یک رای

ابراهیم نبوی
ابراهیم نبوی

po_nabavi_01.jpg


وقت تمام است. فردا سرنوشت سی درصد از کرسی های مجلس معلوم می شود. در تهران ‏یازده انتخاب وجود دارد و هر یک کرسی مجلس برای آینده کشور مهم است. به هزار دلیل ‏لازم است برویم و در انتخابات به نمایندگان اصلاح طلب و یا کسانی که به هر نحو منتقد ‏دولت هستند رای بدهیم. طبیعی است که من قصد ندارم هزار دلیل را برایتان بنویسم، اگر هم ‏بنویسم خواندنش آنقدر طول می کشد که روز جمعه باید به جای رای دادن نوشته مرا بخوانید، ‏اما بهتر است این کار را نکنید، چرا که رای دادن در مرحله دوم مهم ترین کاری است که یک ‏ایرانی می تواند بکند. چرا؟

اول: مجلس هشتم مهم ترین و حساس ترین مجلس تاریخ ایران است. با شرایطی که احمدی ‏نژاد در همین چند ماه پیدا کرده است، این مجلس باید تکلیف دولت را روشن کند، دولت ‏احمدی نژاد در حال فروپاشی است و مجلس تعیین کننده وضعیت آینده این دولت است، حتی ‏یک نماینده بهتر هم در سرنوشت کشور نقش دارد. ‏

دوم: در ترکیب هفتاد درصد منتخبین مجلس در مرحله اول، که رفتن آنها به مجلس قطعی ‏است، اگرچه اکثریت با محافظه کاران است، اما اکثریت با دولت احمدی نژاد نیست، اصلاح ‏طلبان باید در این مجلس یک فراکسیون قوی تشکیل بدهند، تا همین جای کار هم چنین ‏فراکسیونی وجود دارد، اما انتخاب روز جمعه می تواند تعیین کننده باشد. فراکسیون اصلاح ‏طلبان باید قوی تر و محکم تر شود.‏

سوم: وزرای احمدی نژاد پس از استعفا کاملا تغییر جهت دادند و به منتقدان جدی او تبدیل ‏شدند، معنی این حرف این است که نمایندگانی که به مجلس می فرستیم الزاما یک سال دیگر ‏همین نخواهند بود که امروز هستند، آنها تغییر خواهند کرد. ما مجلس را برای فشار آوردن به ‏احمدی نژاد، برای ایجاد یک جریان متعادل در قوه مقننه، برای نظارت بر انتخابات ریاست ‏جمهوری بعد، برای جلوگیری از رفتارهای خودسرانه احمدی نژاد لازم داریم. مجلس هشتم ‏همان مجلسی است که به وزرای رئیس جمهور بعدی( که احتمال اینکه اصلاح طلب باشد) ‏بسیار است، رای خواهد داد. در آن روزها یک رای هم یک رای است، مثل همین امروز که ‏یک رای هم یک رای است.‏

چهارم: ترکیب مجلس باید تغییر کند و کسی مانند لاریجانی که مصلحت اندیش تر است به ‏جای حداد عادل که نان به نرخ دولتی می خورد بیاید، ممکن است برمن خرده بگیرید که چرا ‏آرزو نمی کنم که آدمی مثل محمود دعایی رئیس مجلس شود، پاسخ این که من دست از ‏آرزوهای محال شسته ام، به گمان من به راههای ممکن باید فکر کرد. یک مجلس میانه رو و ‏مصلحت اندیش با یک اقلیت خوب اصلاح طلب می تواند سرنوشت آینده ما را بهتر کند. آینده ‏ای که اگر بدون مصلحت اندیشی پیش برود، آینده ای سیاه است.‏

پنجم: یک اقلیت خوب و مفید در مجلس می تواند تاثیرگذار باشد، این اقلیت را قوی تر کنیم. ‏تردیدها از دور اول کمتر است. انتخاب ها مشخص است. لیست را به دست مان بگیریم و هر ‏کسی که می تواند رای بدهد، قانع کنیم که باید در انتخابات شرکت کند. تلفن ها را در دست ‏بگیرید و به هر کسی می شناسید زنگ بزنید، هر کسی را می توانید با خود همراه کنید تا در ‏مرحله دوم در انتخابات شرکت کند. ‏

ششم: بیست و چهار ساعت وقت داریم که برویم توی خیابان و تبلیغ کنیم. مهم نیست وقت ‏تبلیغات تمام شده است یا نه، تا لحظه ای که رای کسی به صندوق نیفتاده است، فرصت تبلیغ ‏کردن وجود دارد، حتی اگر سر صندوق رای هم توانستید دو نفر را قانع کنید این کار را ‏بکنید، یادتان نرود بخش وسیعی از مردم دوست دارند به آدمهای خوب رای بدهند، شما می ‏توانید به آنها بگوئید آدم خوب کیست. برای یک روز دروغ گفتن اشکالی ندارد.‏

هفتم: در انتخابات مرحله اول تهران، نامزدها با نیم میلیون رای به مجلس رفتند، همین نشان ‏می دهد که ارتباطاتی مانند ارتباط اینترنتی تاثیر اساسی در انتخابات تهران دارد. به هر کسی ‏که می توانید ای میل بزنید، آف لاین بگذارید، اس ام اس بفرستید، یک لحظه را هم از دست ‏ندهیم. حتی اگر تمام تلاش ما باعث شود دو نفر اصلاح طلب مثل جهانگیری و دعایی به جای ‏کوچک زاده و افتخاری به مجلس بروند کار بزرگی کرده ایم. ‏

هشتم: دولت و حکومت مثل همیشه مرحله دوم را می خواهد با چراغ های خاموش ببرد، ‏اصلاح طلبان تبلیغی برای خودشان نمی کنند، مخالفان نظام انتخابات را تحریم کرده اند و ‏محافظه کاران با همان 15 درصد طرفداران شان می خواهند تهران را مال خود کنند، اگر با ‏با هم همراه شویم می توانیم سهم مان را از سرنوشت بگیریم. ‏

فردا را در خانه نمانید، تردید را از دل تان دور کنید و برای رای دادن به لیست اصلاح طلبان ‏به پای صندوق های رای بروید.‏

ابراهیم نبوی

پنجم اردیبهشت 1387 ‏