سینا مهدوی که درمحله های عیان نشین تهران رانندگی می کند، خیلی زود تحملش را از دست می دهد. سرعتش را زیاد می کند، نزدیک به جدول خیابان به شکل خطرناکی ویراژ می دهد تا از پژوی 206، سبقت بگیرد، بعد ازمیان دو خط وسط خیابان زیگزاگی عبور می کند تا از اتومبیلی که سرعتش مو را بر اندام سیخ می کند، بگذرد. عقربه نشان دهنده سرعت روی 80 است و یک ثانیه بعد با اتومبیل روبرویی سپر به سپر می شود.
آقای مهدوی، 26 ساله، راننده تاکسی است و پنج سال تجربه دارد. او خودش را راننده مطمئنی می داند. او در حالی که با اتومبیل کیای هاچ بک اش ویراژ می دهد، می گوید:« ممکن است که من در داخل تهران، تند برانم اما در فواصل بین شهری آرام می رانم. مسئله فقط تند یا کند راندن نیست، من به قوانین احترام می گذارم و به آینه و چراغ راهنما توجه می کنم. من حرفه ای هستم».
آقای مهدوی و “حرفه ای” های دیگر، آمار بدترین تصادفات رانندگی در جهان را بالا برده اند. سال گذشته 28 هزار نفر در تصادفات رانندگی در ایران کشته شده اند. 270 هزار نفر هم زخمی شده اند. این آمار با هشدار محمود احمدی نژاد که غالبا از این نکات برای جدل با غرب استفاده می کند، ارائه شد.
یکی از کسانی که باید در مورد مسئله ترافیک مورد انتقاد قرار بگیرد، خود رئیس جمهور است. آقای احمدی نژاد در رشته مدیریت ترافیک، دکترا گرفته است. او خواستار هدف مند شدن دوره تعلیم رانندگی و بکارگیری مراقبت های شدیدتر پلیس در جاده ها شد. احمدی نژاد گفت:« رانندگی بهتر باعث کم شدن ترافیک می شود. ترافیک باعث شده است که ایران 2 و نیم برابر هزینه آموزش و پرورش را برای بنزین مصرف کند».
احمدی نژاد در کنفرانس مدیریت ترافیک در تهران گفت:« آمار بالای تصادفات، شایسته ملت ما نیست و باید کم شود. خیلی ها با ساخت وساز اتومبیل و قوانین رانندگی آشنا نیستند. و این مسائل را باید به مردم تعلیم داد».
آقای مهدوی، نمونه ای است از آنچه احمدی نژاد می گوید. والدین او سوار اتومبیلش نمی شوند. قبل از هر مهمانی خانوادگی مثل عروسی یا مجالس ترحیم، موبایلش زنگ می زند و یا پیام هایی دریاقت می کند که مضمون همه آنها یکی است و از او می خواهند که با احتیاط رانندگی کند. او بارها تصادف کرده است. اما به قول خودش، در هیچیک از آنها، مقصر نبوده است.
ممکن است در بعضی از این تصادفات حق با او باشد. مثلا در سفر 90 دقیقه ای روز گذشته، آقای مهدوی، از چند خطر تصادف جان سالم بدر برد. یکی از آنها موتور سواری بود که خانم مسن چادری با یک سبد گل روی ترک آن سوار شده بود. او بی توجه به خط ممتد، به خط روبرو رفت و با فاصله یک اینچ، اتومبیل هایی که از روبرو می آمدند را رد کرد تا از موتور سوار که با سرعت کم در حرکت بود، سبقت بگیرد.
این رفتار ها در ترافیک تهران که قانون اول آن بدست آوردن جام سرعت است، عادی است. آقای مهدوی، محصول فرهنگ رانندگی بی ملاحظه ای است که قوانین پایه رانندگی مثل محدودیت سرعت، رعایت حق تقدم و فاصله ها، در آن رعایت نمی شوند. پیچیدن جلوی رانندگان دیگر، ویراژ دادن و رفتن به راه مقابل در حالی که اتومبیل های روبرو با سرعت حرکت می کنند، متداول است. راننده ای که راهش را رد کرده است، وسط خیابان شلوغ به آسانی دنده عقب می گیرد.
ترافیک سرسام آور با افزایش روز افزون تعداد اتومبیل ها و قیمت ارزان بنزین بدتر شده است. تردد آهسته اتومبیل ها که اتوبان سه بانده را به چندین باند تقسیم کرده اند، باعث بوجود آمدن اقدامات شتابزده رانندگان می شود. عابران پیاده هم با بی اعتنایی به خط عابر پیاده و پل های عابر پیاده، قانون را نقض می کنند و از اتوبان های شش بانده و ار لابه لای اتومبیل هایی که با سرعت در حال حرکتند، عبور می کنند.
نتیجه این ترافیک، آلودگی کشنده هوا در تهران و شهرهای دیگر است. تاکسی آقای مهدوی در خیابان شلوغ ولیعصر و در میان هفت خط اتومبیل هایی که سعی می کنند در دو خط جا بگیرند، قرار دارد. تعداد زیادی از این اتومبیل ها، پیکان های قدیمی یا همان هیلمن هانترهای مونتاژ شده ای هستند که از دور خارج شده و 40 درصد اتومبیل های جاده های ایران را تشکیل می دهد
آقای مهدوی می گوید:« تعداد اتومبیل ها زیاد است و اتومبیل های قدیمی را باید جمع آوری کنند. احمدی نژاد فکر می کند که ایرانی ها رانندگان خوبی نیستند، اما با این ترافیک، مردم دیگر به قوانین راهنمایی و رانندگی و راه دادن به بقیه فکر نمی کنند. آنها فقط در فکر این هستند که از بقیه جلو بزنند».
منبع: گاردین 11 نوامبر