زمانی که سازمان ملل اعلام کرد قصد دارد تحریم های جدیدی را علیه ایران اعمال کند، اتحادیه اروپا نه تنها از این تصمیم استقبال نمود، بلکه اعلام کرد تدابیر دیگری به منظور جلوگیری از گسترش برنامه هسته ای ایران نیز اتخاذ خواهد کرد. این خواسته ای بود که امروز با امضای قراردادهای اقتصادی میان مسؤولین ایرانی و شرکت او ام وی اتریش، به عنوان یکی از بزرگ ترین شرکت های اروپایی در زمینه نفت و گاز، زیر سؤال رفته است.
اتریش، یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا، درحال حاضر مراحل پایانی قرارداد خود با جمهوری اسلامی را طی می کند. به گفته کارشناسان امر، مبلغ این قرارداد نزدیک به 22 میلیارد دلار برآورد شده است.
هفته گذشته، سازمان توقف بمب که مقر آن در وین است، پیکاری را آغاز کرده و طی آن از شرکت او ام وی خواسته است پروژه مشترک خود با جمهوری اسلامی را متوقف کند. درصورت تحقق این پروژه، بسیاری از حوزه های گازی و نفتی خلیج فارس مورد بهره برداری قرار خواهند گرفت.
از دید خانم الفریده یلینک، برنده جایزه نوبل در ادبیات، “امضای قرارداد با حکومتی خودکامه که هدفش نابودی کشور دیگری است، به واقع غیرقابل تحمل است”. این نویسنده به طور مستقیم به اظهارات رییس جمهور ایران، محمود احمدی نژاد، اشاره می کند که بارها نیز از زبان او تکرار شده است.
از نظر برخی ناظران، مسؤولیت رویارویی احتمالی علیه دولت یهود تا حدودی به عهده اتریش خواهد بود، زیرا دولت وین در حدود 5⁄31 درصد از سهام شرکت او ام وی را دراختیار دارد. ازطرف دیگر، برخی از اعضای دولت نشان داده اند که به هیچ وجه ضامن چنین قراردادی نیستند و آشکارا نیز از دولت خواسته اند تا از این پروژه صرف نظر کند.
به گفته پاتریک کلاوسن، اقتصاددان و معاون مؤسسه مطالعات خاورنزدیک در واشنگتن، “اکنون وقت آن است که دولت نسبت به این رسوایی عکس العمل نشان دهد، زیرا سرمایه گذاری های او ام وی در ایران، دیگر شرکت های خارجی را تشویق به عقد قرارداد با تهران خواهد کرد و این مسأله به هیچ وجه با خواسته های اتحادیه اروپا همخوانی ندارد”. ولی این اولین قرارداد اتریش با جمهوری اسلامی نیست.
پروژه “نابوکو” تا سال 2009 و حداکثر سال 2010 به اجرا خواهد آمد. ارزش این پروژه 6 میلیارد دلار برآورد شده و درواقع قراردادی است که ساخت خط لوله گاز از خاورمیانه [و البته از ایران] تا اتحادیه اروپا را دربرمی گیرد. اروپا بدین طریق می تواند به شکل قابل توجهی از وابستگی خود به روسیه بکاهد.
اتریش با جاه طلبی های خود امروز می تواند در رتبه بندی شرکای اقتصادی ایران پس از چین قرار گیرد. چین نیز قبل از 9 دسامبر قرارداد جدیدی را از طریق شرکت سینوپک با تهران منعقد نمود. هدف این قرارداد گسترش و بهره برداری از حوزه نفتی ”یادآوران” است که در جنوب غربی ایران قرار گرفته.
سیمونا دینا هارتمن، سخنگوی شرکت “استاپ بمب” در این رابطه می گوید: “داد و ستد با حکومتی که می خواهد اسراییل را از روی نقشه جهان حذف کند و به طور روزانه حقوق بشر را زیر پا می گذارد و از طرف دیگر قصد دستیابی به بمب اتمی دارد، به واقع برای کسانی که خود را دموکرات می دانند غیرقابل قبول است.“
پیتر منیس، مسؤول روابط عمومی بین دو کشور، دراین خصوص اظهار داشت: “من به موضع اسراییل احترام می گذارم، ولی ترجیح می دهم به جای منزوی کردن دولت تهران دست به سوی آن دراز کنم.“
این اظهارات که کاملاً با موضع اسراییل متفاوت است در زمانی بیان شده که دولت یهود هیأتی را به ایالات متحده اعزام کرده تا به مقامات امریکایی ثابت کند خطر ایران همچنان برجای خود باقی است.
مسؤولان اسراییلی در این خصوص اظهار داشته اند: “ما تمامی مدارک مربوط به فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی را مطالعه کرده ایم و اکنون می دانیم که ایران تولید سلاح های اتمی را از سال 2003 متوقف کرده است. ولی همچنان معتقدیم این کشور استراتژی جدیدی را برای تولید اتخاذ کرده که جزئیات آن در اختیار سازمان های اطلاعاتی امریکایی قرار نگرفته.“
پس اتریش چگونه جرأت می کند از چنین حکومتی حمایت کند؟ این حمایت از دید سیمونا دینا هارتمن به هیچ وجه تعجب آور نیست. او می گوید: “این کشور در سال 1938 نیز آمادگی حمایت از رژیم نازی را داشت و به نظر می رسد که اکنون قصد دارد بر یهودستیزی که از سوی ایران آغاز شده ارج نهد.“
منبع: یونگه ولت، 18 دسامبر
مترجم: علی جواهری