نوید احمدی
سرانجام برغم مخالفت هایی که با برگزاری مراسم روز جهانی کارگر از سوی استانداری و فرمانداری تهران به عمل آمد، این مراسم صبح دیروز در تهران به شکل بسیار گسترده ای برگزار شد.
تشکل های کارگری پیش از این درخواست کرده بودند مراسم 11 اردیبهشت یا روز جهانی کارگر مانند همیشه در خیابان طالقانی و مقابل سفارت آمریکا برگزار شود، اما فرمانداری با این مساله مخالفت کرد.
بر اساس اظهارات مسوولین برخی تشکل های کارگری، نظر شورای تامین و نیز مسوولان دولت نهم و بخصوص “جهرمی” وزیر کار این بود که مراسم روز جهانی کارگر در مکانی سربسته و محصور برگزار شود تا بدین ترتیب با کنترل آن از ایجاد حساسیت جلوگیری شود.
نظر شورای تامین هم بر این بود که چون دولت در حال حاضر با اعتراضات دانشجویان و معلمان روبرو است نباید اجازه داد کارگران هم در خیابانهای تهران به برگزاری مراسم خود بپردازند.
به این ترتیب در نهایت ورزشگاه شیرودی تهران که فاصله اندکی با سفارت سابق آمریکا دارد به عنوان محل برگزاری مراسم روز جهانی کارگر از سوی خانه کارگر اعلام شد. به گفته نمایندگان تشکل های کارگری بیش از 10 هزار تن از کارگران کشور با شرکت در این مراسم ضمن برشمردن مطالبات صنفی خود، از مسوولان خواستند پیش از آنکه مشکلات کارگران به بحرانی فراگیر و غیر قابل کنترل تبدیل شود، در راستای حل مشکلات موجود گام بردارند.
این کارگران که ازمقابل خانه کارگر به سوی ورزشگاه شیرودی راهپیمایی کردند، در طول مسیر با سردادن شعارهایی مطالبات خود را اعلام کردند که اغلب در ارتباط با مسائل معیشتی، حقوق، بیمه و نیز منزلت اجتماعی بود.
حرکت کارگران و شعارهای آنان در طول مسیر نیزبا اقبال عمومی مواجه شد، اما در نهایت تعداد کمتری از این کارگران توانستند خود را به داخل ورزشگاه شیرودی برسانند؛ جایی که تعداد دیگری از کارگران در آنجا فریاد می زدند: “جهرمی، استعفا، استعفا”.
از سوی دیگر تعدادی از کارگران که نتوانسته بودند خود را به داخل ورزشگاه برسانند در خیابانهای اطراف ورزشگاه یعنی “مفتح” و “زرکش” و حتی تا میدان 7 تیر پراکنده بودند. در میان این کارگران عده ای بودند که تشکل هایی همچون” انجمن های اسلامی کار” و نیز “خانه کارگر” را تشکل های دولتی می خواندند و آنها را “عامل کارشکنی در روند دستیابی کارگران به حقوق خود” می دانستند. این دسته از کارگران با راهپیمایی به سمت میدان هفت تیر در امتداد خیابان “مفتح شعار می دادند: “مرگ بر حامی سرمایهدار”، “وزیر بی لیافت استعفا، استعفا” و “دولت، مجلس؛ شعار نده، عمل کن”، “امنیت شغلی حق مسلم ماست”، “زندگی شایسته حق مسلم ماست”، “قرار داد موقت ملغی باید گردد”، “قانون کار ایران یادگار امام است”، “حکومت عدل علی، این همه بی عدالتی”، “کارگر، کارگر، اتحاد، اتحاد”، “کارگر، دانشجو، اتحاد، اتحاد” و “مرگ بر ظالمین”. در جمع این کارگران برخی از چهره های اصلی سندیکای کارگران شرکت واحد تهران از جمله “منصور اسانلو” دیده می شدند.
این کارگران که حدود 500 نفر بودند تا میدان هفت تیر راهپیمایی کردند و در نهایت با فشار نیروی انتظامی متفرق شدند. چند تن از ماموران لباس شخصی قصد داشتند منصور اسانلو را در ایستگاه مترو میدان 7 تیر بازداشت کنند که با ممانعت کارگران و برخورد شدید آنان از این کار منصرف شدند. اما راهپیمایان در ادامه این اقدام شعار دادند:“نیروی انتظامی، خجالت خجالت”.
اما در مراسم ورزشگاه شیرودی نیز چند تن از مسوولین تشکل های کارگری به سخنرانی پرداختند؛از جمله “حسن صادقی” معاون امور شهرستانهای خانه کارگر که گفت: “مسوولین به کارگران کم لطفی دارند که مصداق ان هم عدم اعطای مجوز برگزاری راهپیمایی است از این رو به عنوان یک خادم از کارگران به علت تغییر محل راهپیمایی عذرخواهی می کنم”.
معاون دبیر کل خانه کارگر در ادامه گفت: “علت عدم صدور مجوز برای راهپیمایی این بود که استدلال کردند در سال گذشته به ساحت فلان مقام دولتی توهین شده است”.
رییس اسبق کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور در ادامه با خطاب قرار دادن وزیر کار افزود: “شما مدعی رهبری جامعه کارگری هستید اما بدانید شما که با نیروی کار و تشکیلات کارگری آزاد و با پیمان های دسته جمعی مخالفت می کنید و به دنبال تشکیل نهادهای کارگری دستوری هستید، بالاخره تاریخ چهره کریه تان را افشا خواهد کرد”.
