لورا ژولی پرو
سقوط هر بمب در ایران ایجاد کننده یک خلاء در جنبش های طرفدار دموکراسی خواهد بود و این مسأله بی شک به حکومت تندرو اجازه تشدید مواضعش را خواهد داد.
این هشدار از طرف یک آیت الله وحشت زده از تهدیدهای امریکا صادر نشده، بلکه یکی از مخالفان اصلی حکومت آیت الله ها آن را بیان کرده است: اکبر گنجی، روزنامه نگار و نویسنده ایرانی و برنده “جایزه آزادی جان هامفری”.
او روز گذشته به لاپرس اظهار داشت: “در ایران هیچ کس معتقد نیست که بمباران زیرساخت های کشور بتواند نظام را از پا درآورد. حتی در صورت بمباران، هزینه انجام آن بسیار بالا خواهد بود. کشور از بین خواهد رفت و به دنبال آن یک جنگ داخلی نیز روی خواهد داد. مطمئناً دموکراسی هرگز نمی تواند در این بستر رشد کند.”
اکبر گنجی، به عنوان یکی از طرفداران اولیه انقلاب اسلامی و عضو سابق سپاه پاسداران، از سال های 90 موضع خود را تغییر داده و به یکی از منتقدان اصلی نظام جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
عقاید گنجی به هیچ وجه خوشایند دولتمردان تهران نیست. این روزنامه نگار با مطرح کردن این موضوع که علی اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس جمهور سابق ایران، در قتل های زنجیره ای روشنفکران و مخالفان سیاسی ایران مقصر بوده به مدت 6 سال از سال 2000 تا 2006 به زندان بدنام اوین رفت؛ زندانی که در سال 2003 به صحنه شکنجه و قتل زهرا کاظمی، روزنامه نگار و عکاس مونترالی، تبدیل شد. گنجی می گوید: “من در آن زمان در زندان اوین بودم و به خروج اطلاعات در این زمینه کمک کردم.”
اکبر گنجی که به مدت طولانی در سلول انفرادی بسر برده نیز ممکن بوده دچار همین سرنوشت شود: اعتصاب غذای چهار ماهه به هدف محکوم کردن انگیزه و شرایط حبس، او را تا نزدیکی مرگ برد. او امروز جسورانه می گوید: “من حاضر بودم تا آخر خط بروم. زمانی که شما امکان اعتراض علیه حبس خود را ندارید، تنها یک راه برای نشان دادن مخالفت تان باقی می ماند: گذاشتن زندگی خودتان بر سر این موضوع.“
در زمان حبس او، چندین شخصیت قابل توجه خواستار آزادی او شدند. کوفی عنان، دبیر کل سابق سازمان ملل، و رییس جمهور جرج بوش دو تن از این افراد بودند.
انتقاد از ایران، انتقاد از بوش
حمایت رییس جمهور امریکا از آزادی این روزنامه نگار ایرانی باعث نشده که وی از انتقاد علیه سیاست های دولت واشنگتن منصرف شود. او اکنون از هر تریبونی برای انجام این کار استفاده می کند و مداخله امریکا در عراق و افغانستان را فاجعه بار، حمایت از دیکتاتوری های خاورمیانه را غیرقابل توجیه و حمایت بی شائبه امریکا از اسراییل را تأسف بار می داند.
او می گوید: “این سیاست ها در کل خاورمیانه ایجاد یک سرخوردگی عظیم کرده است. به این سرخوردگی ها باید سرافکندگی و فقر موجود در کشورهای دیکتاتوری که دارای ثروت و منابع طبیعی بسیار هستند و همین مسأله موجب ایجاد بستر مناسب برای گسترش فرهنگ اصولگرایی شده است اضافه کنیم.“
اکبر گنجی به عنوان یکی از مدافعان حقوق بشر و معتقد به سیستم لائیک، رؤیای یک ایران دموکراتیک را در سر می پروراند. این روزنامه نگار که از زمان آزادی خود یعنی از 17 ماه قبل به کشورهای مختلف سفر کرده، خواهان نظامی است که دین از دولت جدا باشد، ولی اسلام از فضای عمومی کشور حذف نشود. او با اشاره به اشتراک موجود بین عقایدش و عقاید فیلسوف مونترالی، چارلز تیلور، می افزاید: “ایران بیش از دیگر کشورهای خاورمیانه برای داشتن یک سیستم لائیک آمادگی دارد.“
وی در پایان می گوید: “با این حال، مردم ایران نمی خواهند از هیچ الگویی پیروی کنند و فراتر از آن، نمی خواهند شاهد یک انقلاب دیگر باشند. دموکراسی ماشین تویوتا نیست که بتوان آن را صادر کرد.“
منبع: لاپرس، 21 نوامبر 2007
مترجم: علی جواهری