با نزدیک شدن به نیمه بهمن ماه، همچون سال های گذشته پخش مجموعه های تلویزیونی مناسبتی از شبکه های مختلف سیما آغاز می شود. اما مجموعه های موفقی که در ماه های اخیر پخش شده اند و یا هنوز در حال پخش هستند، طرفداران خود دارند. سریال هایی چون ساعت شنی، مار و پله و… که برخی نیز جنجال آفرین بوده اند. با بازیگران چند مجموعه موفق تلویزیونی گپ زده ایم..
گفت و گو با عبدالرضا اکبری
رودربایستی های یک پلیس
عبدالرضا اکبری را بیشتر با نقش های پلیسی می شناسیم. بازیگری که شهرت خود را مدیون سریال “باغ گیلاس” است. به بهانه پخش سریال”مار و پله” از شبکه 5 و بازی متفاوت او در این مجموعه با وی در تهران گپ زده ایم..
در حال حاضر مشغول بازی درسریال “خون مردگی” به کارگردانی جواد مزدآبادی هستید. از این کار و نقشی که در آن بازی می کنید صحبت کنید.
این سریال یک مجموعه 13 قسمتی است که برای پخش در ماه محرم تولید می شود. نقشی که من در این سریال دارم یک سرگرد پلیس است. موضوع قصه هم اجتماعی و مربوط به جوانان است که به موادمخدر و اعتیاد گرایش پیدا می کنند. چهل در صد از کار تا به امروز فیلمبرداری شده است.
سرگردی که شما در این سریال ایفاگر آن هستید چقدر با دیگر نقش هایتان متفاوت است؟
پلیس هایی که من بازی کرده ام شمایل های گوناگونی داشته است. مثلا در”روز شیطان” پلیس یک جور بود و در”قانون”جور دیگر… با این حال در این سریال چیز خاصی را برای این پلیس پیدا کرده ام و ویژگی آن این است که با زیرکی و ظرافت سعی دارد تا یک سرنخ به دست بیاورد.
برویم سراغ “مار و پله” که الان از تلویزیون پخش می شود.
این نقش هم جزو کارهای متفاوتی است که من در تلویزیون انجام داده ام. این شخصیت به شدت از خود من فاصله دارد. دارای صحنه های بسیار زیاد بازی در بازی است که با تغییر صدا و تیپ انجام می شود. این آدم یک کلاهبردار است و هر بار با یک تیپ جدید وارد می شود.
تفاوت این شخصیت با نقش هایی که از عبدالرضا اکبری دیده ایم درهمین طنز بودن آن است؟
بله. هنگام پیشنهاد این کار به من خودم هم تعجب کردم که با توجه به سابقه من چطور کارگردان این نقش را به من داد. گفتم مگر از بازی من از قبل شناخت داشتی؟ من در صحنه تئاتر از این دست بازی ها داشته ام که البته دوستان به خاطر نمی آوردند. اما یوسفی کارگردان کار گفت که احساس می کند من می توانم این نقش را بازی کنم.
با توجه به فانتزی های این شخصیت به نظر شما بهتر نبود که با شکل و شمایلی کاملاً متفاوت با دیگر نقش های جدی شما، دراین مجموعه دیده می شدید؟
اتفاقاً روی این مساله هم صحبت شد. البته اگر یادتان باشد در قسمت های اولیه با یک سبیل خاص کار را شروع کردیم که پیشنهاد خودمن بود. بعد در ادامه یوسفی به من گفت که این کاراکتر قرار است در ادامه تغییر قیافه بدهد. به گفته همین شخصیت یعنی شاهرخ برزین او عاشق بازی است و دوست دارد هر بار در ارتباط با آدم های مختلف با چهره متنوعی حضور پیدا کند و حتی با تغییر صدا و قیافه با آدم ها روبرو شود. او دوست دارد با این کارها راهی به وجود آورد تا هویتش هیچ وقت مشخص نشود.
