سجاد باقرزاده، فرزند سیکنه محمدی آشتیانی در نامه ای سرگشاده خطاب به فعالان حقوق بشر اعلام کرد پرونده قتل پدرش مفقود شده و او و خانواده اش نگران پرونده سازی و دستکاری در این پرونده هستند.
او در این نامه سرگشاده که برای انتشار در اختیار سایت “روز” قرار گرفته پرسیده است: “چرا به کیفیت دروغ از مادرم، به اجبار اعتراف می گیرند و به نمایش می گذارند؟ چرا از آن تاریخ به بعد اجازه ملاقات مادر مان را با ما و وکیلش سلب کرده اند؟ !!! آیا جز این نیست که آثار شکنجه در بدن وی فعلاً هویداست ونمی خواهندشاهدی باشد؟ ملاقاتها رابه بعد از بهبود نسبی این آثار محول کرده اند؟ !!!چرا به دروغ علیه مادرم پرونده سازی می کنند؟ چرا پرونده ای راکه مختوم شده، دوباره مطرح می کنند؟ چرا پرونده قتل پدرم مفقود شده است؟ چرا اجازه نمی دهند، روند رسیدگی به پرونده مادرم مثل هر پرونده دیگری روال طبیعی خود را طی کند؟ “
سکینه محمدی آشتیانی، زنی 45 ساله است که از سال 85 در زندان تبریز به سر می برد.
او به اتهام رابطه نامشروع ابتدا در شعبه 101 دادگاه جزایی اسکو به 90 ضربه شلاق محکوم شد اما پس از اجرای حکم، شعبه 6 دادگاه کیفری آذربایجان شرقی با باز شدن پرونده قتل همسر خانم محمدی، مجددا به اتهام رابطه نامشروع (زنا) او را محاکمه کرد و حکم به سنگسار داد اما واکنش ها و اعتراضات شدید بین المللی مانع از اجرای حکم سنگسار خانم محمدی شد و سرنوشت و پرونده او همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد.
متن کامل نامه سجاد باقرزاده، فرزند سکینه محمدی آشتیانی خطاب به “مدافعان حقوق بشر در سر تاسر این گیتی پهناور” بدین شرح است:
اینجانب سجاد قادرزاده، هفته قبل که جهت تکمیل مدارک فوت پدرم و تهیه سایر مستندات از پرونده قتل پدرم به شعبه 7 اجرای احکام کیفری شهر تبریز مراجعه نمودم متوجه شدم که پرونده قتل پدرم در شعبه فوق وجود ندارد، اول مسئوولین شعبه ادعا نمودند که بعلت اینکه آن پرونده مختومه شده، به بایگانی راکد ارجاع شده است، به بایگانی راکد مراجعه نمودم، مسئول بایگانی راکد عنوان نمود که پرونده به آنجا ارجاع نشده است و اطلاعی ندارد، دوباره به شعبه مراجعه، متوجه شدم پرونده مفقود شده است معمولاً یک نسخه از مرحله تحقیقاتی مربوط به پرونده قتل پدرم و یا هر قتلی در دایره جنائی شهر نگهداری می شود ناچاراً به قسمت جنایی پلیس شهراسکو مراجعه نموده که متوجه شدم نسخه موجود در آنجا نیز مفقود شده است. بنابراین با توجه به اعلامیه کذب دایره به اصطلاح فقط حقوق شهروندی قوه قضائیه جمهوری اسلامی؛ قطعاً امکان پرونده سازی و دست کاری در پرونده وجود دارد، که سخت نگران می باشیم – جالب اینجاست در روز یکشنبه مورخ 31 مرداد89 مطابق با 22 آگوست 2010، با یورش به منزل وکیل اینجانبان (آقای هوتن کیان) و باضرب وشتم شدید نگهبان پیر برج و شکستن درب آپارتمانش به بدترین وجه ممکن، لب تاپ و پرینترو کلیه پرونده های وی از جمله پرونده مادرم را با خود برده اند و زمانیکه ما مراجعه نمودیم؛ انگار در منزل فوق زلزله صورت گرفته بود.
اینجانبان از مسئولین قضائی تعجب می کنم؛ در حالیکه بواسطه مصاحبه قانونی وکیل سابق این حقیران (آقای محمد مصطفائی)؛ این وکیل زبده؛ در جهت حفظ جان خویش؛ با ترک خانه وکاشانه خویش؛ مجبور از فرار وترک وطن شده و اینک آقای هوتن کیان به خاطر افشاء موارد خلاف قانونی پرونده مادرمان، تحت شدید ترین فشارهای امنیتی و روانی، قرار گرفته و مورد شدیدترین تهدیدها واقع شده و احضار می شود.
چرا به کیفیت دروغ از مادرم، به اجبار اعتراف می گیرند و به نمایش می گذارند؟ چرا از آن تاریخ به بعد اجازه ملاقات مادر مان را با ما و وکیلش سلب کرده اند؟!!! آیا جز این نیست که آثار شکنجه در بدن وی فعلاً هویداست ونمخواهند؛ شاهدی باشد، ملاقاتها رابه بعد از بهبود نسبی این آثار محول کرده اند؟!!! چرا به دروغ علیه مادرم پرونده سازی می کنند؟ چرا پرونده ای که مختوم شده، دوباره مطرح می کنند؟ چرا پرونده قتل پدرم مفقود شده است؟ چرا اجازه نمی دهند، روند رسیدگی به پرونده مادرم مثل هر پرونده دیگری روال طبیعی خود را طی کند؟ واقعاً متاسفیم از اینکه، در جمهوری اسلامی به دنیا آمده ایم و از اینکه؛ پس از نمایش تلویزیونی جمهوری اسلامی از خانواده خود دیگر طرد شده ایم ! ومجبورم اینجا را به ذلت، تحّمل کنیم؟!!! واقعاً مرگ کجائی که زندگی ما را کشت؟
سجاد قادر زاده
