با گذشت 5 روز از بازداشت نازنین خسروانی، خانواده این روزنامه نگار همچنان در بی خبری مطلق نسبت به وضعیت و محل نگهداری او به سر می برند؛ همزمان با انتقال زندانیان سیاسی بند نسوان زندان اوین به بند متادون، نگرانی ها در مورد وضعیت این زندانیان بالا گرفته است.
اعظم افشاریان، مادر نازنین خسروانی و محبوبه جوادی، مادر بهاره هدایت در مصاحبه با “روز” از این دو روزنامه نگار و فعال جنبش دانشجویی سخن می گویند و اینکه از روز چهارشنبه در بی خبری مطلق به سر می برند.
بی خبری از نازنین
نازنین خسروانی روزنامه نگاری است که از روز چهارشنبه در بازداشت به سر می برد اما تاکنون هیچ گونه توضیحی درباره محل نگهداری و اتهام یا اتهامات انتسابی، به خانواده اش داده نشده است.
اعظم افشاریان، مادر این روزنامه نگار که روز گذشته موفق به دیداری کوتاه با دادستان تهران شده است به “روز” می گوید: هیچ خبری از نازنین نداریم. نه میدانیم او را کجا برده اند، نه میدانیم که به چه دلیل او را بازداشت کرده اند.
او می افزاید: در زندان اوین به ما گفتند نام نازنین در لیست زندانیان این زندان نیست. دیروز من به دادستانی رفتم و خواهان دیدار با دادستان یا معاون او شدم اما گفتند که نیست و جلسه دارد و… اما خیلی اتفاقی معاون دادستان را در راهرو دیدم و اصرار کردم و گفتم من فقط میخواهم بدانم بچه ام کجاست؟ نام نازنین را پرسید و گفت بنشینید تا خبر بدهم. گویا به آقای دادستان گفته بود که نشسته ام تا خبری بدهند. همین طور نشستم به امید اینکه خبری از نازنین بگیرم تا اینکه خود آقای دادستان بیرون آمد و گفت شما بروید خانه، امروز دخترتان با شما تماس می گیرند. من هم خیلی امیدوار شدم و برگشتم اما تا این لحظه هیچ تماسی گرفته نشده و ما همچنان منتظریم.
مادر نازنین خسروانی، برخورد دادستان را خوب توصیف می کند و ادامه میدهد: من خیلی ناراحت بودم؛گفتم فقط میخواهم بدانم بچه ام کجاست و اتهام او چیست. ما هنوز در شوک به سر می بریم و مطمئن هستیم که سوتفاهمی رخ داده است. آقای دادستان هم برخوردشان خیلی خوب بود و واقعا امیدوار شدم اما همچنان چشم به تلفن دوخته ام و هیچ خبری نیست.واقعا امیدوارم قولی که آقای دادستان به من دادند مثل رفتار دیروزشان باشد که من بتوانم هر دو را باور کنم.
خانم افشاریان در حالی با خبرنگار”روز” صحبت میکرد که ساعت حدود 12 شب بود و با این حال او می گفت که تا صبح چشم انتظار تلفن دخترش می ماند: همچنان منتظر هستیم؛ اگر تماس نگرفت صبح هم به دادسرای اوین مراجعه خواهم کرد و هم به دفتر دادستان خواهم رفت. چون دیدارم با دادستان خیلی اتفاقی بود و خود او هم گفت اگر تماسی نگرفت بیا و برای من بنویس و…
نازنین خسروانی، خبرنگار روزنامه هایی چون نوروز، یاس نو، بهار، کارگزاران، سرمایه و… بوده اما روز چهارشنبه در حالی بازداشت شده است که به گفته خانوده اش از یکسال پیش در هیچ رسانه ای کار نمی کرده است: نازنین بیش از یک سال بود که بیکار بود و هیچ فعالیتی نداشت و به اتفاق من که نوه کوچکم را نگهداری میکنم مدام با این بچه بود؛ برای همین ما خیلی شوکه شدیم و به هیچ عنوان نمی توانیم هضم کنیم و بفهمیم که چرا نازنین را بازداشت کردند.
او می افزاید: قبلا هم که نازنین در روزنامه ها کار میکرد کاملا شفاف بود و هیچ چیز مخفی نداشت. یک روزنامه نگار بود که به طور شفاف می نوشت و فعالیت دیگری نیز نداشت؛ برای همین است که همه شوکه شده اند. همه کسانی که با نازنین کار کرده اند میدانند که او چیزی برای مخفی کردن نداشته و اصلا کاری نمیکرد و همه هم همین را می گویند.من هم به همه می گویم که حتما اشتباه شده و سوتفاهمی پیش آمده و واقعا امیدوارم همین باشد و هر چه سریع تر این سوتفاهم برطرف شود.
ماموران امنیتی دوبار منزل خانواده نازنین خسروانی را مورد تفتیش قرار داده و براساس اخبار منتشره مزاحمت هایی نیز برای همسایگان خانم خسروانی ایجاد کرده اند.
از خانم افشاریان در این زمینه می پرسم می گوید: من واقعا نمی فهمم با یک روزنامه نگار که کارش شفاف بوده و از یکسال پیش هم بیکار بوده، چرا چنین برخوردی می کنند. به خود آقایان هم گفتم که اگر همان اول زنگ در خانه ما را میزدید و خودرا معرفی میکردید من به راحتی در را برایتان باز میکردم و مشکلی نبود. حتی بار دوم هم اگر خودتان را معرفی میکردید باز مشکلی پیش نمی آمد و در را باز میکردم که در جواب گفتند دفعه سوم همین کار را میکنیم ببینیم باز میکنید یا نه. اما من واقعا امیدوارم دفعه سومی در کار نباشد و این بار خود نازنین به خانه بیاید.
