جواب های تکراری در پاسخ خبرنگاران

نویسنده

ahmadinejad649.jpg

‏ آلن فراشون - ماری کلود دکام

پرده های کشیده و ردیف تالارهای خالی میان دو ستون مرمری:‏‎ ‎در این جمعه اوّل فوریه ویلای زیبائی که ‏دفترکار رئیس جمهور اسلامی ایران را در مرکز تهران محصور کرده است حال وهوای پشت صحنه ساکت ‏قبل از شروع نمایش را دارد. برنامه ریزی برای مصاحبه با محمود احمدی نژاد اصلاً کار آسانی نیست چون ‏رئیس جمهور ایران دائماً در حرکت است.‏

دو روز پیشتر او در جنوب کشور در بوشهر بود، که مرکز هسته ایش که روسیه به آن سوخت می رساند، باز ‏او را به یاد کشمکش دائمی کشورش با غربی ها انداخت، غربی هائی که در حال آماده کردن تحریم های ‏تازه( دور سوّم) برای وادار ساختن تهران به تعلیق برنامه غنی سازی اورانیوم هستند. احمدی نژاد در سفر ‏بوشهر فرصت را برای دعوت اروپائی ها به سرمایه گذاری در ایران غنیمت شمرد ضمن آنکه بار دیگر به ‏اسرائیل شدیداً حمله کرد “جرٍٍثومه کثیف صهیونیسم که دیر یا زود نابود خواهد شد”.‏

در این بعد از ظهر جمعه که روز تعطیل ایران است، برای انجام مصاحبه با احمدی نژاد که از سوی لوموند ‏درخواست شده است، باید باز هم چند ساعتی صبر کنیم. اعضای دفترش می گویند “آقای رئیس جمهور کارش ‏زیاد است”. قابل درک است زیرا به رغم بهای بالای نفت، ایران درگیر مشکلات جدی اقتصادی است‏

که تورم فزاینده و آمار بیکاری جوانان( بیش از سی درصد) آن را تشدید کرده اند. حتی مجلس هم به نحوه ‏مدیریت این مشکلات انتقاد کرده است. بعضی از دانشگاه ها نا آرامند و ارقام بالای اعدام های عمومی در ماه ‏های اخیر فضای پیش از انتخابات مجلس را سنگین تر ساخته است. ‏

اواخر بعد از ظهر ناگهان جنب و جوش در سالن ها زیاد می شود: بالاخره وقتش رسیده است. انبوهی از ‏تکنیسین ها مبل های بزرگی را زیر نور تند نورافکن ها قرار می دهند. ‏

این بار، وسائل صحنه چیده شده است.امّا چرادوتا مبل گذاشته اند در حالیکه مصاحبه قرار است با دو فرستاده ‏ویژه لوموند انجام شود؟ این دوربین ها این جا چکار می کنند؟ وجود این مترجم ها در اتاق بغلی که آماده اند ‏سخنان رئیس جمهور را درگوش حاضرینی که حتی در مناظره شرکت ندارند ترجمه کنند وبا اینکار به خود ‏انگیختگی مصاحبه لطمه می زنند برای چیست؟ پاسخ چند لحظه قبل از مصاحبه ـ یا شاید بهتر است بگوئیم ‏شوـ روشن می شود: در واقع همه چیز از قبل برای تلویزیون ایران پیش بینی شده است. و رئیس جمهور با ‏نگاه کردن به دوربین ها، درواقع پاسخ سئوالات را نمی دهد بلکه ایرانیان را خطاب قرار می دهد: یک به ‏خود باد کردن رسانه ای کاملاً حساب شده.‏

احمدی نژاد خیلی گرم ومتوازن، هیچ سئوالی را رد نمی کند امّا به شیوه خودش، یعنی بیشتر وقت ها باطرح ‏سئوالات دیگر، پاسخ می دهد. و کم کم، از ورای جواب های تکراری از نگرشش به جهان آرمانی پرده ‏برمی دارد. از نظر او مسئله هسته ای با جمله ایران از تحریم های جدید نمی ترسد و به برنامه غنی ساری ‏اورانیوم خود ادامه می دهد، و نقش اروپا با پاسخ اروپا باید استقلالش را نشان دهد و نقش فرانسه با جمله ‏فرانسه باید روابطش را با ایران نزدیکتر می کرد تمام می شود. جهان به اعتقاد او در جستجوی خلوص، با ‏یقین های ساده، که مقصراصلی اش درخاورمیانه اسرائیل است یا به گفته وی مردمی که از جای دیگر آمده ‏اند و بالاخره خواهند رفت. چنان که به نظرش جهانی که در آن قطعنامه های سازمان ملل صادر می شود، از ‏جمله قطعنامه ای که به تأسیس اسرائیل منجر شد، ارزش خاصی ندارند.‏

احمدی نژاد که فردی است معتقد و ناسیونالیست، از ایرانی حرف می زند که قطعاً خواهان “دموکراسی ‏بیشتر” است. می پرسد امّا “آیا این مهم است” و با این سئوال مسئله حقوق بشر را پس می زند همانطور که ‏مسئله بحران اقتصادی را دورمی ریزد: “مگر اقتصاد آمریکا درحال پسروی نیست”. آخر مصاحبه با ‏اعتراض های مکرّر به او می فهمانیم که یک روزنامه اروپائی ملاک های دیگری برای مصاحبه هائی از این ‏دست دارد به خصوص که به توافق اولیه عمل نشده است. او با لحنی که خالی از ظرافت نیست می گوید که ‏جبران می کند و می پذیرد که مصاحبه کوتاه دیگری با ما داشته باشد. یکی از مشاوران نزدیکش تأکید می کند ‏که رئیس جمهور همیشه به قولش وفا می کند.‏