با توجه به آناتومی خاص شما فکرمی کنید می توانید در نقش های طنز موفق باشید؟
من عمدتاً به کارهای طنز و هرکاری که باعث خوشحالی مردم شود علاقمندم. این شادی هم نشات گرفته از دوره ای است که من تئاتر کار می کردم. من اهمیت و ارزش خاصی برای بازیگران طنز قائل هستم و معتقدم کار کسانی که مردم را می خنداند بسیارسخت است. به لحاظ اینکه خنداندن به مراتب مشکل تر از گریاندن است بالاخص برای ما شرقی ها. جامعه ای که هشت سال جنگ کرده و لحظات جنگ و اندوه را پشت سر گذاشته نیاز به ساخت این جنس کارها دارد. به همین دلیل اگرباز هم از این دست کارها به من پیشنهاد شود حتما می پذیرم.
و فکر می کنید چقدر در این ژانر موفق می شوید؟
من به عنوان بازیگر مجبور هستم تا برای فرار از کلیشه با راهنمایی های کارگردانان نقش های متفاوت بازی کنم ولی به هرحال طنز و کمدی قواعد خاص به خود را دارد. بسیاری از بازیگران به واسطه صورت نمکین و شیرینی که دارند این کار را انجام می دهند. البته که داشتن این نوع از صورت در کار طنز هم لازم است. من نمی توانم در مورد خودم نظر بدهم. البته در کشور ما کمدین های خوبی بوده اند که کارهای بسیار خوبی را اجرا کرده اند که اتفاقاً ماندگارهم شده اند.
من فکر می کنم شما در انتخاب نقش هایتان در مواجهه با کارگردان ها در رودربایستی قرارمی گیرید و اغلب پیشنهادات را به همین دلیل می پذیرید. درست است؟
بله. ما هنرمندان همه در یک خانواده هستیم و همین مساله سبب می شود تا من پیشنهاد یکی از اعضای خانواده را به سختی رد کنم. واقعاً در کارنامه من کارهایی وجود دارد که بعد از بازی پشیمان شده ام. البته این شیوه کار کردن معمولاً خوب از کار در نمی آید و درست نیست.
مهم ترین بازی شما از نظر خودتان؟
من همه کارهایم را برای خودم مهم می دانم به دلیل اینکه زحمت زیادی برای آنها کشیده ام. چیزی که جالب است این است که من بعضی از کارهایم را دوست دارم که به کلی شکست خورده. شماری از کارهایی را هم که در هنگام پخش موفق بوده را به صورت فردی اصلاً دوست ندارم.
گفت و گو با نگین صدق گویا
تمرکز بر یک کار
نگین صدق گویا را برای اولین بار در یک کار تاریخی دیدیم. بازیگر شخصیت “ ساره” در فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی “ابراهیم خلیل ا…” در گفتگویی که با ما داشت از کم و کیف حضورش در این مجموعه تلویزیونی و فعالیت های اخیرش سخن گفت. جالب است بدانید نگین صدق گویا چندین کار تلویزیونی و سینمایی از جمله “ شکرتلخ” (احمد کاوری)، “خواستگار محترم” ( داود موثقی)، “پرونده شاهین” ( علی عبدالعلی زاده)، “روابط” ( ایرج کریمی)، “ عروس زندان” (پرند زاهدی)، “زائر” (مسعود آب پرور) و… را در نوبت پخش و اکران دارد.
خانم صدق گویا کماکان مشغول بازی در فیلم “دوست داشتن را هجی کن” به کارگردانی ابراهیم فروزش هستید؟ از نقشی که در این کار دارید، صحبت کنید.
بله، من فعلا با ایشان همکاری دارم. نقش یک مادر را بازی می کنم که فرزند معلولی دارد و در مقاطع سنی مختلف این بچه را می بینیم. اتفاقاتی در طول این داستان برای این مادر و فرزند دیگرش که از وجود این برادر معلول خجالت می کشد رخ می دهد که اجازه بدهید بیشتر توضیح ندهم.
شما قبل از ابراهیم خلیل ا… سابقه بازی تاریخی نداشتید؟
خیر، ابراهیم خلیل ا… اولین حضور من دریک مجموعه تاریخی است که البته همانطورکه می دانید این کار سینمایی بود و به چهار- پنج قسمت تلویزیونی هم تبدیل شده است.
