فریدون شیبانی
در روزهایی که بر خلاف سالهای دهه 60، فدراسیون ها و نهاد های ورزشی با بودجه های کلان روزگار می گذرانند و در هیاهوی ریخت و پاشهای بی دریغ در استخدام مربیان و ورزشکاران خارجی، بسیاری از مربیان قدیمی خانه نشین شده اند، منابع مالی یکی از پردرآمدترین فدراسیون های پزشکی، چشم صاحبان قدرت را گرفته است.
خبرگزاری دانشجویان ایران، در گزارشی از فدراسیون “پزشکی ـ ورزشی” با طرح “ابهام در چگونگی هزینه کرد چهار میلیارد تومان بیمه ورزشکاران” که با اجرای طرح تامین خدمات درمانی امروز به فدراسیونی ثروتمند بدل شده، از طمع مسوولان بلند پایه ورزش جمهوری اسلامی نوشت و اینکه بانی راه اندازی این فدراسیون برکنار شده است.
گزارش یادشده بر مبنای گفت و گو با مبتکر و پایه گذار برکنار شده این طرح تنظیم شده است. طرحی که بر مبنای آن فدراسیونی به وجود آمد که به نوشته ایسنا به “یکی از پردرآمدترین فدراسیون‌های پزشکی - ورزشی در سطح آسیا و دنیا بدل شده و اکنون مسوولان سازمان تربیت بدنی به فکر استفاده بیشتر از این درآمد سرشار” افتاده اند.
ایسنا در مورد منوچهر یاوری، بنیانگزار طرح بیمه ورزشکاران نوشته است: “منوچهر یاوری در شهر نفت‌خیز مسجد سلیمان به دنیا آمده و در سال 1349 رییس تربیت بدنی این شهر شده است. او سپس معاون ورزشی اداره کل تربیت بدنی استان خوزستان، مدیرعامل باشگاه آرارات تهران و رییس مجموعه ورزشی تختی تهران شد. او از ورزشکاران رشته بدمینتون بوده و یک دوره به عنوان سرمربی، نایب رییس و در پایان، رییس فدراسیون بدمینتون شده است”.
وی سپس گفت و گو با این خبرگزاری به نکات قابل توجهی در عرصه ورزش جمهوری اسلامی اشاره کرده است؛ از جمله اینکه:“در سال 1385 با بیش از دو میلیون ورزشکار، درآمد فدراسیون پزشکی - ورزشی به بیش از 4 میلیارد تومان رسید. فدراسیونی با سالی بیش از چهار میلیارد تومان درآمد که اکنون در میان همه فدراسیون‌ها، پیشتاز در آمدزایی است. همین مساله تاکنون حرف و حدیث‌های زیادی را به وجود آورده است. در طی سالهای گذشته در سایه همین فدراسیون پول به سازمان داده و از آن‌ها هیچ نگرفته‌ایم. در سال 1380 قرار شد در دو کشور عمان و پاکستان طرح بیمه ورزشکاران را اجرا و پس از آن در بازی‌های آسیایی 2002 بوسان، و سپس برای همه کشورهای آسیایی به اجرا درآوریم. آن موقع این مسئله با مخالفت مسوولان وقت فدراسیون ایران رو به رو شد و به مرحله عمل در نیامد. مخالفت هم هیچ استدلال منطقی نداشت. آن زمان من دبیر فدراسیون بودم. حتی این موضوع در آن زمان به مجلس اسلامی هم کشیده شد. ما در قبال حق بیمه‌ها چند کار عمده انجام می دادیم. در سالهای اخیر سود کلانی متوجه فدراسیون شده است. در همین راستا بود که در این سال‌ها شایع شده برخی در فدراسیون پزشکی، می خورند و می برند. آمار هم موارد مشکوکی را نشان می دهد”.
و همه چیز از این درآمدسرشار آغاز می شود: “در سال 1384 بود که من دو بیلان مالی به رییس وقت فدراسیون ارایه دادم. در سال 1383، 939میلیون تومان صرف امور اداری، تشکیلاتی، تشریفاتی و غیره شده بود. در سال 1384 هم چیزی در حدود 2 میلیارد تومان صرف تشکیلات و تشریفات شده بود. این هزینه‌ها قانونی نبود. کسی هم نبود که به این مساله رسیدگی کند. در همان سال 1384 من به مسوولان فدراسیون پیشنهاد کردم به جای 1500 تومان حق بیمه، که قرار بود دو هزار تومان شود، آن را به هزار تومان کاهش دهیم. استدلال من هم این بود که اولا ما سود خوبی داشته‌ایم و دوم اینکه اگر درست هزینه کنیم و تشریفات و شام شبی شش میلیون تومان را از هزینه‌ها خارج کنیم، نه تنها ضرر نمی کنیم، که سود هم می کنیم. حتی با آن طرح می توانستیم آمار بیمه را در سال 85 به 4 میلیون نفر برسانیم… “
حال در روزهایی که از یک سو پول های فراوان خرج تیم های پرسپولیس و استقلال می شود، دوختن چشم طمع به پولهای فدراسیون پزشکی ـ ورزشی، که حاصل حق بیمه های ورزشکاران پرتعداد متعلق به قشر زیر فقر امروز جامعه ایران است، تصویر دیگری از اتفاقاتی راپیش رو می گذارد که ورزش ایران با آن روبه روست.