هفت روز از آغاز اعتصاب غذای “یونس میرحسینی” فعال دانشجویی دانشگاه شیراز در بازداشتگاه اطلاعات شهرستان شیرازمی گذرد؛در حالیکه همسر وی”سحر یزدانی پور”نیز دستگیر شده است. در این مورد با حنیف یزدانی، از فعالان دفتر تحکیم وحدت و عضو سابق شورای مرکزی این تشکل دانشجویی گفتگو کرده‌ایم.به گفته وی “نیروهای امنیتی می خواهند با این گونه رفتارها سایر دانشجویان دانشگاه شیراز را بترسانند تا از خواسته‌های به حقشان صرف نظر کنند.“
این مصاحبه در پی می آید.
در حالیکه گزارش پزشک معالج یونس میرحسینی در خصوص وضعیت و همچنین اعتصاب غذای او نگران کننده است، اخبار حکایت از عدم رسیدگی های پزشکی لازم به وی دارد.آن هم در حالیکه از یک سو همسر وی، سحریزدانی از 4 روز پیش دستگیر شده و از سوی دیگر مسئولین دادگاه انقلاب شیراز حاضر به پاسخگویی به پدر این فعال دانشجویی نیستند.
در همین ارتباط وضعیت “اسماعیل جلیلوند” دیگر دانشجوی دربند این دانشگاه هم که در بازداشتگاه اداره اطلاعات به سر می برد همچنان نامشخص است.از حنیف یزدانی، از فعالان دفتر تحکیم وحدت و عضو سابق شورای مرکزی این تشکل دانشجویی که برادر خانم سحر یزدانی نیز هست در مورد وضعیت دانشگاه شیراز و علت برخورد با فعالان این دانشگاه پرسیده ایم. او می گوید:
رویه معمول مدیریت دانشگاهها و نهادهای امنیتی در دولت نهم، برخورد خشن و چکشی و انتقام جویانه و سرکوبگرانه با دانشجویان بوده است. یکی از بدترین دانشگاهها در این مدت دانشگاه شیراز و نهادهای مربوط در این شهر بوده است. رییس دانشگاه شیراز که صادقی نام دارد به همراه سایر مسولین حراست آن دانشگاه به طور کامل از مدیریت شایسته وعلمی متناسب با دانشگاه عاجز و درمانده شده اند و راهکار هر بحرانی را در احضار دانشجویان به کمیته های انضباطی یا احضار به اداره اطلاعات و برخورد با فعالان می دانند.
آقای یزدانی، دلیل بازداشت فعالان دانشجویی در دانشگاه شیراز چه مساله‌ای عنوان شده است؟
دانشجویان دانشگاه شیراز با اتهاماتی کلی و مبهم نظیر اقدام علیه امنیت ملی و توهین به مسئولین بازداشت شده اند. ولی در مورد سحر و یونس باید بگویم که همانگونه که آنها خود گفته‌اند به خاطر مسائل امنیتی خاص خودشان، لااقل در این مدت کمتر فعال بوده اند. زیرا آنها سابقه زندان و محکومیت قضایی و کمیته انضباطی را در کارنامه خود دارند. این امر نشان می دهد که این دو دانشجو تا سر حد امکان می خواسته‌اند از برخورد با نیروهای امنیتی اجتناب کنند ولی متاسفانه گویا این امر از سوی نیروهای امنیتی ممکن نبوده است. به همین دلیل بازداشت آنها به نظر من دارای دلایل شخصی نیز بوده است. شاید بعضی از نیروهای امنیتی می خواهند با این گونه رفتارها سایر دانشجویان دانشگاه شیراز را نیز بترسانند تا از خواسته‌های به حقشان صرف نظر کنند.
در حال حاضر به طور مشخص خواسته شما به عنوان عضوی از خانواده این دو فعال دانشجویی چیست؟
من به عنوان خانواده سحر و یونس نسبت به نحوه بازداشت، نحوه نگهداری آنها و عدم اطلاع از سرنوشتشان اعتراض دارم. ما خواستار آزادی هر چه زودتر همه دانشجویان هستیم. توجه داشته باشید که دادستان دادگاه انقلاب که قاضی پرونده یونس نیز هست روز چهارشنبه به سحر قول می دهد که او را ببیند و اورادرجریان شرایط یونس قرار دهد و امکان یک ملاقات با یونس را فراهم کند ولی روز بعد سحر در اتاق او بازداشت و به زندان منتقل می شود.
این گونه برخوردها نه تنها قانونی نیست بلکه واقعا غیراخلاقی و بسیار نامطبوع است. این در حالی است که انتظار همه ما از دادگاه و قاضی، گذاشتن اصل قضاوت بر رافت و بخشش و عدل و انصاف است. از سوی دیگر فعالین دانشجویی در تمام دانشگاهها باید نسبت به سرنوشت دوستانشان در همه جا احساس مسولیت کنند. زیرا آنچنان که پیداست جریان حاکم تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دانشگاه را سیبل حملات خود کرده که این نشانه واهمه آنها از دانشجویان است.
یعنی شما این مسایل را با جریانات سیاسی مربوط می‌دانید؟
بله، متاسفانه اینگونه به نظر می رسد و این مساله وقتی با بی توجهی فعالان سیاسی مواجه شود ابعاد بیشتری هم پیدا می کند. به هر حال نیروهای سیاسی نباید دانشجویان را سربازان بی جیره و مواجب خود بدانند. از نگاه من دفاع حق مدارانه و بدون انتظار نیروهای سیاسی از دانشجویان مظلوم نشانه اعتبار آنها خواهد بود.به همین دلیل ازتمام نیروهای سیاسی و حقوق بشری می خواهم به وضعیت دانشجویان زندانی و بخصوص شرایط اسفبار دانشگاه شیراز مراتب توجه را داشته باشند.