حسرت حضور نوری

نویسنده

مطرح نمودن نام عبدالله نوری از سوی سازمان ادوار تحکیم وحدت از همان نخستین روزها، مواجه با این ‏استدلال مخالفینش بود که ایشان با رد صلاحیت شورای نگهبان امکان حضور در عرصه انتخابات ریاست ‏جمهوری سال 88 را پیدا نخواهند کرد. موافقین این اقدام اما، ابتدا جماعت مخالف را بر حذر می¬دارند از ‏اینکه خود به استقبال اقدامات غیردموکراتیک شورای نگهبان نروند و مهر تایید بر نظارت استصوابی نزنند. ‏نیز از امکان ایجاد جنبش اجتماعی گسترده¬ای در پی اعلام کاندیداتوری نوری سخن به میان می¬آورند و اینکه ‏بروز این یک، آن قبلی را تحت تاثیر شاید که قرار دهد و نوری از خوان شورای نگهبان بگذرد و به پشتوانه ‏جنبش حامیش تکیه بر مسند ریاست جمهوری زند. مهمتر از رئیس جمهور شدن نوری، موافقان حضور وی ‏ایجاد جنبش اجتماعی را نشان رفته بودند چه آنکه بر این عقیده¬اند که بنای دموکراسی را از پایین به بالا باید ‏که نهاد.‏

‏ گاه برای چنین سخنانی درنگ شده است گویا، چه آنکه نخواستن بسیاری و از جمله خود شخص عبدالله ‏نوری، امکان ایجاد چنان جنبشی را به رؤیایی دوردست¬تر تبدیل کرده است که به احتمال بسیار گاه انتخابات ‏ریاست جمهوری برای وقوعش زود است. برداشتی چنین، موافقان حضور نوری را در روزهای اخیر دچار ‏انفعال و سکوتی به ناچار نموده است که مبادا تداومش، بارقه¬ی امیدی که مطرح نمودن نام ایشان ایجاد کرد و ‏روی برتافته¬ی بسیاری را متوجه کنش جامعه سیاسی ایران نمود، رفته رفته رخت بر ¬بندد و انفعال آغاز ¬گردد ‏و یأس ناگزیر.‏

مصاحبه¬ اخیر جناب نوری با نشریه صنعت و توسعه و تاکید ایشان بر ضرورت تغییر قانون اساسی و به ویژه ‏اداره غیرمتمرکز کشور، همراه با شعف دیدن چنین سخنانی، حسرتی صد چندان نصیب کرد از بابت به هدر ‏دادن فرصتی این چنین. عمر فرصت¬سوزی ما ایرانیان به سر نیامده است گویا.‏

تصور کنید با اعلام رسمی کاندیداتوری عبدالله نوری و مطرح¬شدن چنین مباحثی از جانب ایشان در قالب ‏مواضع و اهداف انتخاباتیشان چه بهره¬ها در انتظار جریان تحول¬خواه کشور می¬بود. فی¬المثل تاثیری که این ‏نکته مطرح¬شده در مصاحبه، طی این مدت اندک گذاشته، چند قلم فعالین هویت¬طلب می¬بایست جوهر تمام می¬‏کرد پی تبیین و تبلیغش، بی¬آنکه هزار و یک برچسب ناروا بر پیشانیش نخورد؟! ‏

گفتمانی که نوری می¬تواند (یا می¬توانست) بانی ایجادش باشد بهره¬ی عظیمش نصیب مردمی خواهد شد که ‏میان دایره بسته¬ای گیر کرده¬اند که به آنان، صرف حضور در انتخابات ارج می¬گذارد و هر از گاهی نردبان ‏قدرت این یا آن جریان سهم¬خواه از قدرت می¬شوند. نوری دارای مواضعی است که نشانگر بینش عمیق او به ‏وضعیت موجود جامعه ایران و مهمتر از آن راه برون¬رفت از انسداد موجود و سیر سالم به ایرانی آزاد و ‏دموکراتیک می¬باشد. مطرح کردن چنین بینشی در قالب موجه مبارزات انتخاباتی، امکان دسترسی را برای ‏طیف گسترده¬ای از جامعه ایجاد نموده و گفتمانی در پی خواهد داشت که والاترین ثمره¬اش آگاهی است که ‏اساس حق¬خواهی خواهد شد.‏

متصور شویم طرح دیدگاه¬های نوری را به طور مثال در مورد اقلیت¬های قومی، زنان، کارگران، دانشجویان ‏و معلمان در صحن علنی جامعه. موج برآمده از آن را در نظر گیرید که همراه می¬شود با جنبشی که از قبل، ‏متعلقان به هر کدام از این جریانات ایجاد نموده¬اند و برآیند خوش¬یمن آن ایجاد جنبشی فراگیر برای آزادی، ‏برابری و استقرار راستین دموکراسی در ایران خواهد بود.‏

از وهم درآییم، حسرت حضور نوری آیا به واقعیت تبدیل می¬شود؟! ‏

‏ عضو شورای مرکزی شعبه کرمانشاه سازمان ادوار تحکیم وحدت ‏