پاریس، ژنو- برنامه نظارت بر حمایت مدافعان حقوق بشر، به عنوان برنامه ای مشترک از “فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر” و “سازمان جهانی مبارزه با شکنجه” به شدت ادامه سرکوب مدافعان حقوق بشر در ایران را محکوم می کنند.
احمد زیدآبادی، روزنامه نگار و یکی از اعضای انجمن دفاع از آزادی مطبوعات و رییس پیشین سازمان دانشجویی “ادوار تحکیم”، روز ۳ ژانویه ۲۰۱۰ شاهد محکومیت خود به ۶ سال زندان و ۵ سال تبعید در گناباد بود که احتمالاً به دلیل “به خطر انداختن امنیت کشور” صادر شده است. این حکم در دادگاه تجدیدنظر مورد تأیید قرار گرفت.
روز ۲ ژانویه، آقایان علی حکمت و محمدرضا زهدی، روزنامه نگار و دو تن از اعضای انجمن دفاع از آزادی مطبوعات و همچنین آقای روزبه کریمی و خانم فروغ میرزایی، دو تن از اعضای ادوار تحکیم، دستگیر و بازداشت شدند. تا امروز اطلاعی از محل بازداشت و ماهیت اتهام های وارده به آنان به دست نیامده است. این وضعیت در مورد اکثر بازداشت شدگان، به ویژه کسانی که پس از ۲۷ دسامبر ۲۰۰۹ دستگیر شده اند، صادق است.
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران همچنین گزارش می دهد که خانم بهاره هدایت، فعال حقوق زنان و یکی از اعضای کمپین “یک میلیون امضاء” در تاریخ ۳۰ دسامبر ۲۰۰۹ دستگیر شده و همچنان در بازداشت بسر می برد.
روز ۲۰ دسامبر سه تن از فعالان حقوق زنان و حقوق بشر، محبوبه عباسقلی زاده، شیوا نظرآهاری و کوهیار گودرزی در حالی که برای شرکت در مراسم تدفین آیت الله منتظری عازم قم بودند، به شکلی خودسرانه دستگیر شدند. دو تن از آنان آزاد شدند، ولی خانم شیوا نظرآهاری تا امروز همچنان در بند است. روز ۴ ژانویه ۲۰۱۰، بهمن احمدی امویی، روزنامه نگار و از اعضای کمپین “یک میلیون امضاء” به ۷ سال و ۴ ماه زندان و ۳۴ ضربه شلاق محکوم شد. او در ژوئیه ۲۰۰۹ دستگیر شد و از آن تاریخ تاکنون به شکلی خودسرانه در زندان بسر می برد.
ازسوی دیگر، اطلاعاتی در مورد وخامت وضعیت جسمانی آقای محمد ملکی، عضو مؤسس جمعیت دفاع از آزادی و حقوق بشر به دست آمده است. وی از ۲۲ اوت ۲۰۰۹ در زندان اوین زندانی است. آقای ملکی از سرطان پروستات رنج می برد و براساس گزارش های به دست آمده، امکان برخورداری از مداوای کافی را نداشته است.
برنامه نظارت همچنین از سوی منابع قابل اطمینان مطلع شده که تعدادی از اعضای کمپین “یک میلیون امضاء” دستگیر و بازداشت شده اند. این افراد عبارتند از: عطیه یوسفی، پریسا کاکایی، سامیه رشیدی، مریم ضیاء و مهسا حکمت.
عبدالکریم لاهیجی، نایب رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و رییس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در این رابطه می گوید: “اطلاعی از محل حبس بسیاری از دستگیرشدگان در دست نیست و اتهامات وارده به آنان تاکنون مشخص نشده است. من مجدداً تکرار می کنم که اذیت و آزارها باید در قبال کسانی که از حقوق مشروع خود دفاع می کنند پایان یابد. این درحالی است که این حقوق در عرصه بین المللی به رسمیت شناخته شده اند. دستگیرشدگان باید هرچه سریعتر آزاد شوند و سلامت روحی و جسمانی آنان در هر شرایطی تضمین گردد.”
اریک سوتاس، دبیرکل سازمان جهانی مبارزه با شکنجه، در این مورد می گوید: “طی ماه های گذشته، سرکوب کسانی که حقوق اساسی خود، از جمله امکان انتقاد مسالمت آمیز و برقراری یک جامعه دموکراتیک را مطالبه می کنند، توسط حکومت جمهوری اسلامی افزایش یافته است. ” او در ادامه می افزاید: “ناتوانی حکومت جمهوری اسلامی در ارائه پاسخ شفاف به جای سرکوب خشونت بار به خوبی نشان از ضعف این حکومت و کاهش روزافزون حامیانش دارد. این درحالی است که بسیاری از این حامیان هنوز مخالفت خود با حکومت را بر زبان نیاورده اند.”
موج سرکوب در اواخر ماه دسامبر افزایش یافت و بسیاری از فعالان جامعه مدنی نیز مورد هدف قرار گرفتند. از آن میان می توان به عمادالدین باقی، بنیانگذار انجمن دفاع از حقوق زندانیان و برنده جایزه مارتین انالز در سال ۲۰۰۹ اشاره کرد. گفته می شود که آقای باقی در بند ۲۰۹ زندان اوین که زیر نظر وزارت اطلاعات است بسر می برد.
برنامه نظارت از دولتمردان جمهوری اسلامی می خواهد که هر چه سریعتر و بدون هیچ قید و شرطی تمامی مدافعان حقوق بشر و بستگان آنان را که درحال حاضر در زندان و مکان های نامعلوم بسر می برند آزاد کنند.
برنامه نظارت از دولتمردان جمهوری اسلامی می خواهد که در هر شرایطی مطابق اعلامیه مدافعان حقوق بشر سازمان ملل، اعلامیه جهانی حقوق بشر و دیگر عهدنامه های بین المللی و منطقه ای حقوق بشر که ایران نیز متعاهد آنهاست، عمل کنند.