مازیار رادمنش
وزیر کشور درباره تجمیع انتخابات آینده ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی گفت: “مشکلات اجرای این مسئله زیاد و زمان برای آماده سازی شرایط آن کم است. در صورت تصویب تجمیع انتخابات خود را مکلف به اجرای قانون می دانیم و اجرای آن را با جدیت پیگیری می کنیم. ” این سخنان در حالی بیان می شود که تصمیم اخیر نماندگان مبنی بر کاهش 4 ماه از عمر دولت نهم و افزایش 7 ماه به عمر مجلس هفتم به منظور “تجمیع” دو انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، بازتاب های فراوانی در سطح رسانه های گروهی داشته است.
مصطفی پور محمدی کیست؟
وی متولد سال 1338 در شهر قم است. خانواده وی یک خانواده سنتی در شهر قم بوده که کمابیش از طرق مختلف در بخش های مختلف حکومت حضور داشته و فعال بوده اند. یکی از پسرعموهایش( اصغر پورمحمدی) سالها مدیر شبکه پنج صدا و سیما در دوران لاریجانی و تنها کسی بود که هرگز زیر نظر مدیریت سازمان قرار نمی گرفت و همیشه مستقل بود. یکی از برادرانش مدتها در وزارت کشور و سپس در وزارت امورخارجه فعال بوده است. مهدی، پسرعموی دیگرش از نیروهای چپ حاکمیت بشمار می آمد و به عنوان یک دیپلمات سالها پس از کار در مدیریت شبکه اول صدا و سیما، سفیر ایران درآرژانتین شد و سپس به کار خود خارج از حوزه سیاست ادامه داد. مصطفی پور محمدی زیر نظر ایت الله قدوسی درس خوانده و مدتی در مدرسه نواب و مدتی نیز در مدرسه حقانی مشغول به تحصیل بوده است. وی یک پسر و سه دختر دارد.
مصطفی پور محمدی از خانواده ای روحانی با ریشه کرمانی است. وی از فروردین 1358 تا اردی بهشت 1365 دادستان انقلاب خوزستان، هرمزگان و خراسان بود. در سال 1366 و با تغییراتی که در وزارت اطلاعات رخ داد و همزمان با ترک نیروهای چپ وزارت مانند امین زاده و پورنجاتی از این وزارتخانه، وی به عنوان معاونت امنیت داخلی آیت الله ریشهری وارد وزارت اطلاعات شد و سه سالی در این موقعیت ماند، در همین سالها بود که جنگ عراق پایان یافت، آیت الله منتظری از سوی رهبر انقلاب از قائم مقامی رهبری عزل شد و آیت الله خمینی درگذشت و همزمان با همین مسائل عملیات فروغ جاودان و متعاقب آن مرصاد صورت گرفت و وزارت اطلاعات تصمیم گرفت صدها نفر از زندانیان اوین را اعدام کند. مصطفی پورمحمدی در تابستان 1367 به عنوان یکی از اعضای گروه سه نفره تصمیم گیرنده برای اعدام حضور داشت. وی در سال 1370 معاون اطلاعات خارجی وزارت اطلاعات شد. مسوولیت قائم مقامی وی تا سال 1378، یعنی تا پس از تغییرات و اصلاح وزارت اطلاعات پابرجا بود و در سال 1378 از وزارت اطلاعات رفت. دیده بان حقوق بشر معتقد است که بسیاری از قتلهای دگراندیشان که پس از سال 1370 در خارج از کشور صورت گرفت، زیر نظر پورمحمدی انجام شده است.
وی توسط دیده بان حقوق بشر به عنوان نقض کننده جدی حقوق بشر، از جمله احتمال جنایت علیه بشریت در رابطه با قتل عام صدها زندانی سیاسی، نقش مهمی داشته است. جو استورک، معاون بخش خاورمیانه دیده بان حقوق بشر گفت: “وجود اشخاصی با چنین سوء سابقه ای در سطح وزارت در دولت ایران کاملا غیرقابل قبول است. آنها باید بلافاصله از پست وزارت کنار گذاشته شوند و تحقیقات قانونی در زمینه این جنایات هولناک انجام شود.”
