ایزابل لاسر
از نظر یووال اشتاینیتز، وزیر امور استراتژیک و اطلاعاتی اسراییل، و یکی از نزدیکان نخست وزیر بنیامین نتانیاهو، سازش حسن روحانی با غرب تنها در امور کوچک انجام خواهد شد. او در مصاحبه با فیگارو به سؤالاتی دراین خصوص پاسخ گفته است. این مصاحبه را می خوانید.
امروز بزرگ ترین نگرانی استراتژیکی اسراییل چیست؟
برنامه اتمی ایران مهم ترین سوژه برای اسراییل است. کنترل بی ثباتی منطقه از سوریه تا لبنان و مصر، به طور کلی برای ما سخت است. ولی باید دراین زمینه اولویت هایی در نظر گرفت و اتمی شدن ایران دارای اولویتی بیش از دیگر موضوعات و دیگر تحولات است. اگر این حالت روی دهد، ما در جهانی زندگی خواهیم کرد که به مراتب خطرناک تر از امروز خواهد بود. یک ایران اتمی معادل ۳۰ کره شمالی اتمی است.
به چه دلیل؟
زیرا پیونگ یانگ برخلاف حکومت تهران، رؤیای صدور انقلاب اش را در سر نمی پروراند، بلکه فقط می خواهد بقای خود را تضمین کند، ولی جمهوری اسلامی دارای جاه طلبی های بزرگی است. هدف آیت الله های ایرانی همواره روشن بوده: آنها می خواهند ترازوی قدرت در جهان اسلام را به نفع خود عوض کنند.
آیا با آمدن دولت جدید شانس یافتن یک راه حل دیپلماتیک بیشتر خواهد شد؟
هنوز معلوم نیست که آیا ایران به سوی بهار گام خواهد برداشت یا زمستان. ولی نکته مسلم این است که رییس جمهور جدید، حسن روحانی، استاد کلام و دیپلماسی است. او بی شک تلاش خواهد کرد با کشورهای غربی به سازش های کوچکی برسد تا از تشدید تحریم ها و وقوع مداخله نظامی پرهیز کند، درحالی که همچنان برنامه اتمی خود را نیز ادامه خواهد داد. خطر در اینجاست که این کار بدون هراس غرب و بدون ادبیات تند احمدی نژاد انجام می پذیرد. بی شک روحانی وحشتی را که احمدی نژاد ایجاد کرده بود، ایجاد نخواهد کرد. او با میانه روی اش ابزار ایده آلی برای دستیابی آیت الله ها به بمب اتمی است.
شما چه راه حلی پیشنهاد می کنید؟
یا ایران به تمامی قطعنامه های سازمان ملل احترام می گذارد، یا آنها را رد می کند. ایران نباید در مورد برنامه اتمی اش به راه حل های میانه امید ببندد. تنها راه ممکن برای حل و فصل کردن این مشکل به صورت دیپلماتیک این است که تحریم ها تشدید یابند و یک تهدید نظامی باورپذیر بر ایران سایه افکند تا بدین ترتیب حاکمیت این کشور برای نجات اقتصاد خود و جلوگیری از نابودی کامل، چاره ای جز انصراف از ادامه دستیابی به بمب اتمی نداشته باشد. تنها این تهدید مضاعف می تواند سران ایرانی را به تغییر مواضع شان مجاب سازد. نباید مجدداً چرخه مذاکراتی را که به هیچ نتیجه ای نیز ختم نمی شود، ازسر گرفت. ما زمان زیادی نداریم و قبل از اینکه به خود آییم، ایران از خط قرمز رد شده است.
در غیر این صورت چه باید کرد؟
رآکتور اراک که به حوزه پلوتونیوم مربوط می شود، در سال ۲۰۱۴ راه اندازی خواهد شد. در آن زمان بمباران این رآکتور بسیار سخت خواهد بود، زیرا خطر تشعشات رادیواکتیو وجود دارد. اگر غرب در این پرونده شکست بخورد، این اولین باری خواهد بود که یک حکومت متعصب مذهبی به بمب اتمی دست یافته. پیامدهای آن فقط برای اسراییل که هدف اصلی ایران است نخواهد بود. بی شک تکثیر جنگ افزارهای اتمی در منطقه افزایش می یابد و کل جهان مورد تهدید قرار می گیرد. در آن زمان، کشورهای اروپایی نیز راه دیگری جز سرمایه گذاری های کلان برای استقرار سیستم های ضد موشکی به هدف خنثی سازی تهدید ایران نخواهند داشت.
منبع: فیگارو، ۴ ژوئیه
