سریال روز♦ تلویزیون

نویسنده

‏ابراهیم حاتمی یکی از شاخص ترین فیلمسازان سینمای ایران است که کار خود را با ساختن فیلم هایی در ژانر ‏دفاع مقدس آغاز کرد و در مدتی کوتاه به درخشان ترین و ماندگارترین چهره این ژانر تبدیل شد وقتی در سال ‏‏1383 اولین کار تلویزیونی او با نام خاک سرخ به نمایش در آمد، کمتر کسی تصور می کرد که تلویزیون و ‏عرصه سریال سازی آوردگاه تازه وی برای مواجهه با مضامینی تازه خواهد بود. حاصل این تجارب تازه-از ‏نظر گونه و مضمون- سریال حلقه سبز است که هم اکنون روزهای شنبه در حال پخش است. مجموعه ای که ‏هیچ سنخیتی با جنگ و عرصه های آشنای حاتمی کیا ندارد و با نقدهای مثبت و منفی فراوانی رویرو شده ‏است.‏

hatamikia1.jpg

‎ ‎حلقه سبز‎ ‎

نویسنده و کارگردان: ابراهیم حاتمی کیا. تهیه کننده: محمد پیر هادی. طراح صحنه و لباس: داریوش پیرو. ‏تدوین: مهدی حسینی وند. طراح گریم: محمد رضا قومی. منشی صحنه: مینا زر پور. دستیار کارگردان: ‏حجت ذیجودی. مدیر تدارکات: محمد زارع. مدیر فیلمبرداری: سیروس عبدلی. موسیقی: کارن همایونفر. مدیر ‏تولید : ابراهیم اصغری. مجری طرح: حک فیلم. صدا بردار: مهرداد جلو خانی. تیتراژ: مهدی حسینی وند. ‏بازی گردان: محمد حاتمی، شکرخدا گودرزی. محصول : شبکه سوم سیما.‏

بازیگران: حمید فرخ نژاد، سیما تیرانداز، محمد حاتمی، نسیم ادبی، حمیرا ریاضی، آتش تقی پور، محمد علی ‏ساربان، شکرخدا گودرزی، سیروان اسد نژاد، مارال فرجاد، قدرت ا… دلاوری، داود رجبی.‏

‎ ‎رویکرد تازه‎ ‎

ابراهیم حاتمی یکی از شاخص ترین فیلمسازان سینمای ایران است که کار خود را با ساختن فیلم هایی در ژانر ‏دفاع مقدس آغاز کرد. در مدتی کوتاه به درخشان ترین و ماندگارترین چهره این ژانر تبدیل شد، اما تمرکزش ‏بر فیلم های جنگی و تجربه ناموفق ساخت وصل نیکان در فضاهای شهری سبب شد تا ناقدانش او را فاقد ‏قدرت ساخت فیلم هایی در خارج از این گونه قلمداد کنند. گویا تقدیر چنین بود که سال ها بعد با نامساعد ‏ساختن فضا برای حاتمی کیا، ناخواسته او را به سمت فیلم های شهری/اجتماعی با پس زمینه جنگ سوق ‏دهند. وقتی در سال 1383 اولین کار تلویزیونی او با نام خاک سرخ به نمایش در آمد، کمتر کسی تصور می ‏کرد که تلویزیون و عرصه سریال سازی آوردگاه تازه وی برای مواجهه با مضامینی تازه خواهد بود. حاصل ‏این تجارب تازه-از نظر گونه و مضمون- سریال حلقه سبز است که هم اکنون روزهای شنبه در حال پخش ‏است. مجموعه ای که هیچ سنخیتی با جنگ و عرصه های آشنای حاتمی کیا ندارد و با نقدهای مثبت و منفی ‏فراوانی رویرو شده است.‏

