گام بعدی با روسیه است

نویسنده

g8summit.jpg

سران کشورهای شرکت کننده در نشست جی 8 در ژاپن، روز سه شنبه 8 ژوئیه در یک مهمانی شام به بحث ‏درباره بحران دامنه دار برنامه هسته ای ایران پرداختند و در پایان با انتشار بیانیه ای از جمهوری اسلامی ‏خواستند غنی سازی اورانیوم را متوقف کند و به پیشنهاد همکاری قدرت های بزرگ که روز 14 ژوئن به این ‏کشور تسلیم شد “ پاسخ مثبت” دهد. ‏

جورج بوش، رئیس جمهور آمریکا در جریان این تبادل نظرها به همتایانش پیشنهاد کرد که به ایران یک ‏‏”مهلت زمانی منطقی” یک ماهه برای همکاری داده شود و چنانچه ایران در این مهلت پاسخ مثبت نداد تحریم ‏های جدید در مورد آن اعمال شود. امّا پس از مدّتی بحث این پیشنهاد مورد قبول قرار نگرفت و از درج آن در ‏بیانیه خودداری شد. در بخشی از بیانیه فوق چنین آمده است: “ما عمیقاً نسبت به خطر تکثیر سلاح اتمی که ‏برنامه هسته ای ایران به آن دامن زده و نسبت به اهمال و پافشاری این کشور در عمل نکردن به تعهدات بین ‏المللی خود نگران هستیم “. ‏

نیکولا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه طی سخنانی در ژاپن اظهار داشت که شش کشور مسئول پرونده ‏هسته ای ایران(آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان) برای آنکه درک روشنی از موضع ایران داشته ‏باشند تصمیم گرفتند دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا، خاویر سولانا را به ایران بفرستند.‏

از سر گیری تحرکات سیاسی غرب دقیقاً مصادف شد با گمانه زنی ها درباره امکان حمله نظامی اسرائیل به ‏ایران. ایران روز چهارم ژوئیه به بسته پیشنهادی “شش کشور” پاسخ داد امّا هنوز محتوای این پاسخ علنی ‏نشده است. تنها چیزی که مشخص شده اینست که این پاسخ مسئله مورد نظر غرب یعنی تعلیق غنی سازی ‏اورانیوم را باز در بن بست قرار داده است. ‏

در مورد سفر مجدد سولانا به ایران هنوز تاریخی مشخص نشده است. به گفته سارکوزی “وقتی نتیجه ‏مشخص شد، هر کشوری با امکاناتی که در اختیار دارد تلاش خواهد کرد از مقاصد حکومت ایران تا جائی که ‏مقدور است، سردربیاورد”. این گفته رئیس جمهور فرانسه از سردرگمی شدید پایتخت های غربی و مسکو در ‏برابر تعدد مراکز قدرت در ایران و مبارزه جناح های درون حاکمیت برای اثبات نفوذ خود حکایت می کند. ‏رئیس جمهور فرانسه در حضور خبرنگاران ضمن “پیچیده دانستن” مسئله این سئوال را مطرح کرد: “آیا در ‏ایران مرکز قدرت واحدی وجود دارد و آیا پیشنهاد ارائه شده از طرف ایران صادقانه است؟”. ‏

‏ ‏

از ظواهر امر چنین بر می آید که بعد از این نقش اصلی را برای مجاب کردن ایران روسیه بر عهده خواهد ‏گرفت. در مهمانی شام نشست جی 8، مأموریت شروع مذاکرات با ایران درباره مسئله هسته ای به رئیس ‏جمهور روسیه، دیمیتری مددوف محول شد. ‏

‏ ‏

مددوف تأکید کرد که راه حل مصالحه جویانه را ترجیح می دهد و بر اهمیّت بازرسی فعالیّت های ایران از ‏جانب آژانس بین المللی انرژی اتمی پای فشرد. وی اظهار داشت که تا زمانی که اسناد سیاسی بررسی نشده ‏اند اتخاذ تحریم های جدید محمل قانونی نخواهد داشت. ‏

در ضیافت شام جی 8 جورج بوش ضمن اشاره به خاتمه دوران مأموریتش و تغییر دولت آمریکا گفت که ‏خیلی دلش می خواهد بداند آیا روز بعد از بیرون رفتنش از کاخ سفید، درست مثل زمان جیمی کارتر، ایرانی ‏ها دست به “اقدام مهمی” خواهند زد یا نه. اشاره بوش به بحران گروگانگیری 1980ـ 1979 در ایران بود ‏که درست زمانی پایان یافت که رونالد ریگان بر سر کار آمد. ‏

نیکولا سارکوزی سر میز شام متوجه شد که هیچکس نیست که از قصد ایران برای تجهیز به توان هسته ای ‏نظامی و ایجاد زرادخانه موشکی و حساسیت اسرائیل نسبت به این مسئله بی اطلاع باشد. سارکوزی ضمن ‏ارائه پیشنهاداتی در مورد گفت و گوی علنی با ایران بر لزوم اتخاذ تحریم های شدیدتر تأکید کرد و با خطاب ‏قرار دادن دیمیتری مددوف اظهار داشت که روسیه در این ماجرا نقش سازنده و متهورانه ای ایفا می کند. ‏

گوردون براون، نخست وزیر انگلیس، ضمن تأئید نظر سارکوزی اظهار داشت که در مورد اینکه ایران چه ‏موقع قادر خواهد بود بمب اتم بسازد نظر واحدی وجود ندارد. وی را از طرح ارائه شده از طرف روسیه در ‏سال 2005 مبنی بر تأمین ایران از نظر اورانیوم غنی شده حمایت کرد.‏

آنگلا مرگل، صدراعظم آلمان نیز اظهار داشت که ایرانی ها کاسبکاران خوبی هستند و به گمان او دارند بازار ‏گرمی می کنند. وی در ادامه سخنانش اضافه کرد که قبل از اتخاذ تحریم های جدید باید تأمّل کرد. ‏

اتحادیه اروپا تا کنون یکی از تصمیمات خود در مورد تحریم ایران را با توقیف دارائی های بانک ملّی، که ‏بزرگترین بانک ایرانی است، در روز 23ژوئن به مرحله اجرا در آورده است. ‏

از همه این واکنش ها می توان نتیجه گرفت که قدرت های بزرگ در مورد موضع ایران دودل هستند و در ‏مورد اتخاذ تحریم های جدید یا دادن فرصت بیشتر به جمهوری اسلامی، با وارد کردن جناح “عملگرا” در ‏محاسباتشان، نمی توانند به اتفاق نظر دست پیدا کنند. در شرایطی که کسی نمی تواند حدس بزند اسرائیل چه ‏نیاتی در سر دارد، به نظر می رسد که جوّ بلاتکلیفی بر تحرکات سیاسی حاکم شده باشد. ‏

منبع: لوموند 9 ژوئیه‏

 


‏ ‏

 

 


‏ ‏

 

 

‏ ‏

 


‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

 

 

 

 

‏ ‏

 

 

‏ ‏


‏ ‏

 

‏ ‏

 

 

 

 

 

‏ ‏