چه کسی در پشت «توطئه» ایران است و چه کسی از آشوب بیشتر در خاورمیانه سود می برد؟
اخیرا اتهامات بیان شده از سوی آمریکا در باره توطئه ایرانی ها برای کشتن سفیر عربستان سعودی در واشنگتن واکنش های زیادی را برانگیخته است. البته ما همه می دانیم که عربستان سعودی و ایران چندان با هم دوست نزدیک نیستند؛ و موضوع هم فقط بین تهران و ریاض نیست. همواره اختلاف عمیقی میان ایرانیان و اعراب وجود داشته است که سابقه آن به خیلی پیش از انقلاب اسلامی ایران باز می گردد.
انقلاب سال 1979 ایران هم به این مساله کمکی نکرد و آیت الله های ایران آنرا حتی عمیق تر هم کردند.
با توجه به نگرانی های اخیر در باره برنامه هسته ای ایران و تبلیغات دائمی اسرائیل و آمریکا مبنی بر شبح «ایران هسته ای» بر سر منطقه، اعراب منطقه هر چه بیشتر از جمهوری اسلامی خشمناک شده اند. حضور مداوم ایران در عراق همراه با حمایت ایران از حزب الله لبنان، که تنها نیرویی بود که در برابر اسرائیل ایستادگی کرد، یکی دیگر از دلایل این نگرانی در منطقه است.
ولی من متوجه نمی شوم چرا ایران باید بخواهد سفیر بزرگترین همسایه خود، که در عین حال گفته می شود متولی خانه خدا و مرکز مسلمانان جهان است را به قتل برساند؛ و تازه این کار را هم به کمک قاچاقچیان مکزیکی ویک ماشین فروش ورشکسته انجام دهد!
از آن گذشته جمهوری اسلامی، یا هر کسی که در پشت این نقشه قرار داشته است، چه سودی از آن می برده؟ با توجه به انزوای مفرط ایران در صحنه بین المللی و تهدید های مستمر اسرائیل و آمریکا، رهبران ایران باید خیلی نادان می بودند اگر بخواهند شرایط را باز هم بدتر کنند.
پس واقعیت این توطئه چیست؟ یقین کامل نداریم؛ ولی آنچه می دانیم این است که: این توطئه ای است که مستقیما به نفع دشمنان ایران و عربستان سعودی است.
روزنامه نامه گاردین می نویسد این توطئه، در صورت اجرا، به احتمال زیاد به جنگ دیگری در خاورمیانه می انجامید. من با این موضوع کاملا موافق ام. من حتی معتقدم این اقدام کل منطقه را به آتش می کشید. این منطقه درچند دهه اخیر شاهد جنگ و خونریزی زیادی بوده است.
در شرایط حساسی که منطقه در آن قرار دارد، توطئه ای علیه عربستان سعودی که نام ایران بر آن گذاشته شده، باعث رویارویی مرگباری میان دو مدعی اسلام می شد، که به نوبه خود دخالت بیشتر آمریکا در منطقه را به همراه می آورد.
چنین کابوسی رویای فقط یکی از کشورهای منطقه می تواند باشد. اگر ایران و عربستان سعودی وارد جنگ با یکدیگر شوند و جهان اسلام را به چندگانگی بکشانند، چه کسی سود می برد؟ لازم نیست عالم و دانشمند بود تا جواب این سئوال را دانست. اعراب و اسرائیل به دریدن یکدیگر مشغول می شوند، بدون اینکه اسرائیل یک تیر شلیک کند.
استادان مستعمرات بار ها و بارها از این شگرد برای حذف دشمنان خود استفاده کرده اند. این موضوع را قبلا در باره ایران و عراق و سپس در مورد عراق و کویت دیدیم. وقتی تاریح مصرف صدام حسین به سر آمد، او هم مانند یک حشره نابود شد.
اینکه اسرائیل در صدد نابودی عراق بوده است تردیدی وجود ندارد.
بی دلیل نیست که حتی مستقل ترین تحلیلگران، حتی در آمریکا به این توطئه را با دیده تردید نگاه می کنند. آنها اغلب ردپای موساد را در این توطئه می بینند.
در واقع روش های قدیمی قتل افراد جزو سیاست های معمول اسرائیل در زمینه سیاست خارجی به حساب می آید. این اقدامات به کشتن شیخ احمد یاسین، رهبر حماس ختم نمی شود. ردپای موساد در کشتن یاسین به خوبی مشهود بوده است.
آنچه وجود اسرائیل را در پشت این توطئه محتمل می سازد آن است که همان محافل صهیونیستی آمریکا و نو محافظه کاران که با تبلیغات خود علیه صدام حسین و سلاح های کشتار جمعی او، باعث حمله آمریکا به این کشور شدند، اکنون در حال فشار آوردن به اوباما برای اقدام علیه ایران هستند.
تبلیغات رئیس جمهور آمریکا برای انتخابات آینده هم ممکن است انگیزه کافی برای چنین اقدامی را فراهم آورد.
آخرین دور از تحریم های ایالات متحده ممکن است کمر ایران را بشکند، زیرا بانک مرکزی را هدف قرار داده است. ولی نداهای مربوط به اقدام نظامی هم شنیده می شود.
اگر قربانیان بالقوه چنین حرکتی به موقع اقدام نکنند ممکن است صهیونیست ها در به راه انداختن ماشین جنگ موفق شوند.
هر کشور مسلمانی، با اندکی از استقلال، ممکن است هدف اسرائیل قرار گیرد. دیروز عراق بود و امروز ایران؛ فردا شاید پاکستان و عربستان سعودی. هر کس از گذشته درس نگیرید محکوم به تکرار آن است.
منبع: نیوز- 25 اکتبر- 2011