نمایشگاه تازه کامبیز درم بخش در تهران
آدم هائی که با آنهازندگی می کنیم
کاریکاتورهای کامبیز درمبخش با عنوان «تابلو» بردیوارهای گالری ساربان رتهران پذیرای بینندگان است.گزارش همکارمان از تهران را در این زمینه می خوانید.
گالری ساربان این روزها میزبان جمع زیادی از هنرمندان است.افرادی که برای بازدید از نمایشگاه کاریکاتورهای کامبیز درم بخش به خیابان بهشتی می آیند و با حضورشان گرمای ویژه ای را به روزهای پر رفت و آمد این مکان هنری می بخشند.حضورهنرمندانی چون پرویزکلانتری،رایزن فرهنگی گرجستان(دکتر نیکولازناخوتسریشویلی)،واحد خاکدان،غزاله اخوان،رضا نامی،عظیم زرین کوب،سیروس ابراهیم نژاد،صادق تبریزی،داود شهیدی،محمد حسن حامدی،امیر شاهرخ فریوسفی،سعید معیری زاده،هنگامه صدری و…در راهروهای گالری ساربان دیدنی است…
کاریکاتور گرچه هنری جوان است اما به سرعت توانسته است در سراسر جهان مخاطبان پرشماری به دست آورد و تاثیرات جالب توجهی نیز بر مناسبات اجتماعی بگذارد. کاریکاتوربازنمایی اغراق‌آمیز رفتار یا ویژگی‌های اشخاص به منظور مضحک جلوه دادن آن، تعریفی است که از کاریکاتور در دایرة‌المعارف هنر ارائه شده است.کاریکاره جریمه کردن و توبیخ کردن نیز معنی می‌دهد و به نظر می‌رسد که نخستین بار توسط شخصی به نام موسینی در سال ۱۶۴۶ میلادی به کار رفته باشد و او نیز به نوبه خود این واژه را کاراچی یعنی نقاشی‌های خیابانی بلونیایی هم عصر خویش گرفته باشد.چرا که این نقاشی‌ها همواره دارای عناصری اغراق آمیز بودند که سوژه‌ها را مضحکه می‌کردند. همچنین ممکن است که کاریکاتور از واژهٔ کاراتره (caracter) و یا کارا( اسپانیایی) به معنای صورت اخذ شده باشد.عمده‌ترین بخش هر کاریکاتور صورت آن است.
کامبیز درمبخش یکی از شاخص ترین هنرمندان این عرصه محسوب می شود که به جرات می توان گفت جزونادرترین کاریکاتوریست های ایرانی است که در دنیا شناخته می شود.او در ارائه تابلوهای خود در این نمایشگاه با دسترسی به صورت و حال و روز سوژه های خود دست به ارائه و ایجاد آثار خلاقانه ای زده است.
در این نمایشگاه همانند نمایشگاه های گذشته کامبیز درم بخش سراغ موضوع جذاب دیگری رفته است،این بار مردم کوچه و بازار، با نگاهی منتقدانه به زندگی امروز و برخورد نسل جوان با فرهنگ های بیگانه، سوژه ها از کافی شاپ ها،خیابان ها،ادارات و روز مره گی انتخاب شده اند.موبایل،اخلاق،حرکات،رفتار و گفتار نامعمول و گاهی مسخره دستمایه این هنرمند در خلق این آثار هنری بوده اند.
این نمایشگاه شامل 40 اثر در دو بخش می باشد: بخش اول 20 اثر کاریکاتور در فضای غیرمعمول با تکنیک اکرلیک رویبومدر ابعاد مختلف و 20 اثر دیگر در ابعاد 30×40 سانتی متر روی کاغذ خلق شده اند.
نمایشگاه اخیر حاصل سه سال تلاش این هنرمند بوده که به مدت 11 روز در گالری ساربان برپاست، تابلوهای به نمایش درآمده از بین حدود دو هزار طرح اولیه انتخاب شده است.
