سادگی درپشت خطوط امپرسیونیستی
کورت هورست به سال ۱۹۷۲ در اتریش به دنیا آمده است.او ابتدا در رشته‌ی «ارتباطات» تحصیل کرده ولی در سال ۱۹۹۲ در پاراگوئه به تحصیل در رشته‌ی «عکاسی» می‌پردازد و ۴ سال بعد هم یک مدرسه‌ی عکاسی در اتریش تاسیس می‌کند. وی طی دوران کاری خود برنده‌ی چندین جایزه‌ی عکاسی شده و ضمن انتشار ۳ کتاب عکس از مجموعه آثارش در تعداد زیادی نمایشگاه انفرادی و گروهی در اتریش و خارج از آن از جمله در لندن و نیویورک حاضر بوده است. او هم اکنون مشغول تدریس در رشته‌های تاریخ عکاسی و خبرنگاری در دانشگاه هنرهای تجسمی سنت پولیتن است.
در این نمایشگاه که با همکاری سفارت و انجمن فرهنگی اتریش در ایران برپا شده پرتره‌هایی منتخب از ۵ سال کار عکاس که از میان ۴ مجموعه عکس انتخاب شده‌اند به نمایش گذاشته شده است.
یکی از مهم ترین مختصات آثار هورست ساده کردن بیش از حد و افراطی موضوعات در قاب است. هندسه قاب در عکس‌های او به خوبی در خدمت بیان عکاسانه موضوعات پیش پا افتاده و حقیر زندگی قرار گرفته است. از این رهگذر استفاده از فضاهای منفی در آثار به عنوان دستمایه‌ای جهت خلق نوعی مینی مالیسم تصویری ( در ساده ترین شکل خود ) به کار بسته شده است. افراط و تاکید عکاس بر این فشرده سازی و حذف کلیات از عکس تا آن‌جا پیش می‌رود که مخاطب به راحتی متوجه ترکیب بندی های آثارش می شود و با دنبال کردن دیگر تابلوهای این نقاش خود مجبور به تحلیل و بررسی برخی از قاب های وی می شود. همه چیز در آثار او به شکلی ساده از یک زندگی ساکن خبر می‌دهند بی آن‌که اطلاعاتی کامل در اختیار مخاطب قرار دهند، چرا که هدف کورت هورست برانگیختن حس و حال کاوش تماشاگر در لایه‌های محتوایی زندگی است. آن دسته از معانی‌ای که در تکرار اشیاء و زیاد دیده شدن آن‌ها گم می‌شوند و ما غالبا فراموش می‌کنیم بر روی آن‌ها درنگ کنیم.
با دقت بر بافت و جنس عکس های نمایشگاه متوجه می شویم که شاید هنرمند در پی خلق آثاری است که گهگاه بی شباهت به چهارچوب های نقاشی های امپرسیونیستی نیست. اما شاید وجه تمایز آثار کورت هورست را باید در این دانست که خود را صرفا مقید به تکرار تکنیک های پیش پا افتاده ای که پایه و اساس عکس های امپرسیونیستی است، نکرده است: یعنی تکرار بی چون و چرا و بی هدف سرعت شاتر پایین، حرکت دوربین به جهات مختلف، استفاده از فیلم دانه درشت و تکثیر گرین در بخش های مختلف عکس. هورست با حساسیت و وسواس کامل از این تکنیک های ساده بهره می برد.
ترکیب در آثار هورست ستودنی و قابل تامل است.قاب های او با نظم و حساسیت ویژه ای چینش یافته اند و از حضور عناصر اضافی که معمولا در عکس های مستند زیاد رخ می دهد، عاری اند.
اغلب آثار او در مجموعه حاضر از این الگو تبعیت می کند: سطوح متعدد خالی از عناصر بصری و تاکید بر یک عنصر بصری در قسمتی از قاب. این الگو می تواند به ایجاد «تسلط»، «وزن» و «موقعیت» برای عنصر اصلی تصویر (انسان) بیانجامد. استفاده آگاهانه عکاس از قسمت های بالا، پایین، یا گوشه های قاب به تقویت عامل انسانی عکس و القای حس و حال او کمک شایانی کرده است.
نورپردازی عکس های نمایشگاه هم با وسواس کم نظیری صورت گرفته است. در تمام بخش‌های قاب ها، عکاس سعی کرده است که بین نورسنجی درست و نورسنجی خلاقانه تمایز ایجاد کند و بیننده را به این نکته آگاه سازد که برای گرفتن یک عکس خوب، تنها نورسنجی درست، یعنی رساندن میزان کافی نور به سنسور یا فیلم کافی نیست، بلکه باید در بین انتخاب‌های مختلف تنظیمات نورسنجی که همه‌ی آن‌ها درست هستند، تنها یکی از آن‌ها را که انتخاب درست خلاقانه است برگزید.
هورست در نشست مطبوعاتی خوددرباره شکل و لحن آثارش می گوید: « در عرصه هنر عکاسی همواره شیفته بهره گیری از مضامین در تلفیقی ناب و ناگسستنی با فرم بوده ام؛ به نحوی که ارائه موضوع و تجلی فرم در عکس، در ترکیبی زیبایی شناسانه به همسویی و همگونی بی نظیری برسند.»
نگاه دوباره به آثار ملک مدنی گواه این مدعا است که توجه بایسته به امر فرم و چیرگی تقریبا غالب هندسه و ترکیب بر مضمون و درونمایه عکس، موجب ایجاد تصویری بدیع و متفاوت از مکان شده است.
این نمایشگاه ازچهارشنبه، ۱۹ مرداد ۱۳۹۰ از ساعت ۱۷ تا ۲۲ در محل گالری شیرین به نشانی فرمانیه، بلوار شهید اندرزگو، کوچه‌ی سلیمی شمالی، پلاک ۱۴۵، باغ انجمن خوشنویسان ایران با حضور عکاس و سفیر اتریش میزبان علاقمندان است.
