سامیا مداوار
فواد هامدان، فعال و مؤسس گروه “نامه شام“، در مصاحبه با لوریان لوژور به سؤالاتی درخصوص ایران و دخالت هایش در سوریه و عراق پاسخ داده. او معتقد است که امروز تهران به یک نیروی اشغالگر تبدیل شده و دیگر به عنوان متحد دمشق محسوب نمی شود. گروه “نامه شام” توسط فواد هامدان، فعال لبنانی-آلمانی، و همکاران لبنانی، سوری و ایرانی اش تأسیس شده است.
براساس ماده ۴۲ آیین نامه لاهه در سال ۱۹۰۷، “یک منطقه زمانی به عنوان یک منطقه اشغال شده شناخته می شود که به طور کامل تحت فرمان ارتش نیروی نفوذگر قرار گرفته باشد”. درواقع براساس همین اصل است که گروه “نامه شام”، متشکل از فعالان، به محکوم کردن آنچه “اشغال سوریه توسط ایران” می نامد اقدام ورزیده و اخیراً گزارشی در این مورد منتشر کرده است.
به عقیده او، حکومت سوریه “دیگر وجود واقعی ندارد”. به گفته او، “دولت دمشق از سال ۲۰۱۲ به طور کامل و در تمامی ابعاد تحت کنترل ایران قرار گرفته”. این کنترل از زمانی آغاز شد که سلول بحران حکومت سوریه، در دمشق آماج یک سوءقصد قرار گرفت. به گفته فواد هامدان، “نزدیک بود اسد ایران و حزب الله را رها کند و با کشورهای خلیج فارس، ازجمله عربستان و ایالات متحده، پیمان ببندد”، زیرا از ابتدای بحران سوریه در سال ۲۰۱۱ با آنها در ارتباط بود. به همین دلیل، سردار قاسم سلیمانی، از فرماندهان عالی رتبه سپاه پاسداران، به هدف قطع کردن این ارتباطات، زمام امور را در دست گرفت و تصمیمی اتخاذ کرد تا از شرّ این سلول بحران [متشکل از شخصیت های مختلف، ازجمله عاصف شوکت، معاون وزیر دفاع و برادر زن بشار اسد، و محمد الشعار، وزیر کشور سوریه] خلاص شود.
“ویتنام” ایرانی
جمهوری اسلامی هرگز این موضوع را تکذیب نکرده که برای حمایت از حکومت دمشق “مشاوران”ی را به سوریه اعزام کرده است؛ حضور پیکارجویان حزب الله در کنار ارتش سوریه رازی است که همه آن را می دانند. و دیگر چه؟ براساس گزارش گروه “نامه شام”، مدارک و شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می دهد ایران بر حکومت سوریه کنترل دارد. این شواهد گاهی ازسوی افرادی ارائه شده که یا در محل حضور دارند، یا از سوریه متواری شده اند؛ و گاهی نیز به شکلی کوتاه در قالب خبر ازسوی رسانه های ایرانی به بیرون درز کرده و خیلی زود هم “ناپدید” شده. همچنین نباید فراموش کرد که ایران میلیاردها دلار را به آنچه فواد هامدان “ویتنام” ایران می نامد، تزریق کرده تا از حکومت و ارتش سوریه حمایت مالی کند و دمشق را سرپا نگاه دارد.
فواد هامدان پا را فراتر می گذارد: دولت اسلامی، برخاسته از اعضای کادر حزب بعث عراق، برخلاف “جبهه النصرة که یک نیروی اپوزیسیون واقعی است، با حکومت اسد مبارزه نمی کند. در گزارش گروه “نامه شام”، با اشاره به مدارک و شواهد بسیار، همچنین آمده است که از آغاز خشونت ها در سوریه، صدها جهادگرا، به ویژه از اعضای القاعده، از زندان های حکومت سوریه آزاد شده اند تا سرکوب خونبار “عناصر تروریست” متخاصم نسبت به حکومت سوریه توجیه گردد. جدا از این مسأله، سپاه پاسداران گروه بدنام “شبیحة” را تحت عنوان “نیروی دفاع ملی” آموزش و سازماندهی کرده. نیروی دفاع ملی دقیقاً براساس الگوی بسیج ایرانی تشکیل شده و درحال حاضر ۷۰ هزار نفر، زن و مرد، در آن فعالیت دارند.
کاملاً مسجل است که اولین و مهم ترین دلیل برای این دخالت ها از آنجا ناشی می شود که باید راه انتقال تسلیحات به حزب الله ازطریق سوریه باز بماند؛ نبرد “القصیر” که به لحاظ جغرافیایی دارای اهمیت بالایی است، به همین دلیل بین آوریل و ژوئن ۲۰۱۳ انجام شد و حکومت و حزب الله در آن پیروز شدند. آقای هامدان همچنین می گوید که این نبرد آغازی برای پایان فعالیت های حزب الله بود که امروز در یک رویارویی گرفتار شده و تنها راه خروج از آن “تحقیر و شکست”اش است. به گفته او، سقوط حکومت ایران “غیرقابل اجتناب” خواهد بود: خودمحوری، عطش قدرت، سرکوب های روزافزون در ابعاد گسترده، عدم وجود یک اپوزیسیون واقعی، اقتصاد درهم شکسته و رو به نابودی، از عواملی هستند که آقای هامدان با استناد به آنها متقاعد شده که جمهوری اسلامی فاصله زیادی تا پایان بقایش ندارد. او دراین خصوص می گوید: “همان طور که در طول تاریخ نیز شاهد آن بوده ایم، قدرت هر چه بیشتر افزایش یابد، سقوط سخت تر و دردناک تر است”.
منبع: لوریان لوژور، اول دسامبر
