پیشترها اصطلاحی رایج بود. به مناطقی و شهرها و کشورهایی که آنقدر کوچک و کم جمعیت بودند که بود و نبودشان اصولا تاثیری روی کار چرخ فلک نداشتند، می گفتند زیر پونز قرار گرفته.
احتمالا وجه تسمیه هم از جایی بوده که نقشه را با پونز به دیوار نصب می کنند و پونز تمام وسعت آن منطقه را در جنوب نقشه گرفته است. که بعدا تعمیم پیدا کرده و به نواحی بی اهمیت یا کم اهمیت زیر پونز هم می گویند.
الان هم کشورها و مناطقی هستند که شاید یکبار هم نامشان به گوش ما نخورده باشد. کشورهایی که گاه طی سالیان دراز حکام آنها تغییر نمی کند، نه از نظر اقتصادی و نه از نظر ژئوپولوتیکی اهمیت خاصی ندارند و نه از نظر نظامی. در گوشه هایی از دنیا جمعیت محدودی را دور خودشان جمع کردند و با خیال راحت به زندگی می کنند.
کاری هم به کار اتفاقات جهانی و بین المللی ندارند. نه در کشور و اطراف کشورشان جنگی رخ می دهد که قرار باشد قدرتی توانمند از آنجا نیرو رد و بدل کند. نه سر راه ترانزیت کالاهای خاص هستند. نه هوس می کنند در کشورشان جام جهانی و مسابقات بین المللی برگزار کنند و… سال به سال هم هیچ دولتمرد خارجی و مقام سیاسی به آنها سفر نمی کند.
جبر قوانین سازمان ملل نبود، همان سالی یکبار هم نماینده ای از آن کشور به سازمان ملل سفر نمی کرد. اصلا وسیله سفر ندارند! مثلا همین کومور که برای آمدن به ایران از ایران برای رئیس کشورش هواپیما فرستاده شد تا ه ایران بیاوردش!
هرچند صاحبان دولت های مقتدر و تاثیر گذار در جهان عموما به این مناطق سفری نمی کنند. اما روسای دولتی مثل ایران که در داخل همیشه شعار حمایت از فقرا و محرومین را می دهند، ظاهرا در صدد تعمیم این شعار به سطح جهانی هستند.
چراکه برخی از واردکنندگان ما ظاهرا دور هم می نشینند، ذره بین روی نقشه می گذارند و به دقت کشورهایی که ـ در نقشه ـ نامشان داخل وسعت خودشان جا نمی شود را شناسایی می کنند، تا از آنها جنس وارد کنند.
آنهم چه اجناسی، بعضا جنس هایی که مخاطب را به حیرت وا می دارد. واردات اقلامی که در کشور تولیدشان به هر دلیل امکان پذیر نیست، همیشه بوده و خواهد بود.
در سال گذشته از “سوازیلند” حدودا ۱۱ کیلوگر موی انسان (و حیوان) وارد شده است، از ابتدای سال جدید هم حدود ۹۰۰ کیلوگرم از همین کالا به کشور وارد شده است. ظاهرا موی ایرانیان سال به سال کم پشت تر می شود! که این چنین نیاز به واردات مو به وجود آمده است.
کود حیوانی را فراموش کنید؛ در سالی که گذشته، از کشورهایی مثل سریلانکا و لاتویا کود حیوانی وارد کردیم. یعنی احشام محترم ایرانی اجابت مزاج هم نمی کنند؟ که باید از کشورهای دیگر با صرف هزینه کود حیوانی وارد کرد. آنچه از کود حیوانی برای عوام در ذهن شکل می گیرد، همان (با عرض معذرت) تاپاله و پشگل و فضله، گاو و گوسفند و مرغ است. در سال گذشته، تنها ۱۴ هزار و ۲۸۱ تن انواع کود حیوانی ذیل تعرفه “۳۱۰۱۰۰۰۰” به کشور وارد شده است.
واردات قراضه و ضایعات سرب از ماداگاسکار هم برای خودش نکته ای است. ذغال هم وارد می کنیم، آنهم از نیجریه. از هائیتی هم ماهی زینتی تا ۵ سانتی متر وارد کردیم. واردات “پیت و بشکه” از سودان هم برای خودش جالب است.
تصویر دوره گردان معروف به “نون خشکی” که نه چندان دور در خیابان ها دوره می افتادند و فریاد می زدند: “دمپایی پاره، ضایعات مس آلمینیوم، شیر آلات، نون خشک … خریداریم” در سطح بین المللی زنده می شود!
جدول زیر، واردات ایران از کشورهای زیر پونز در سالی است که گذشت، این جدول از بانک اطلاعاتی سایت اتاق بازرگانی تهران به ادرس www.tccim.ir اخذ شده است.
کالای وارد شده
کالای وارد شده
نخود
تخم کنجد، ضایعات نساجی
سایرتلمبه های خلا بجز تلمبه های ساکشن پزشکی
پارچه، جعبه، صندوق، زیپ و…
شال، روسری، ترموستات خودرو، چرخ دنده و…
آلات و دستگاهها برای سنجش یا کنترل ولتاژ، جریان، مقاومت یا قدرت، بدون ادوا ت ثبات
عسل مصنوعی، موی ا نسان
یک، بشکه، پیت، قوطی
آلات و وسایل مورد استفاده در علوم پزشکی، جرا حی و دامپزشکی
قراضه و ضایعات سرب
ارابه های خودرو
نری ومادگی برای اتصال
خمیرچوب شیمیائی
قراضه وضایعات سرب
ورق و نوارهای نازک
رزینهای پلی استر
تخم کنجد
استات وینیل
ویتامین c
نواردرزبندی پاکت آبمیوه وشیر، واگن مسافری یا تراموا
لوبیاقرمزکوچک
زغال
ماهی زینتی زنده تا ۵ سانتیمتر
موتورهای پیستونی تناوبی
کود حیوانی
اجزاء وقطعات وسایل ماشینی
ابزار پنوماتیک
اشیاء عتیقه که بیش از یکصد سال قدمت داشته باشد
منبع: وبلاگ امیر انواری
