ایالات متحده در برابر ایران یک دیپلماسی دوگانه اتخاذ کرده. نقش “مثبت” این دیپلماسی را باراک اوباما ایفا می کند. او از زمان انتخابات ریاست جمهوری امریکا همواره دست خود را به سوی جمهوری اسلامی دراز کرده؛ به ویژه یک ماه پیش که یک پیام ویدئویی بی سابقه را از کاخ سفید برای مقامات ایرانی مخابره کرده و به آنان پیشنهاد داده که “۳۰ سال رویارویی را فراموش کنند”. موضع او حتی پس از اعتراضاتی که به دنبال اظهارات روز دوشنبه محمود احمدی نژاد در کنفرانس ژنو به راه افتاده به مانند گذشته است: “ادامه گفتگوها با ایران”.
ازطرف دیگر، هیلاری کلینتون عهده دار “نقش منفی” داستان است. رسانه ای ترین وزیر در دولت باراک اوباما نسبت به ایران موضعی قاطع اتخاذ کرده. او روز چهارشنبه در اولین سخنرانی خود در برابر کنگره امریکا [از زمان صدارتش به سمت وزیر امور خارجه] جمهوری اسلامی را در صورت شکست مذاکرات هسته ای به اعمال تحریم های “بسیار شدید” تهدید کرد.
او با گوشه چشمی به گشایش های ایالات متحده نسبت به ایران اظهار داشت که در صورت عدم موفقیت و رد پیشنهادها از سوی تهران، روند کاملی از تحریم ها اعمال خواهد شد. به گفته او، این شیوه رفتار به واشنگتن این امکان را می دهد که ”تأثیر و نفوذ خود بر دیگر کشورها را حفظ کند”. این در واقع “رویکرد دوگانه”ای است که از سوی وزیر امور خارجه امریکا، به عنوان رقیب سابق باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری، مطرح شده است.
شورای امنیت سازمان ملل تاکنون در این زمینه چهار قطعنامه به تصویب رسانده که از آن میان، سه قطعنامه تحریم کننده از ایران می خواهند که فعالیت های غنی سازی خود را متوقف کند. کشورهای غربی این برنامه را مشکوک و نظامی می دانند و معتقدند که هدف آن تولید بمب اتمی است. ولی تهران همواره این مسأله را تکذیب کرده.
در میان گروه شش کشور [بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایالات متحده، چین و روسیه] که در مذاکرات هسته ای ایران شرکت دارند، اختلافاتی از یک طرف میان غربی ها که موافق تشدید تحریم ها علیه ایران هستند و ازطرف دیگر مسکو و پکن که نسبت به این مواضع همواره سازش ناپذیر ظاهر می شوند وجود دارد.
منبع: لوپوئن، ۲۲ آوریل ۲۰۰۹