از بازی دریک کار تاریخی هراسی نداشتید؟ با توجه به اینکه اولین تجربه شما در این عرصه بود.
نه، برای چه باید می ترسیدم. به هرحال هر کار مشکلات خاص خودش را در زمان اجرای نقش دارد. آثار تاریخی تنها مشکلش یا بهتر بگویم تفاوتش با کار امروزی این است که بازیگر شخصیتی را ایفا می کند که تعریف و ما به ازای بیرونی داشته است و خصوصیات خاصی هم دارد که قاعدتا حتی المقدور باید توسط بازیگر با مطالعه بدست آید و در بازی اش لحاظ شود. شاید نقش های دیگر و امروزی را هر کس بازی کند، با توجه به دیدگاه خودش متفاوت از آب در بیاید. به هرحال با مشکل خاصی در اجرای این نقش مواجه نبودم و خدا را شکر آقای ورزی هم رضایت داشتند.
از صدا گذاری و دوبله نقش ها راضی هستید؟ به عنوان یک بازیگر چقدر با صدا گذاری بعد از صحنه موافق هستید؟
به هرحال دوبلورهای بسیار خوب، حرفه ای و به نامی در این کار گویندگی کردند، اما باید بگویم یک مقدار الان دیگر برای تماشاگر هم اذیت کننده باشد یک بازیگر را با صدای دیگری در کار ببیند، چون بیشتر کارها صدای سر صحنه دارد. فکر می کنم اگر این کار هم صدای سر صحنه داشت، به مراتب به لحاظ کیفی بهتر بود، اما کار تاریخی است و شرایط خاص خودش را دارد.
از نحوه هدایت بازیگران توسط کارگردان بگویید. آیا کارگردان در هدایت بازیگرانش موفق بود؟
آقای ورزی کارگردان بسیار خوبی بودند. با بازیگران کار در مورد نقش ها صحبت می کردند، تحلیل نقش ها را داشتیم، نظرات بچه ها را گوش می دادند و هر کجا که برایشان قابل قبول بود استفاده می کردند و هر جا هم که نه، بازیگر را مجاب می کردند. در کل از آن دسته کارگردانانی نیستند که با تعصب روی نظر خودشان بمانند.
به نظر شما ابراهیم خلیل ا… در سینما بیشتر مخاطب خود را پیدا کرد یا در پخش تلویزیونی؟
حقیقت را اگر بخواهید، باید بگویم جدا از این کار که خودم درآن حضور داشتم، معمولا کارهای تاریخی در تلویزیون جذابیت بیشتری نسبت به سینما دارد. چون تلویزیون طور دیگری اوقات بیننده را پر می کند، الان کمتر کسی را می بینیم که برای یک کار تاریخی و برای دیدن فیلمی که داستان آن را می داند و از زمان حضورش در مدرسه آن را شنیده، به سینما برود. فکر می کنم پخش تلویزیونی صد در صد موفق تراست.
اگر از ابراهیم خلیل ا… و شخصیت ساره که شما ایفاگر آن بودید، ناگفته ای باقی ماند؟
تنها چیزی که باید بگویم این است که امیدوارم این فیلم و یا مجموعه تلویزیونی برای تماشاگر قابل قبول بوده باشد. با توجه به امکانات و زمان کمی که ما در اختیار داشتیم. چون همانطورکه می دانید کارهای تاریخی معمولا زمان زیادی نیار دارند، درحالی که تصویربرداری این کار فقط پنجاه روز طول کشید. امیدوارم هم عموم مردم وهم دست اندرکاران از دیدن این کار راضی باشند.
پیشنهاد جدید برای بازی داشته اید؟
بله، چند پیشنهاد داشتم، اما اصولا وقتی که سر کار هستم، نمی توانم قول کار دیگری را بدهم. کما اینکه برای الان هم انجام می دهم دو ماه صحبت شده بود و چند روز دیگر این دو ماه به پایان می رسد و هنوز30 درصد از کار مانده است. به همین دلیل ترجیح می دهم تا روزهای پایانی این کار روی هیچ پیشنهادی فکر نکنم.