی و مقاله نویسان این کشور به تکاپو بیفتند. مطمئناً حضور هزاران جهادگر خارجی در میان شورشیان که اغلب به القاعده مربوط می شوند موضوع هشداردهنده ای است. دستگاه های امنیتی تردید دارند که شاید این اسلام گرایان بخواهند حملاتی را علیه اسراییل آغاز و دیکتاتور سوری را وارد نبرد جدیدی با دولت یهود کنند. آنها بیش از آن همچنین نگران این هستند که شاید این اسلام گرایان از هرج و مرج موجود در سوریه که می تواند موجب سقوط حکومت دمشق شود بهره ببرند و سوریه را به یک پادگان جدید برای جهاد سراسری خود تبدیل کنند. نگرانی های دیگر مربوط به شبه جزیره سینا می شود که یکشنبه شب اسلام گرایان تلاش کردند از یک پست کنترل مرزی اسراییلی عبور کنند و وارد این کشور شوند.
با این حال به گزارش رسانه های اسراییلی، به نظر می رسد که این خطرات در وهله دوم قرار دارند و بحران اصلی که می تواند کل منطقه را طی ماه های آینده در برگیرد، موضوع دیگری است. به گفته رییس سابق موساد و دو تن از رؤسای سابق دستگاه اطلاعات نظامی که هفته گذشته به طور رسمی ابراز عقیده کردند، سؤال دیگر این نیست که آیا بنیامین نتانیاهو به تأسیسات هسته ای ایران حمله خواهد کرد یا خیر. اکنون سؤال این است که این حمله چه زمانی روی خواهد داد؟ آیا قبل از انتخابات آمریکا در نوامبر روی خواهد داد یا بعد از آن؟
بدون مشارکت واشنگتن؟
نخست وزیر اسراییل که به دلیل اتخاذ سیاست های عجیب مورد سؤال قرار گرفته، برخلاف عقیده رییس ستاد مشترک، رؤسای دستگاه اطلاعاتی و یکی از احزاب دولت، تصمیم گرفته بدون مشارکت ایالات متحده این کار را به انجام رساند.
نظامیان – زمانی که با یک حمله موافق اند – ترجیح می دهند که عملیات با مشارکت آمریکا انجام شود تا ضریب قدرت شان افزایش یابد و هرگونه خطر بالقوه از سوی برنامه هسته ای ایران برای یک مدت طولانی ازبین برود. بدین ترتیب ائتلاف خود با واشنگتن را نیز حفظ خواهند کرد.
جنگ روانی؟
اکنون یک سؤال باقی می ماند: “کارشناسان”ی که هشدار می دهند، حتی اگر به اسرار عملیاتی دسترسی نداشته باشند، ولی همگی از پیش کسوت های امور نظامی اند و به خوبی می دانند که “افشاگری”هایشان تا چه حد حساس است. آیا آنها این ریسک را متقبل شده اند که یکی از اسرار مهم را به صورت عمومی – و به دشمن – اعلام کنند؟
یا اینکه مجدداً یک جنگ روانی ازسوی نتانیاهو به راه افتاده تا کشورهای غربی به تشدید مجدد تحریم هایشان علیه تهران مجاب شوند.
منبع: نوول ابزرواتور، ۱۰ اوت
