یک ونیزی در تهران

نویسنده

iranayne.jpg

فیروزه خسروانی

ونیز و ایران در قاب آئینه قرار گرفته اند. ونیز، مناظر ایران را از پنجره هایش می بیند. چشمان ونیز، ‏ریکاردو زیپولی، استاد ادبیات فارسی در دانشگاه کافوسکاری ونیز و کارشناس فرهنگ و شعر ایران است: ‏نمایشگاه عکس های زیپولی، هفته گذشته در موزه هنرهای معاصر تهران، با همت سفارت ایتالیا در تهران، ‏افتتاح شد. زیپولی از سال 1972، نگاهش را به ایران برده است، درست مثل مارکو پولو در “شهرهای ‏نامرئی” کالوینو و تصاویر گوناگونی از این کشور به مان نشان می دهد. ما امروز شاهد این بودیم که چگونه ‏مردم ایران، انعکاس تصویر خود را با عشق عمیقی که نسبت به سرزمینشان دارند، در این عکس ها دیدند.‏

ونیز، با وجود اینکه از دیرباز برای عکاسان یکی از بهترین مکان ها و سمبل ها بوده ، اما عکاسی در آن ‏جا مشکل است. زیپولی، از مکان های همیشگی گذر می کند و نگاهش را به جای دیگری می دوزد. تصویری ‏که زیپولی از ایران نشان می دهد، به ما کمک می کند تا آن سوی ایرانی که محدود به زندگی شهری شده بود ‏را ببینیم، ایرانی که در تهران خلاصه شده بود.‏

‏ تصاویری که امروز از تهران پایتخت ایران، گرفته می شود غالبا چادرهای سیاه و نظامیانی با ریش سیاه ‏است. نمایشگاه عکس زیپولی، فرصتی در اختیار ما می گذارد که بتوانیم ورای مقوله سیاست، درباره ایران ‏صحبت کنیم. ایرانی ها که مناظر کشورشان را از چشمان زیپولی دیدند، این امکان را پیدا کردند تا از واقعیتی ‏را که مدام از داخل و خارج کشور سیاست زده می شود، دور شوند. زیپولی، که معتقد است فضای کافی به ‏تصاویری که قلب ایرانیان را به تپش می اندازد، مناظر ایران، داده نشده می گوید:« متاسفانه در دوسال ‏اخیر، معرفی ایران به غرب، در انحصار سنگسار، اعدام و دستگیری ها درآمده است. من همیشه به دوستان ‏ایتالیایی ام می گویم که برای اینکه ذهنتان از تصاویر مخدوش رسانه ای رها شود، به ایران بیایید». ‏ژئوپولیتیک، اطلاعات زیادی از یک کشور در اختیار ما می گذارد اما از زندگی که در یک سرزمین با ‏فرهنگش، خانه هایش، خیابان هایش و روحی که در آن جریان دارد، دور است. شعر، اولین قربانی نگاه ‏سیاسی به یک کشور است و حضور “شاعر” یکی از مهم ترین شخصیت ها در هویت ایرانی است. ‏

ریکاردو زیپولی یکی از دقیق ترین کارشناسان شعر ایران، چه کلاسیک و چه معاصر، ده سال اخیر عمرش ‏را وقف ترجمه و تحقیق در این عرصه از ادبیات کرده است. زیپولی، بارها تاثیر پذیری اش از مناظر ایران ‏را در شعرهایش نشان داده است. تصاویری از: شالیزار های شمال، نخلستان های جنوب، خر هایی که در ‏سایه دیوار های کاهگلی لمیده اند، کوه های پوشیده از برف، بادی که روی شنزار می وزد، ابرهایی که ‏خورشید پشتشان پنهان شده است و سایه ها و راه هایی که امتداد دارند.‏

منبع: ایل مانیفستو 4 مارس‏

‏ ‏‎ ‎‏ ‏‎ ‎‏ ‏

‏ ‏