تجربه طولانی کامبیز درم بخش در نمایشگاه های متعدد در داخل و خارج از کشور سبک خاصی در آثار او پدید آورده است و آثار اخیرش میل به سادگی و تک رنگی نموده است که در نگاه اول سهل و ممتنع می نماید اما با نگاه ژرف تر تجربه سالها و نگاه دقیق و هنرمندانه او به اتفاقات پیرامونش در تک تک آثار هویداست.
به گفته درم بخش این طرح‌ها کاملا ذهنی است و هرگونه شباهت به فرد یا اشخاص تصادفی و غیر عمدی است.
او در یادداشتی درباره نمایشگاه خود نوشته است: این بار به سراغ آدم‌های دور و برمان رفتم، آدم‌هایی که با آنها زندگی می‌کنیم، آدم‌های کوچه و بازار. آدم‌هایی که در تاکسی، اتوبوس، خیابان‌ها، اداره‌ها، کافه رستوران‌ها و فروشگا‌ها از کنار هم رد می‌شویم. چهره‌های عجیب و غریب، غرب زدگی‌های خواسته و نا‌خواسته، اخلاق، رفتار، عادات پوششی، حرکات و گفتار غیر معمول و‌گاه به شدت مسخره، این‌ها باید جایی ثبت می‌شد.
این کارتونیست در گفتگوهای مطبوعاتی خود درباره نمایشگاه اخیرش می گوید:: مدت سه سال روی این پروژه کار کردم. این طرح‌ها در واقع یک نقد اجتماعی و روانشناسی تصویری از جامعه امروز ماست. تعداد این طرح‌ها به 2 هزار می‌رسید که به علت محدودیت جا تعدادی از آنها را در این نمایشگاه ملاحظه می‌کنید.
ابراهیم حقیقی در ارتباط با درمبخش و آثارش می‌نویسد:
“درمبخش نوعی از کاریکاتور را خلق می‌کند که به اثر هنری پهلو می‌زند یا آن که حداقل به بی‌زمانی و بی‌مکانی (خصلت اثر هنری) دست یافته است. برای او همانقدر که موضوع مهم است، خط نیز مهم است. ارزش لکه‌های سیاه را در پهنۀ زمینه سفید می‌داند. نرمی و خشکی خط و کمی یا زیادی آن در صفحه برایش مهم است. واقعیت صفحه برایش به اندازه واقعیت درون مایه ارزش‌مند است. آدم‌هایش نمایندۀ طبقه یا تیپ خاصی نیستند، فقط آدم هستند. انسان معاصر مسخ‌شده دل و دین از دست داده، با چهره‌ای واحد. به این دلایل آثارش بعد از سالها دوباره قابل دیدن و صحبت و نقد است.
حرف‌هایش کهنه نشده. اثرش را دوست داری که داشته باشی و به دیوار نصب کنی. شاید مثل آیینه. چرا که از رفتار و نگاه روزمره در زمان خود پرهیز کرده، لایه‌های زیرین را کاوش کرده؛ نه به مدد ابزار رادیولوژیست‌ها به مثل، بلکه در عمل به مدد حس نکته‌سنج و ظریف‌پرداز یک هنرمند که به جای چاقوی مقاله‌نویسی یا نقاشی، شمشیر دودم کاریکاتور را در میان بسته و دیوان و بدان و غافلان و نادانان را به مقابله می‌خواند. درم بخش هنرمند معاصر است.“
بیوگرافی:
کامبیز درمبخش در سال 1321 در شیراز چشم به جهان گشود و یکی از فارغ التحصیلان هنرستان هنرهای زیبای تهران است. 55 سال با مطبوعات صاحب‌نام ایران و جهان نیز همکاری کرده است
درمبخش تا کنون 50 نمایشگاه انفرادی و ده‌ها نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور گذاشته است.
