کورین لنه
ایران به یکی از موضوعات اصلی در تبلیغات و مبارزات انتخاباتی ایالات متحده تبدیل شده است. از نظر جمهوری خواهان، این موضوعی است که به واسطه آن می توان به “امنیت ملی” پرداخت و از مباحث ناراحت کننده عراق دوری گزید و از نظر دموکرات ها، این وسیله ای است برای حمله به سوگلی هیلاری کلینتون.
جدا از رون پل، کاندیدای ایالت تگزاس و یکی از مخالفان جنگ عراق، جمهوری خواهان از روحیه لازم برای تطبیق خود با سیاست بوش مبنی بر حمله بازدارنده برخوردار نیستند. رودی جولیانی، شهردار سابق نیویورک، اظهار داشته که دستیابی جمهوری اسلامی به سلاح هسته ای، ایران را 5 تا 10 سال به عقب باز می گرداند.
جولیانی روز دوشنبه 29 اکتبر رقبای دموکرات خود را به مدارا با تهران و تلاش برای مذاکره [به هر قیمت ممکن] محکوم کرد. او با حالتی طعنه آمیز اظهار داشت: “کل مناقشه ای که بین هیلاری کلینتون و براک اوباما روی داده، این است که آیا باید احمدی نژاد و بن لادن را برای مراسم انتصاب دعوت کرد یا خیر.“
در اردوگاه دموکرات ها، رأی مثبت خانم کلینتون و توصیه وی به جرج بوش برای قراردادن سپاه پاسداران در ردیف سازمان های تروریستی، راه را برای انتقاد علیه او باز کرد. او در میان هشت کاندیدای دموکرات، تنها کاندیدایی بود که از این قطعنامه [تصویب شده در تاریخ 26 سپتامبر در مجلس سنا] حمایت کرد.
مطابق با ماده اصلاحی این قطعنامه، مقرر شده که جلوگیری از تلاش دولت ایران دایر بر تبدیل شبه نظامیان شیعه عراقی به قدرتی شبیه به حزب الله یکی از ارکان مهم برای امنیت ملی ایالات متحده است. در این ماده همچنین توصیه شده که آمریکائی ها به فعالیت های خشونت آمیز در داخل خاک عراق خاتمه دهند و بدین ترتیب هرگونه دستیازی احتمالی به خاک ایران نیز مردود شناخته شده. در متن این قطعنامه همچنین آمده است که از دستگاه های دولتی امریکا در زمینه های دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی به شکلی محتاطانه و مدبرانه استفاده شود.
در پانزدهمین مناظره تلویزیونی دموکرات ها که روز سه شنبه 30 اکتبر در فیلادلفیا انجام شد، خانم کلینتون به دلیل رأی خود به شدت مورد اعتراض قرار گرفت. او در دفاع از خود اظهار داشت: من با مقوله جنگ مخالفم، ولی با دست روی دست گذاشتن نیز موافق نیستم. آنچه که مورد نظر من است، انجام یک دیپلماسی قاطع و اعمال تحریم است.
تیم روسرت، روزنامه نگار و مجری برنامه، با لحنی بسیار رسمی این سؤال را از شرکت کنندگان پرسید: آیا شما خود را موظف می دانید که ایران را از دستیابی به سلاح هسته ای بازدارید؟ ابتدا خانم کلینتون پاسخ داد: “من قصد دارم تا آنجا که در توانم است از دستیابی ایران به بمب جلوگیری کنم روسرت از او پرسید: آیا این یک وظیفه است؟ و پاسخ هیلاری کلینتون مثبت بود.
ازطرف دیگر، براک اوباما که در پاسخ به این سؤال مردد بود، آن را به شیوه دیگری مطرح کرد و در نهایت نیز به عنوان پاسخ، به “سیاست ایجاد وحشت” رییس جمهور بوش اشاره کرد. دنیس کوسینیچ، کاندیدای چپ گرا نیز به نوبه خود از مجری برنامه خواست تا با شیوه بهتر و دقت بیشتری مسایل مربوط به ایران را مطرح کند. وی در این خصوص گفت: این رسانه ها بودند که ما را به حمله علیه عراق واداشتند. من از آنها می خواهم که قدری خویشتن داری کنند.
همه در انتظار یک اوبامای جنگ طلب بودند. جان ادواردز، دیگر کاندیدای حزب دموکرات و یار انتخاباتی جان کری در انتخابات ریاست جمهوری 2004، به شدت خانم کلینتون را مورد اعتراض قرار داد. او از خانم کلینتون به عنوان یک کاندیدای “حزب باد” یاد کرد و اظهار داشت که او بیشترین بهره را از لابی های واشنگتن برده است. ادواردز همچنین او را در رابطه با ملحق شدن به قطعنامه تنظیم شده توسط نومحافظه کاران ملامت کرد.
در این مناظره تلویزیونی که به برادرکشی انجامید، جو بایدن، دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری و از اعضای کمیسیون خارجه مجلس سنا، همکاران خود را به آرامش و احترام دعوت کرد. او گفت: من به طور کامل با موضع هیلاری مخالف نیستم. از طرف دیگر، او ترجیح داد که آقای جولیانی را مورد هدف قرار دهد و با خنده اظهار داشت: او پس از جرج بوش، اولین کسی است که دارای کمترین شرایط برای ریاست جمهوری است. و در پایان نیز افزود: “او تنها سه چیز را می تواند در یک جمله بیاورد: اسم، فعل و عبارت 11 سپتامبر.
منبع: لوموند، 31 اکتبر
مترجم: علی جواهری