نادر ایرانی
به دنبال اجرای انقلاب فرهنگی دولت احمدی نژاد دردانشگاه ها، دکتر محمد محمدی گرگانی نیز باز نشسته شد. طرح بازنشسته شدن استادان دانشگاه ها که در دولت احمدی نژاد آغاز شد اکنون وارد مرحله ای تازه شده و قرار است تا پاکسازی تمامی استادهای قدیمی ادامه یابد. گزارش ها حاکی از آن است که ادامه همکاری دکتر محمد محمدی گرگانی با دانشگاه به صورت حق التدریس ، تنها با موافقت وزیر علوم امکان پذیر است.
براساس قانون، استادان دانشگاه تنها پس از 30 سال تدریس یا با عبور از سن 65 سالگی با درخواست ریاست دانشگاه بازنشسته می شوند. با این همه استادان دانشگاه می توانند تا سن 70 سالگی به تدریس و تحقیق در دانشگاه مشغول باشند. دکتر محمدی تنها استاد دردانشگاه حقوق علامه طباطبایی است که بدون درخواست خود بازنشسته شده است.
دکتر محمدمحمدی گرگانی مدیر گروه حقوق بشر و حقوق عمومی دانشکده حقوق دانشکده علامه طباطبایی بوده است که در تاسیس این دو گروه نقش اساسی داشته است. وی دراین دانشکده در دوره های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا تدریس می کرد.
دکتر محمدمحمدی گرگانی، دکترای حقوق عمومی خود را از دانشگاه برادفورد انگلستان گرفت. موضوع رساله دکتر محمدی گرگانی در باره “مشروعیت نظام سیاسی در قانون اساسی ایران با ملاک دمکراسی” بوده است. در رساله دکترمحمدی گرگانی سوال اصلی این بوده که آیا نظام سیاسی ایران با قانون اساسی موجود می تواند دمکراتیک باشد؟ نخستین موضوعی که دکتر محمدی برای تزدکترای خود انتخاب کرده بود “بررسی نظریه شورای نگهبان درقانون اساسی ایران و قانون اساسی در فرانسه” بود که مورد تایید ایران قرار نگرفت.
به گفته برخی منابع در وزارت علوم به محض اینکه دکتر محمدی برای تحصیل به خارج از کشور اعزام شد یک هیات از مجلس شورای اسلامی به وزارت علوم فرستاده شد تا بررسی کنند نامبرده به چه مجوزی به خارج از کشور اعزام شده است. این گزارش حاکی است که هدف از اعزام هیات مذکور تهیه گزارش و برخورد با دکتر معین وزیر علوم وقت و درنهایت برگرداندن دکتر محمدی ازانگلیس بوده است.
دکتر محمد محمدی گرگانی، نماینده مردم گرگان در مجلس شورای اسلامی اول، به همراه 21 نفر از دوستان خود در 21 اسفند سال 1379 تحت عنوان گروه ملی ـ مذهبی ها به حکم شعبه 26 دادگاه انقلاب اسلامی دستگیر وزندانی شد. او پس از دو روزبا قید التزام آزاد شد، ولی در تاریخ 27 / 9⁄1380 شعبه مذکور مجددا محمدی را به اتهام اقدام علیه امنیت ملی مورد بازجویی قرارداد. او به دنبال اتهام عضویت در تشکیلات ملی – مذهبی ها با اتهامات دیگری نظیرتبلیغ علیه نظام و امضای بیانیه‌های مختلف در موضوعاتی از جمله حوادث کوی دانشگاه 1387 ، قتل های زنجیره ای و. .. در سال ۱۳۷۹ به دادگاه احضار شد ودادگاه بخاطر تبلیغ علیه نظام او را ابتدا به ۱۰ ماه و با تجدید نظر به ۴ ماه زندان محکوم کرد که به دستور هاشمی شاهرودی حکم وی هنوز اجرا نشده است.
