در ماه اوت 2012 محمد مرسی رئیس‌‌جمهوری مصر در اجلاس جنبش عدم تعهد در تهران شرکت کرد. حضور او در این اجلاس برای رهبری ایران، که رابطه‌اش با مصر از سال 1979 در پایین‌ترین حد ممکن بود، یک پیروزی محسوب می‌شد.
انور سادات رئیس‌جمهور مصر برای شاه فقید ایران مراسم خاکسپاری رسمی برگزار کرد و ایران در پاسخ یک از خیابان‌های تهران را خالد اسلامبولی نام‌گذاری کرد که یکی از افراد گروه ترور سادات بود. مصر مثل تمام کشورهای عربی به جز سوریه، در جنگ ایران و عراق، از عراق هواداری کرد و حسنی مبارک با نفوذ ایران در عراق، لبنان و فلسطین مخالف بود و در کنار آمریکا و عربستان سعودی در مقابل برنامه هسته‌ای ایران جنگید و نسبت به “هلال شیعه” هشدار داد. تعجبی ندارد که ایران از سقوط حسنی مبارک بسیار خرسند شد و انقلاب مصر را ادامه انقلاب خود قلمداد کرد.
ایران همچنین شفاها از انقلاب‌های تونس و لیبی، قیام یمن و بیش از همه از قیام اکثریت شیعه بحرین حمایت کرد.
با این حال، ایران در مقابل انقلاب مردمی از بشار اسد که به سختی مردم خود را سرکوب می‌کند نیز حمایت می کند. ایران به رژیم اسد کمک‌های فراوانی می‌کند و بسیاری از سوری‌ها معتقدند که ایران در خاک سوریه در کنار نیروی‌های دولتی با مردم می‌جنگند.
جالب است که قیام مردم سوریه انقلاب ایران را به یاد می‌آورد. در سوریه نیز تظاهرات مردم به شدت سرکوب می‌شود و مراسم سوگواری شهدا تبدیل به تظاهرات بزرگتری می‌شود.
تا 22 ماه پیش ایران مانند رئیس‌جمهور سوریه بین مردم سوری محبوبیت داشت. حالا به نظر می‌رسد در رژیم پس از اسد، سوریه از نفود ایران جلوگیری خواهد کرد. ارتش آزاد سوریه، شبه‌نظامیان اسلام‌گرای ضداسد و ائتلاف ملی سوریه همگی ایران را دشمن خود می‌دانند، نه به عنوان یک میانجی که می‌تواند به مذاکرات پیرامون انتقال قدرت کمک کند.
مرسی در سفر خود به تهران گفت: “ما باید همگی حمایت خود از تلاش آزادی‌طلبان و عدالت‌خواهان سوری را اعلام کنیم. همگی باید در این جهت برویم و سیاستی شفاف را برگزینیم و از تبدیل صلح‌آمیز رژیم سوریه به یک سیستم دموکراتیک حمایت کنیم.” رهبری ایران آنقدر خجالت‌زده بود که سخنرانی مرسی در تلویزیون ایران را سانسور و ترجمه جعلی از آن را پخش کرد.
مرسی به ایران یک پیشنهاد هم داد مبنی بر این‌که مصر از ایران برای داشتن انرژی هسته‌ای حمایت می‌کند و با تحریم‌ها مخالفت خواهد کرد، در عوض ایران نیز باید دست از حمایت اسد بردارد.
این یک شرمساری بزرگ است: ایران در کنار روسیه تنها کشوری است که از بشار اسد حمایت همه‌جانبه می‌کند. امید می‌رود با نزدیک شدن سقوط اسد ایران نیز رفتار خود را تغییر دهد. تغییر چهره حتی در این زمان از دست رفته نیز می‌تواند ایران را در نبرد خود با غرب تقویت و قیام ضدشیعه در سوریه و دیگر کشورهای عربی را آرام کند.
منبع: لوب لاگ - 18 ژانویه