دو سال قبل، پس از پخش سریال “او یک فرشته بود” درماه رمضان از شبکه دوم سیما و استقبال فراوان ‏مخاطبان موج جدیدی در میان مجموعه سازان برای پرداختن به موضوعات ماوراء طبیعی و فرا زمینی شکل ‏گرفت. ژانری که کمتر و شاید اصلاً در سینما و تلویزیون ایران به آن پرداخته نشده بود. حاتمی کیا نیز پس از ‏تجربه موفق ساخت مجموعه خاک سرخ و چندین سال دوری از تلویزیون، با “حلقه سبز” که در این ژانر ‏قرار می گیرد، به تلویزیون بازگشته است. سریالی تازه با موضوعی بکر و نو که دارای جنبه های انسانی ‏بیشماری است. ‏

hatamikia2.jpg

روح حسن “حمید فرخ نژاد” -‏‎ ‎بیماری که دچار مرگ مغزی شده- از جسم او جدا و در بیمارستان سرگردان ‏می شود از میان اهالی بیمارستان تنها کسی که روح حسن را مشاهده می کند دکتر جمشیدی “سیما تیرانداز” ‏است. حسن از او درخواست کمک می کند تا قلب او را به بیمار دیگری پیوند نزنند. زیرا هنوز زنده است و ‏امید به بازگشت به زندگی را دارد. در خلال این موقعیت، رویدادهای بیشماری برای حسن و دکتر جمشیدی به ‏وجود می آید که فوت بیمار پیوندی در انتظار قلب – مشکوک شدن همکاران دکتر به او و رفتارهایش – ‏ورود غلام “محمد حاتمی ” برادر حسن به بیمارستان و… از جمله این رویدادها است…‏

طرح و گسترش داستان به خوبی وبا مهارت کامل انجام گرفته است. شخصیت ها به خوبی پرداخت شده اند و ‏همگی از انگیزه ها و رفتارهای موجه و منطقی ای-با توجه به ضعیتی که درآن قرارگرفته اند- برخوردارند. ‏یکی از نقاط قوت فیلمنامه دیالوگ نویسی آن می باشد که علاوه بر پیشبرد حوادث و رویدادها بازگوکننده ‏منویات درونی و ساختمان روانی شخصیت هاست، که این دو عامل از مهم ترین ویژگی های یک دیالوگ ‏نویسی اصولی هستند که حاتمی کیا به خوبی از عهده این بخش برآمده است. اتفاق جالب و قابل توجه دیگری ‏که در این مجموعه روی داده استفاده حاتمی کیا از بازیگران تئاتری و نه چندان نامی بوده، خیلی ها در ابتدا ‏با شنیدن چنین موضوعی به او خرده گرفتند اما حال که سریال درحال پخش است همگان براین باورند که ‏اکثر قریب به اتفاق بازیگران به خوبی از عهده نقش های محوله برآمده اند. مخصوصا حمید فرخ نژاد و سیما ‏تیرانداز که دو نقش محوری داستان را بازی می کنند. ‏

hatamikia3.jpg

در بخش کارگردانی ما با همان حاتمی کیای همیشگی و نوع خاص دکوپاژش مواجه هستیم. حاتمی کیا در قاب ‏بندی آثارش شیوه ای دارد که تنها مختص اوست. او بیشتر از آنکه درگیر عنصر تکنیکی قاب بندی شود ‏بیشتر به فضا و حس و حال صحنه ها توجه دارد و زاویه دوربین و محل استقرار دوربین خود را بر این ‏اساس تعیین می کند. تجربه کارگردانی “آژانس شیشه ای” که کاملاً دریک فضای بسته و با تعداد بازیگران ‏زیاد صورت گرفت، در اینجا به کمک حاتمی کیا می آید و به او توانایی مواجهه با محدودیت های لوکیشن ‏های بسته را می دهد. با اینکه بسیاری از حوادث در اتاقی که حسن در آن بستری است، می گذرد اما کمترین ‏احساس خستگی در تماشاگر به وجود نمی آید. چون حاتمی کیا هر بار با دکوپاژی تازه آن را به نمایش می ‏گذارد. ‏

تنها ایرادی که می توان به بخش کارگردانی گرفت ضربه ای است که ناحیه متن به آن وارد می شود. بعضی ‏از قسمت های زائد هستند و باعث لطمه زدن به ریتم می شوند و طبیعتاً مخاطب در جریان ارتباط گیری با آن ‏دچار گسست می شود. در مجموع “حلقه سبز” رویکرد جدیدی در کارنامه حاتمی کیا را به نمایش می گذارد ‏که می تواند تبعات مثبت بیشماری برای او به بار بیاورد و برخلاف برخی از کژاندیشان که تنها او را متعلق ‏به سینمای جنگ می دانند- و هم آنان در راه ساخت فیلم های جنگی توسط او سنگ اندازی می کنند- عرصه ‏ای است تا توانایی های این کارگردان خوش ذوق و خلاق در ژانرهای دیگر؛خصوصا ژانر اجتماعی متبلور ‏شود. ‏