ژرژ مالبرونو
سعود الفیصل، وزیر امور خارجه عربستان، طی مصاحبه ای با روزنامه فیگارو به بحث پیرامون مشکلات لبنان و دخالت های ایران پرداخته است. این مصاحبه در حاشیه کنفرانسی درخصوص لبنان که فردا در پاریس برگزار می شود انجام شده است.
همان طور که می دانید عربستان سعودی اولین حامی کنفرانس لبنان است که فردا در پاریس برگزار خواهد شد. چرا کشور سدر تا این حد برای عربستان حائزاهمیت است؟
لبنان کشوری است که از زمان پایان جنگ داخلی، در آن فرقه های مختلفی با یکدیگر در صلح و آرامش زندگی کرده اند و به واقع می توان گفت که کشوری منحصر به فرد در خاورمیانه است. این کشور مثال بارزی است از اینکه سنی ها و شیعیان می توانند در کنار یکدیگر زندگی کنند. ولی امروز ثبات این کشور به علت مداخلات خارجی تهدید شده است. به همین دلیل، فرانسه و عربستان معتقدند که اگر در اصلاح و احیای آن مشارکت کنند، خدمت ارزشمندی برای کل خاورمیانه انجام داده اند. البته ما برای کمک به بیروت به انتظار کنفرانس پاریس ننشسته ایم. از زمان جنگ در سال 2006، سه میلیارد دلار به لبنان کمک کرده ایم و فردا نیز کمک جدیدی را اعلام خواهیم کرد.
آیا ثبات لبنان توسط ایران تهدید می شود؟ آیا هدف این کشور که حزب الله را تحت حمایت خود دارد، سرنگونی دولت فواد سینیوره نیست؟
مقامات لبنانی به خودی خود می توانند برای این بحران راه حلی را یافت کنند، ولی اگر دیگران در صدد این باشند که جنگ و نبردهای خود را به لبنان صادر نمایند، مطمئناً وضعیت پیچیده خواهد شد. حزب الله تحت فشارهای بسیاری قرار دارد، به ویژه از خارج. این حزب ابتدا یک سازمان لبنانی است و خود را نیز به همین ماهیت می شناسد. ولی دیگران بر این عقیده نیستند و در این رابطه مناقشه وجود دارد. ما هنوز نمی دانیم گرایش و تمایلات آن چیست.
آیا شما با مسأله حمله نظامی علیه تأسیسات هسته ای ایران موافق هستید؟
درگیری ایران یک درگیری سیاسی است و باید از طریق دیپلماسی حل و فصل شود. گزینه نظامی باید آخرین گزینه باشد. زور و خشونت نمی تواند تهاجمی را که به هدف سلطه و برتری یافتن انجام شده توجیه کند. عملیات نظامی علیه ایران یک عمل اشتباه است، به ویژه در زمانی که یک وجه مشترک بزرگ بین مذاکره کنندگان اروپایی و ایرانی وجود دارد: رعایت پروتکل الحاقی آژانس اتمی. اگر دقت کنید در پایان تنها مسأله ای که معلق باقی می ماند، مسأله غنی سازی است. من مطمئنم که هنوز راه های ممکن بسیاری برای رفع این اختلاف دیپلماتیک وجود دارد. یکی از این راه ها، تأسیس یک کنسرسیوم بین المللی بین کشورهای منطقه است که تحت نظارت آژانس اتمی خواهد بود؛ کنسرسیومی که بتوان آن را در یک کشور بی طرف برپا کرد، حتی نه الزاماً در داخل خاورمیانه. چنین کنسرسیومی می تواند ضمانت هایی را تأمین کند مبنی بر اینکه هیچ برنامه هسته ای به سوی اهداف نظامی معطوف نشود.
شما که با ایران مذاکره می کنید، پس چرا مایل نیستید فرانسه نماینده خود را به این کشور اعزام نماید؟
ما با مقامات ایرانی درخصوص مسایل جهان عرب صحبت می کنیم و معتقدیم مداخله این کشور در امور ما خطرناک است. به همین دلیل به مقامات ایرانی از نگرانی های خود می گوییم؛ نگرانی درخصوص تأثیر و نفوذ آنها در جهان عرب. و البته این اقدام ما کاملاً منطقی است. ولی زمانی که کشورهای دیگر درخصوص مسایل ما با آنها صحبت می کنند، این مسأله به نفوذ ایران در جهان عرب مشروعیت می بخشد. به همین دلیل است که با اعزام نماینده ازسوی فرانسه موافق نیستیم. ما امیدواریم که ایران برای ما یک همسایه خوب باشد. امیدواریم که مقامات ایرانی در یافتن راه حل کمک ما باشند، نه اینکه خودشان ایجاد مشکل کنند. این چیزی است که به کرات به آنها می گوییم: در امور ما دخالت نکنید…!
منبع: فیگارو، 24 ژانویه 2007
مترجم: علی جواهری