لوموند: رئیس جمهور نیکولا سارکوزی بارها نگرانی اش را از سرانجام برنامه هسته ای ایران ابراز کرده ‏است.‏

‏- شما به عنوان فرانسوی چه فکر می کنید؟ شما هم مثل من فکر نمی کنید که نباید در دنیا سلاح های هسته ‏ای وجود داشته باشد…آیا نباید سلاح های هسته ای که هیچ فایده ای برای دنیای امروزندارند نابود شوند؟ مردم ‏ما و شما روابط خوبی با هم دارند میان آن ها مسئله جدی وجود ندارد. در مورد بسیاری از مسائل جهانی ‏نقطه نظرهای مشترکی دارند. به نظر ما این حرف ها [گفته های آقای سارکوزی] امروز موردی ندارند. ما ‏زیاد آن ها را جدی نمی گیریم و فکر می کنیم که این تازه اوّل دولت جدید فرانسه است. منتظر مواضع واقعی ‏فرانسه ایم که در عمل مؤثر باشند. در این مورد نگران نیستیم.‏

لوموند: آیا آقای سارکوزی را به مناسبت ریاست فرانسه بر اتحادیه اروپا در بهار به تهران دعوت خواهید ‏کرد؟

‏- به نظر ما ریاست فرانسه فرصت خوبی برای فرانسه واروپاست. چون به عقیده ما وقت آن رسیده است که ‏اروپا دوباره به مسئله حضورش درجهان فکر کند. امروزدرصحنه بین المللی اروپا حضور ندارد، منظورم ‏اروپائی است که جوهر مستقل داشته باشد. در هیچ یک از معادلات سیاسی بین المللی آغاز قرن موضع گیری ‏هائی را که موضع گیری های یک اروپای مستقل باشد نمی بینیم. به نظر ما حضور فرانسه در رأس اتحادیه ‏می تواند فرصتی باشد برای اروپا برای توسعه سیاستی مستقل به خصوص درمنطقه خاورمیانه، در اطراف ‏مدیترانه. ریاست فرانسه می تواند موقعیتی باشد برای آغاز یک سیاست اروپائی مستقل. در مورد آقای ‏سارکوزی، ایشان می تواند هروقت خواست به ایران بیاید. ما از او استقبال خواهیم کرد واین ربطی به ‏ریاستش بر اتحادیه ندارد. ‏

لوموند: شورای امنیت سازمان ملل در حال آماده کردن قطعنامه جدیدی است که به ایران اخطار می دهد اگر ‏غنی سازی اورانیوم را متوقف نسازد تحریم های اقتصادی شدیدتری علاوه بر آنچه تا کنون در باره کشور ‏شما اتخاذ شده است، اعمال خواهد کرد.‏

‏- مسئله هسته ای برای مردم ما اهمیت زیادی دارد. ما خواستار آنیم که تمام کشورها، از جمله پنج عضو ‏دائمی شورای امنیت اجازه دهند سازمانی که قانوناً رسیدگی به این مسئله را برعهده دارد یعنی آژانس بین ‏المللی انرژی اتمی ماموریتش را انجام دهد (…) ایران با آژانس همکاری می کند و به تعهدات و وظایفش در

قبال آژانس غمل می کند(…) ‏

لوموند: اما آمریکائی ها، چینی ها، انگلیسی ها، فرانسوی ها و روس ها قصد دارند به دور سوّم تحریم ها ‏علیه ایران رأی دهند.‏

ـ ببینید این فطعنامه ها مشکل ما نیست، مشکل آنهاست. وقتی یک دسته از کشورها بر اساس داده های غلط ، ‏با سماجت اقدامات غلط انجام می دهند، این کشورها هستند که مشکل دارند. ما نگران نیستیم. ملت ما ملت ‏بزرگی است و وقتی پای دفاع ازحقوق مان در میان باشد، جدی هستیم(…)‏

لوموند: سه سال پیش شما اعلام کردید رئیس جمهوری خواهید بود که به حلّ مشکلات اقتصادی و اجتماعی ‏ایران اولویت خواهید داد؟

‏- مشکل اقتصادی کجا وجود ندارد. فرانسه مشکل ندارد؟ پیشرفت های اقتصادی ایران معلوم است. ایران در ‏زمینه های گوناگون پیشرفت داشته است. طبیعی است که با مشکل هم برخورد می کنیم. در آمریکا مشکل ‏وجود ندارد؟ مشکلات آمریکا خیلی بیشتر از ایران است. اقتصاد آمریکا در حال پسرفت است (…)‏

لوموند: چه چیزبه شما انگیزه می دهد؟ احساسات ملّی ایرانی؟ اعتقادات مذهبی شما؟‏

‏- به نظر شما، ملّت ایران چه می خواهد؟

لوموند: دموکراسی بیشتر.‏

ــــ اشتباه نمی گوئید. اما خواست مردم ایران در دموکراسی خلاصه نمی شود (…) خواست آن ها چیزی ‏بالاتر از این هاست: کرامت انسانی(…)، عدالت، خلوص، نفی سلطه(…)، و همه این ها بالاتر از ‏دموکراسی است (…) ‏

منبع : لوموند 5 فوریه

 

 


‏ ‏

‏ ‏