دکتر محمدی گرگانی شرح بازجویی های خود را طی شکوائیه ای به رییس جمهور وقت ایران سید محمد خاتمی نوشت و رونوشت آن را به کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد، کمیسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا، کمیسیون حقوق بشر اسلامی، و مهدی کروبی، رییس وقت مجلس شورای اسلامی ارسال کرد. در این شکوائیه دکتر محمدی گرگانی از نحوه بازجویی های غیرقانونی خود شکایت کرد و نوشت : “ یکی از بازجوها مکرر فریاد می زد و توهین می کرد و برسرم فریاد می زد و می گفت: تو خائنی، قبل از انقلاب خیانت کردی، از اول انقلاب تا حالا خیانت کردی، تو مردم را گول زدی نماینده مجلس شدی، شما همه قدرت طلب هستید، منتظرید آمریکا بیاید وزیر و وکیل شوید، خیال کردی می توانی از قانون سوء استفاده کنی، قبل از انقلاب بطری نوشابه استعمال تان می کردند و بلبل می شدید و حرف می زدید حال می خواهند مودبانه با تو حرف بزنند جواب با قانون و مقررات می دهی، مگر تو بیچاره قانون را قبول داری، حالا خواهی دید که چگونه حرف خواهی زد، تو اینجا مثل یک خائن نشسته ای، درست بنشین از تو سوال می کنند بنویس. چرا سکوت می کنی، خیال کردی می گذاریم مملکت را نابود کنید، جوانان را منحرف کنید، تو غیر از منحرف کردن جوانان چه کرده ای، یا الله مثل بچه آدم بنشین و بنویس و الا طور دیگری با تو رفتار خواهیم کرد آنوقت خیلی مودبانه خواهی نوشت و….”
او که در این نامه خلاصه ای بسیار کوتاه از بازجویی 7 ساعته خود را مطرح کرده بود درپایان خواستار برخورداری از حمایت قانون شد. اکنون آنچه که شامل حال وی برای برخورداری از قانون شده ، اقدام غیر قانونی دانشگاه در بازنشستگی اجباری وی است. ناظران سیاسی عنوان کرده اند که بازنشستگی دکتر محمدی گرگانی آن هم در ماه شهریور وتعطیلی دانشگاه برای پرهیز از عواقب آن صورت گرفته است. به زعم همین کارشناسان ، بازنشستگی پیش از موعد می تواند نظریه دستگیری وی و عدم واکنش دانشگاه و یا واکنش خفیف آن را در نزد نیروهای امنیتی توجیه کند.
لطف الله میثمی در چشم انداز ایران شماره 31 اردیبهشت و خرداد 1384 نوشت :“سال 41 که شما (دکتر محمدی گرگانی) به دانشکدة حقوق دانشگاه تهران آمدید، اوج فعالیت‌های جبهه ملی، نهضت آزادی، انجمن‌های اسلامی و مسجد هدایت بود و قیام ملی 15 خرداد و پیام آن را هم در دوران دانشجویی خود درک کردید. بعد از قیام هم با بنیان گذاران سازمان بخصوص حنیف‌نژاد ارتباط داشتید و این ارتباط تا ضربه شهریور 50 به سازمان ـ که عده زیادی دستگیر شدند ـ ادامه داشت. پس از آن هم ارتباط شما با بنیان‌گذاران و احمد رضایی تنگاتنگ شد و تا روز شهادت احمد رضایی، 12 بهمن 1350، با او بودید. یادم هست که من چند ساعتی در سلول زندان اوین با مرحوم حنیف نژاد بودم، از دستگیری شما تعریف می‌کرد و مقاومتی که کردید که این مقاومت شما به او خیلی روحیه داده بود. حنیف نژاد می‌گفت علت دستگیری‌های ما در سال 50، ضعف سازماندهی بوده، ولی آقای محمدی توانست مقاومت کند و راه را ببندد و به دستگیری دیگری منجر نشود.”