در ادامه این مراسم علیرضا محجوب دبیرکل خانه کارگرنیز طی سخنانی گفت: “ما از مسوولان گله داریم اما شوراها، انجمن های اسلامی و انجمن های صنفی همه در یک راستا حرکت میکنند، بنا براین باید به هدف فکر کرد و به نام تشکل اهمیتی نداد”.
هنگام سخنرانی علیرضا محجوب، خانه کارگر را تشکل کارگری نمی دانستند سعی در برهم زدن سخنرانی و قطع سخنان محجوب داشتند که البته موفق نشدند؛ هر چند شعارهای آنان از همه جا به گوش می رسید: “مرگ بر ظالمین”.
در ادامه این مراسم “سید جواد موسوی ” عضو شورای اسلامی کار شرکت ایران خودرو دیزل گفت :” از دولت خواهش می کنیم که از شعارزدگی بپرهیزد و مشکلات واقعی کارگران را حل کند. کارگران برده نیستند”.
وی افزود:” اگر حداقل 27 میلیون بیمه شده تامین اجتماعی دست به دست هم دهیم، هیچ قدرتی نمیتواند جلویمان بایستد.چرا باید آقازاده ها همیشه آقازاده و کارگران همیشه بدبخت باشند”.
در مراسم دیروز کارگرانی از” شرکت دامداران بروجرد”، “نمایندگان تشکل های استان قزوین”، “ نمایندگان تشکل های استان کردستان”، “اسلامشهر”، “مشهد”، “کرمانشاه”، “همدان”، “آذربایجان شرقی”، “کرج”، ““پادز اینچ قزوین” و.. حضور داشتند.همچنین 68 کارگر قوه پارس قزوین که بالای 22 سال سابقه کار داشته و 10 ماه حقوق، نیمی از عیدی سال 84، کل عیدی سال 85 و بن کارگری خود را دریافت نکرده اند، در اعتراض به این تبعیض در مراسم ورزشگاه شهید شیرودی حاضر شدند.
در ادامه مراسم نیز پس از پایان سخنرانی ها کارگران قزوینی حاضر در ورزشگاه شهید شیرودی همزمان با خروج از این مجموعه ورزشی شیرودی، تابوتی را تحت عنوان “تابوت قانون کار” حمل کردند که روی آن را با پارچهای سیاه پوشانده و روی آن نوشته بودند: “مرگ کارگر بر اثر قوانین کار” و “جهرمی، جهرمی این آخرین اخطاراست”.
در راهپیمایی دیروز همچنین پلاکاردهای متعدد و پارچه نوشته هایی با جملات مختلف از جمله “قراردادهای موقت کار بهره برداری نوین در قرن 21 است”، “رزمندگان دیروز، بیچارگان امروز”، “امنیت شغلی”، “زندگی شایسته حق مسلم ماست”، “بیا مهدی جان شب هجران ما را سحر کن”، “ صبر کارگران دیگر تمام شده است” به چشم می خورد.
نکته جالب اینکه خانواده های بسیاری از کارگران، از جمله زنان و دختران کارگردر مراسم دیروز حضور داشتند.
حضور خبرنگاران خارجی از جمله BBC، CNN، الجزیره، الشرقیه، یورو نیوز، CCTV4 و تعداد دیگری از خبرگزاریهای خارجی در کنار خبرنگاران نشریات و خبرگزاری های داخلی و نیز دوربین صدا و سیما به چشم می خورد.
تجمع کنند گان همچنین در پایان قطعنامه ای صادر کردند.در این قطعنامه از جمله آمده بود: “اول ماه مه مصادف با 11 اردیبهشت ماه یادآور مبارزه کارگرانی است که از ظلم سرمایهداری به تنگ آمده و فریاد آزادیخواهی و حقوق انسانی سر میدهند. در این روز کارگران در سراسر جهان به دنیای سرمایه اعلام میکنند که در تقسیم ارزش افزوده و رفاه ایجاد شده باید سهم نیروی کار را به طور عادلانه در نظر بگیرند. در غیر این صورت باید منتظر عواقب مقابله به مثل نیروی کار باشند و این هشداری است که همه دولتها و کارفرمایان باید آنرا جدید تلقی کنند”.
در ادامه این بیانیه کارگران “ضمن هشدار به مسوولین به منظور حل مشکلات فراوان پیش رو” خواسته های خود را مطرح کردند که از جمله عبارت بود از: “پایان دادن به دخالتهای آشکار در امور تشکلهای کارگری، تشکلهای کارگری مستقل، حل مشکلات کار و تولید با همفکری شرکای واقعی اجتماعی، پرهیز از رفتارهای قیم مابانه در مورد تشکلات کارگری و کارفرمایی، اعمال سیاستهای جبران مزدی از یک طرف و تقویت حمایتهای مستقیم و غیر مستقیم اجتماعی، حل ریشهای مشکلات معیشتی نیروی کار، طرح مجدد پیشنهاد فراکسیون کارگری در خصوص ساماندهی قراردادهای موقت کار در صحن علنی مجلس، فرصت های اقتصادی برابر برای زنان کارگر، حفظ منابع سازمان تامیناجتماعی”.