بهاره در بند متادون
از سوی دیگر محبوبه جوادی، مادر بهاره هدایت در مصاحبه با “روز” از انتقال این فعال دانشجویی و سایر زندانیان سیاسی زن به قرنطینه بند متادون خبرمی دهد و می گوید تلفن های زندانیان سیاسی زن از روز چهارشنبه قطع شده و خانواده های آنان به شدت نگران وضعیت فرزندانشان هستند.
بهاره هدایت، عضو دفتر تحکیم وحدت، به نه سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده است.
مادر این فعال دانشجویی به روز می گوید: بهار مسئول کتابخانه بند نسوان شده بود اما یکباره او را کنار گذاشتند و درهای کتابخانه را بستند؛ سپس بچه ها را ممنوع التلفن کردند. ما از روز چهارشنبه هیچ خبری از بهار نداریم اما از طریق برخی زندانیان عادی شنیده ایم که بهار را همراه با سایر زندانیان سیاسی زن به قرنطینه بند متادون منتقل کرده اند.
مادر بهاره هدایت با ابراز نگرانی از وضعیت دخترش می افزاید: هر روز خبر جدیدی به گوشمان می رسد که به شدت نگرانمان کرده است. تنها میدانیم که بعد از قطع تلفن ها، بچه ها نسبت به این موضوع اعتراض و بعد از اعتراض آنها را به بند متادون منتقل کرده اند و در این بند در اتاقی در بسته، یعنی به شکل سلولی چند نفره هستند. هیچ خبر دیگری نداریم اما از گوشه و کنار می شنویم که برخی را به انفرادی برده و برخی اعتصاب غذا کرده اند اما نمیدانیم این اخبار تا چه اندازه صحت دارد.
خانم جوادی با اشاره به تشدید فشارها بر زندانیان سیاسی زن می گوید: نمیدانیم اصل قضیه چیست و دلیل این برخوردها چیست. الان زندان اوین هم به شدت سرد شده و باید برای بهار لباس ببریم. از طرفی بی خبری از وضعیت او با توجه به شایعاتی که به گوش می رسد امان ما را بریده است.
انتقال زندانیان سیاسی زن به قرنطینه بند متادون در حالی صورت گرفته که هنوز دلیل مشخصی برای افزایش فشارها بر این زندانیان ذکر نشده است. گزارش خبرنگاران “روز” حاکیست چند روز قبل از انتقال این زندانیان به بند متادون، رئیس جدید حفاظت اطلاعات زندان اوین برای سرکشی به بند نسوان زندان اوین رفته و بهاره هدایت به نمایندگی از سایر زندانیان سیاسی زن، مشکلات این زندانیان را بیان کرده بود.
براساس همین گزارش رئیس جدید حفاظت اطلاعات زندان اوین در معرفی خود به زندانیان گفته است که من 7 سال در خدمت حبیب الله لاجوردی بودم و شاگرد این استاد هستم و….
پیش از آن نیز چند تن از زندانیان سیاسی زن، از جمله بهاره هدایت به همراه مهدیه گلرو، عاطفه نبوی و گروهی دیگر از زندانیان سیاسی زن در زندان اوین، به مناسبت ازادی هنگامه شهیدی بیانیه ای منتشر کرده بودند که در آن ضمن ابراز “همدلی” با خانم هنگامه شهیدی که “چندین ماه شرایط ناگوار و سخت زندان را در کنار ما متحمل شده است”، آمده بود: “علل برخی از رفتارهای ایشان در تن دادن به خواسته های مسوولین زندان برای پرونده سازی و فشار بر سایر زندانیان را را درک نموده و مسئولیت اصلی رفتار های سر زده از ایشان را متوجه سیستم غیراخلاقی حاکم بر بخشی از مسئولین امنیتی زندان میدانیم و امیدواریم که حداقل بر عهد خود برای عدم باز گرداندن ایشان به زندان پایبند بمانند.”
در بخش دیگری از این بیانیه با اشاره به “محرومیت های زندانیان سیاسی از حقوق اولیه و قانونی خویش چون بهداشت، تغذیه، ملاقات، عدم تفکیک زندانیان و…” آمده بود: “با فشار روحی و روانی بر زندانیان آسیب دیده وکم تجربه و سواستفاده از نقاط ضعف افراد، کمر بر ایجاد تفرقه و تحقیر زندانیان و وادار کردن معدودی از افراد به کارهای مذمومی از قبیل خبرچینی و پرونده سازی بر علیه هم بندان خود پرداخته اند. ما جمعی از زنان زندانی بند نسوان اوین ضمن تقبیح و محکوم کردن این اعمال زشت و غیر انسانی اعلام می داریم که ادامه این رویه نامیمون خللی در روحیه مقاوم زندانیان سیاسی وارد نخواهد کرد.”
پس از انتشار این نامه متنی به عنوان اعترافات مهدیه گلرو، فعال محروم از تحصیل که به دو سال حبس تعزیری محکوم شده در رسانه های حکومتی منتشر شد و سپس تلفن های این بند قطع شد.