مخالفت افروغ و نادران با پورمحمدی
پس از معرفی پورمحمدی به مجلس به عنوان وزیر کشور، عماد افروغ و الیاس نادران با وی مخالفت کردند. اگر چه محسن کوهکن، سخنگوی هیئت رئیسه مجلس اظهارات افروغ را خلاف آئین نامه مجلس اعلام کرد و گفت: «اینکه آقای پورمحمدی قبلاً در وزارت اطلاعات چه کرده اند و اینکه اینکه در وزارت اطلاعات چه می کردند و اینکه شرم آور هست یا نیست، ارتباطی به موضوع ندارد، اگر نقدی به برنامه‌های ایشان یا صلاحیت وی است باید بیان شود.» اما، غلامعلی حدادعادل، رئیس مجلس این تذکر را وارد ندانست. افروغ با اشاره به مسئولیتهای اطلاعاتی و امنیتی پورمحمدی گفت: «یادم نرفته که در سال ۱۳۷۲جنبشهای شهری را در شیراز، مشهد، اراک و مبارکه چگونه قلع و قمع کردند و به خاک و خون کشیدند، چون فهمی نداشتند، اگر ما همین جریان ۱۸ تیر را متوجه می شدیم، دستور حمله صادر نمی کردیم.» وی گفت: « به ما حق بدهید؛ فردی که از این وزارتخانه با این گذشته و فقدان سازوکارهای نظارتی می آید، این گونه برای ما تداعی شود که تنمان در عرصه عمومی بلرزد، مگر نلرزیده است؟ مگر احساس نا امنی در گذشته نداشته ایم؟» الیاس نادران نیز در مخالفت با مصطفی پورمحمدی به دورانی اشاره کرد که او معاون اطلاعات خارجی در وزارت اطلاعات بود و در همان زمان شماری از ناراضیان سیاسی ایرانی در خارج از ایران ترور شدند که طرحریزی و اجرای این ترورها به دستگاه اطلاعاتی ایران نسبت داده شد. وی خطاب به نمایندگان مجلس گفت: « تصور کنید روابط با کشورهایی که پرونده هایی علیه ما دارند به شکلی باشد که وقتی وزیر کشور در آنجا حضور پیدا می کند به بهانه آن اتهامات او را دستگیر کنند.» نادران گفت: «فردی که عمری را در مسائل امنیتی و در فضای اطلاعاتی کار کرد، چگونه می تواند با عامه مردم حتی هیئتهای اجرایی و محلی [انتخابات]، تعامل دوجانبه مثبت برقرار کند؟ … از نظر یک عنصر اطلاعاتی اصل بر عدم برائت است، مگر خلاف آن ثابت شود.» البته حسن سلیمانی نماینده کنگاور اظهارات آقای افروغ را “اشاعه احساس عدم امنیت” خواند. الیاس نادران به خبرنگاران گفت که پس از مخالفت با مصطفی پورمحمدی، یکی از نمایندگان در لفافه شوخی، او را تهدیدی بسیار جدی کرده است. با گذشت دو سال، گفته نادران چندان بیراه نبود. در این دو سال وزارت پورمحمدی تا کنون یک بار دولت آلمان( در جریان جام جهانی) و یک بار دولت آمریکا به پورمحمدی اجازه سفر به این کشورها را ندادند.
پورمحمدی وزیر کشور احمدی نژاد
شاید هیچ کس انتظار نداشت که احمدی نژاد تندروترین روحانیونی را که می شد فرض کرد، در کابینه اش برای وزارت اطلاعات( محسنی اژه ای) و کشور( مصطفی پور محمدی) تعیین کند، اما احمدی نژاد چنین کرد. مصطفی پور محمدی وقتی رای اعتماد گرفت، گفته بود که بناندارد که همه استانداران و فرمانداران و معاونت های وزارت کشور را از نیروهای نظامی و اطلاعاتی تعیین کند، اما در عمل اکثر این مقامات را از نیروهای اطلاعات و نیروهای نظامی گذاشت. وی از همان آغاز کارش هدف خود را در وزارت کشور چنین تعریف کرد. گفت: « نمی گذارم حادثه دوم خرداد دوباره تکرار شود.» حاصل کار پورمحمدی در دوسال حاکمیت بر وزارت اطلاعات چنین است:
1) جذب نیروهای راستگرای افراطی از جمله مجتبی ثمره هاشمی و سردار ذوالقدر در وزارت کشور جهت کنترل امنیت کشور و انتخابات.
2) طرح تجمیع انتخابات یا همزمانی انتخابات برای افزایش هرچه بیشتر کنترل دولت بر انتخابات.
3) برگزاری انتخابات سه گانه آذر 85 در مورد شوراها، خبرگان و میاندوره ای مجلس که این انتخابات بی نظم ترین و شبهه انگیزترین انتخابات سالهای اخیر بود.
4) سیاست گذاری نادرست در تامین امنیت مناطق مرزی کشور که باعث گسترش شدید فعالیت اشرار و نیروهای مسلح در منطقه جنوب شرقی و جنوب و غرب کشور و خوزستان شده است.
5) سیاست همراهی با رئیس جمهور در بسیج نیروها در سفرهای استانی احمدی نژاد، به شکلی که استانها برای استقبال از وی به حالت تعطیل درمی آید.
6) ناتوانی در تامین امنیت کشور که باعث افزایش آمار کلیه آسیب های اجتماعی و ناامنی اجتماعی کشور شده است.
مسوولیت های دیگر:
عضو موسس حوزه علمیه مسجد سلیمان
عضو هیات موسس حوزه علمیه جامعه الزهرا
عضو هیات امناء مرکز اسناد انقلاب اسلامی
مدرس علوم سیاسی دانشگاه امام صادق
عضو هیات منصفه دادگاه ویژه روحانیت