با سلیقه های جدید مشکل دارم…
مینو غزنوی یکی از قدیمی ترین دوبلورهای صدای ایران است که ازهشت سالگی به این هنرپرداخته. او به همراه برادرش منصور مینوی آثار ماندگار زیادی را برای مردم به ارمغان آوردند که سریال هایی همچون جواهری درقصر(یانگو)، داستان های زندگی(هانیکو)، قصه‌های جزیره)الویا کینگ) وکارتونهایی همچون ماجراهای گالیور(فلرتیشیا) وباخانمان(مادرپرین) ازجمله آنها هستند. روز در بخش همسایه های هنر روز گفت و گویی با صاحب این صدای آشنا ترتیب داده است که از پی می آید…
اولین فعالیت های شما دردوبله از چه سال هایی آغاز شد؟
ابتدایی ترین وشیرین ترین دوبله های من در همان دوران کودکی ام بود. وقتی9ساله بودم .سال 1346 بود که یکی از آشنایان مرا با خود به دوبله برد و در نقش یک دختر کودک حرف زدم.فیلمی سیاه وسفید بود که هرگز اکران نشد.از همان روز به این طرف علاقه من به این هنر واساسا فیلم سینمایی زیاد شد.بزرگتر که شدم از خانواده می خواستم تا مرا به سینما ببرند و با برادرم فیلم های زیادی تماشا می کردم.
و به این ترتیب وارد حرفه دوبله شدید؟
بله.علاقه من و برادرم منصور به این رشته برای خانوداه اثبات شده بود و خوشبختانه مسیر زندگی ما از همان سنین شکل خود را پیدا کرد.
با برادرتان بعدها ، تا چه میزانی تعامل کاری داشتید؟
بسیار زیاد. ما درمورد کارهای یکدیگر با هم بحث می کردیم وبدون تعارفات زیادی اشکالات را یادآوری کرده وآنها را گوشزد می کردیم.منصور در عرصه دوبله کمک های زیادی به من کرد.همواره به عنوان دوست و برادربه بهترین نحو ممکن مرا راهنمایی می کرد. جای خالی او را در زندگی احساس می کنم و امیدوارم روح او همواره شاد باشد.
با تمام مشقاتی که در این رشته هنری وجود دارد اگر به گذشته بازگردید باز هم دوبلور می شوید؟
حتما.
به عنوان یک زن در حرفه دوبله ،مشکلی برای فعالیت درنزد همکاران خود ندارید؟
خیر. اول ازاینکه ما در دوبله یک خانواده هستیم که همه یکدیگر را می شناسیم و سال هاست که فعالیت های کاری خود را پیش می بریم. گاهی اوقات البته به مشکلات خانوده یکدیگر هم رسیدگی می کنیم.می خواهم بگویم که دراین کار همه چیز براساس صمیمت شکل می گیرد. دوبلور بدون “رهایی” دربرابر همکاران خود به هیچ عنوان نمی تواند دوبلور باشد حتی اگر بالاترین و وسیع ترین امکانات را داشته باشد.
کدامیک از آثار دوبله خود را بیش از همه دوست دارید؟
همه کارهایی را که مخاطبان ومردمان سرزمین سبز ایران به آنها توجه زیادی نشان داده اند را دوست دارم.درمیان کارهای مجموعه های تلویزیونی نقش “قطام” درسریال امام علی را می پسندم و”یانگوم” درجواهری در قصر.
علاقه اتان به دوبله مجموعه های شرقی زیاد است؟
ارائه احساسات به جا وعوام پسند در این شکل کارها بسیار زیاد است و مردم ایران هم به آنها علاقه دارند.بنابراین وقتی تعداد مخاطبین زیاد می شود آن مجموعه معروفتر می شود.مثل همین سریال “جومونگ”.آن وقت است که وقتی صدای دوبلوری مثل من هم درآن باشد چپنین سوالاتی پیش می آید.
آیا دردوبله سریال های ژاپنی و یا کره ای تفاوتی با دیگر آثار ملیت ها وجود دارد؟
بله.گویش کشورهای آسیای شرقی بسیار متفاوت تر از آمریکایی ها و یا اروپایی هاست.
داشتن صدای مناسب برای دوبله تا چه اندازه ای کافی است؟
اصلا چنین چیزی برای یک دوبلور کافی نیست.به دلیل اینکه صدای همه مردم خوب است.رسا و شیوا حرف می زنند و با احساسات کامل با یکدیگر برخورد می کنند. ولی آیا همه دوبلور هستند؟خیر.این کار ابتدا صبر و حوصله بسیار زیادی را می خواهد.آموزش و پرورش تکنیک وتاکتیک های صداسازی وبه دست آوردن گویش مناسب برای ارائه حواس مختلف بازیگری که نقش او را دوبله می کنید.
زمانی دوبله ایران به عنوان یکی از مهم ترین وبهترین کشورهای صاحب سبک در این رشته به شمار می رفت.مدتی است که در این زمینه افت کیفی نامحسوسی دیده می شود.علت چیست؟
من اگر بخواهم همه ی دلایل را در سه کلکه خلاصه کنم می گویم: زمان.اقتصاد.کم تجربگی.
تا چه میزانی کارهایی را که دوبله می کنید خودتان انتخاب می کنید؟
همه دوبلورها کارهیشان را پس ازپیشنهاد، انتخاب می کنند.به دلیل اینکه این کار با روح و فکر شما ارتباط مستقیم دارد وباید دل با آن کار باشد.
تفاوت دوبله کارتون با سریال و یا فیلم سینمایی در چیست؟
به هرحال هردو نوع کارها نیاز به روانشناسی خاصی دارد.کار برای کارتون وبچه هاظرافت بیشتری را می طلبد و صداسازی ها غلیظ تر ازانواع دیگر کار است.
درکارتون کمترفعالیت دارید. چرا؟
شکل کارتون ها تغییر پیدا کرده است ومن با نوع سلیقه های جدید مشکل دارم.اگر فرصت مناسبی پیش بیاید حتما به کارتون هم خواهم پیوست.