نادر ایرانی
من مشکل کنونی را گسیختگی جبهه اصلاح طلبان می دانم که در نتیجه آن اصلاح طلبی دائما ضربه می خورد و مردم نیز با دلزدگی از فضای سرکوب ممکن است به یکی از دو گزینه ها ی انقلاب مخملی و یا دخالت خارجی متمایل بشوند.
دکتر حسین رفیعی از فعالان ملی مذهبی با مطرح کردن مطلب بالا در دفتر جنبش مسلمانان مبارز، افزود: از آن جایی که حاکمیت قادر نبوده مشکلات عادی مردم و کشور را حل کند واز طرف دیگر این کشور درمنطقه ای واقع شده است که عوامل خارجی درآن نقش زیادی دارند معمولا سه راه حل در15 سال گذشته پس از جنگ سرد به وقوع پیش روی بوده است.
وی در ادامه با بیان راه حل ها گفت: یک راه حل، راه حلی است که به انقلاب مخملی معروف شده است. در این روش تغییر حاکمیت با تظاهرات و بسیج مردم صورت می گیرد. راه بعدی آن است که حکومت با دخالت خارجی سرنگون می شود و حکومتی ظاهرا دموکراتیک مثل افغانستان وعراق برروی کار می آید. و راه سوم آن است که جامعه با راهکار دموکراتیک پیش می رود و مردم نمایندگان خود را انتخاب می کنند تا آنان مشکلات جامعه را حل کنند.
وی با بیان اینکه در ایران شرایط به گونه ای است که بخش عمده ای از نیروهای سیاسی به راه حل مسالمت آمیز رو آورده اند گفت: نیروهای ملی مذهبی از همان سال 60 از نخستین کسانی بودند که راه مسالمت آمیز و نفی خشونت را درپیش گرفتند. اگر نشریات آن موقع مانند امت یا میزان را نگاه کنید می بینید کسانی که اصلاح طلبی را تئوریزه کردند نیروهای ملی مذهبی بودند.
وی سپس با اشاره به اینکه “از آن زمان تاکنون سه جریان اصلاح طلبی 1- کارگزاران دردوره پنجم مجلس، 2- اصلاح طلبان بعد ازخرداد 76 و پوپولیست های متوهم به نام اصول گرایان افراطی ازمیان حاکمیت بیرون آمده اند” گفت: هر سه جریان اصلاح طلب درون حاکمیت درعمل، موفقیتی برای حل مشکلات ایران به دست نیاوردند، گرچه هریک تاثیر خود را گذاشته اند.
وی با اشاره به اینکه بخش عظیمی از جریانات روشنفکری طرفدار راه حل سوم واصلاح طلبانه شده اند و دو راه حل دیگر را به لحاظ تئوریک سالم نمی دانند گفت: آنان معتقدند درایران راه حل مخملی، شدنی نیست و ثانیا اگر ایجاد شود معلوم نیست سرنوشت آن چه خواهد بود. در ایران جمعیت انبوه فقیری وجود دارد که 8 میلیون نفر به عنوان حاشیه نشین درکنار شهرهای ایران و ازجمله 2 میلیون نفرحاشیه نشین در اطراف شهر تهران زندگی می کنند.
وی افزود: این حاشیه نشین ها بودند که درقزوین ومشهد در دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی دست به شورش زدند.
وی با بیان اینکه “انقلاب مخملین در ایران به وقوع نخواهد پیوست و اگر هم بیاید با ایجاد بحران های مختلف اجتماعی، همه چیز تخریب می شود” گفت: به همین دلیل فعالان سیاسی این گزینه را نامطلوب می دانند وآن را رد می کنند زیرا در این جا منافع ملی حرف اول را می زند.
وی دومین راه حل را دخالت خارجی ذکر کرد و با اشاره به اینکه “چرا در مطبوعات ورسانه های ایران، به ویژه صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران پیامدهای این حرکت منعکس نمی شود” گفت: من نمی دانم چرا دررسانه های ایران اعلام نمی شود که دربازار بغداد درقرن 21محله ای وجود دارد که بچه ها وکودکان را حراج می کنند. یا دربصره در طی یک هفته 120 زن به دلیل کم حجابی ترور شده اند.
وی افزود: منابع مستقل اعلام کرده اند که دردوران جنگ یک میلیون و200 هزار نفر درعراق کشته شده اند و نزدیک به چهارمیلیون و 500 هزارنفرآواره درعراق وجود دارد.
رفیعی در ادامه با نقد تحلیل برخی از اصلاح طلبان که معتقدند اگر ما داخل حکومت نباشیم، اصلاح طلبی به پیش نمی رود گفت: این در ست است که اگر اصلاح طلبان به داخل حکومت بروند اصلاح طلبی بهتر پیش می رود ـ مانند دوره ریاست جمهوری آقای خاتمی ـ ولی لزوما این موضوع همیشه این گونه نیست.
وی درادامه در نقد این دسته از اصلاح طلبان گفت: استدلال اقایان این است ازآن جا که ملی مذهبی ها در سال 60 از حکومت بیرون آمدند، به تدریج حذف شدند و کاملا کنارگذاشته شدند پس اصلاح طلبان از حکومت نباید دست بکشند.
وی درادامه چنین قیاسی را مع الفارق دانست وگفت: اولا درآن زمان جبهه اصلاح طلبی تا این اندازه گسترد ه نبودف اما امروز به رغم همه فشارها، جبهه اصلاح طلبی وسیع است. لذا درحال حاضر اگر اصلاح طلبان به عنوان اپوزیسیون فضای اجتماعی را تسخیر کنند، این امر برروی نظام سیاسی نیز تاثیر گذار خواهد بود. از این گذشته، حکومتی که این گونه عمل می کند به سرعت مشکلاتش آشکار می شود. اگر مشکلات برنامه های آقای هاشمی پس از6 سال آشکار شد، این موضوع بعد از کمتر از دوسال خودش را نشان داد.
وی با اشاره به اینکه اگر جبهه اصلاح طلبی ایران به صورت یک پارچه در چنین انتخاباتی شرکت نمی کرد اصلاح طلبان می توانستند تاثیرگذاری بالایی را کسب کنند گفت : اما درحال حاضر متاسفانه عده ای ازاصلاح طلبان به صورت محدود وغیر تاثیر گذار وارد مجلس خواهند شد و وجه غالب مجلس هشتم نیز مانند مجلس هفتم خواهد بود و با آنکه همه گروه ها وجریان ها به نظارت استصوابی اعتراض می کنند ولی بخشی با همه این اعتراض ها مایلند که به مجلس بروند. زیرا معتقدند راهی جز این وجود ندارد.
دکتر رفیعی تحلیل این دسته از اصلاح طلبان را ایجاد بهترین شرایط برای حاکمیت ذکر کرد.