«ستاره اعداد»، سید و پدرم
سید فرزام حسینی
1- هیچ وقت درس ریاضی را آن طور که باید به تناسب رشته ام به آن می پرداختم، دوست نداشتم. همیشه هم تلاشم بر این بود که فقط نمره قبولی بگیرم. با این همه از زمانی که به یادم مانده، پدرم عجیب اصرار داشت که پسر! ریاضی را خوب یاد بگیر و عمیقا درک کن، تنها چیزی که در آینده به کار تو می آید، همین ریاضی است و البته هیچ زور و اجباری در این حرف ها نبود و نیست. اما خیلی در این راه تلاش کرد که در من اشتیاق ریاضی خوانی به وجود بیاورد. اما خب همیشه به نوعی از زیرش در می رفتم، سودای ادبیات پررنگ تر بود.
2- این درست که هیچ وقت از ریاضی خوشم نیامده است اما دلیل نمی شود که از ریاضیدانان هم خوشم نیاید، آن هم نه هر ریاضیدانی بلکه پرویز شهریاری باشد که بدانم پیشه او نه فقط ریاضی بلکه درد و آرمان و ادبیات است. پدرم در طول همه سال هایی که تقلامی کرد و می کند ریاضی را به من تزریق کند(!) همیشه نامی از پرویز شهریاری بر زبانش دارد. و در همین راه درست یادم هست که چند سال پیش پولی کف دستم گذاشت و گفت پسرجان این همه کتاب ادبیات که می خری هیچ، حداقل برو چندتا کتاب شهریاری را هم بخر. و من نیز به چشم گذاشتم و این کار کردم. کتاب های سرگرمی- ریاضی شهریاری که به واقع کتاب های فوق العاده یی برای یادگیری ریاضی و تاریخ آن است، به راحتی گیر نمی آید اما من بعد از چند ساعت جست وجو در کتابفروشی های راسته خیابان انقلاب بالاخره توانستم چندتایشان را پیدا کنم و دروغ چرا، از آن چندتا تا به امروز سه تایشان را خوانده و حاضرم سوگند بخورم که نثر شهریاری هر آن کس را که از ریاضی تنفر هم داشته باشد، ذوق زده و علاقه مند می کند. نمونه بارزش خود من!
3- اما حکایت عجیب این ماجرا اینجاست… چند روز پیش برای احوالپرسی خدمت سیدعلی صالحی رسیده بودم. در دفتر سید نشسته بودیم و از هر دری سخن می گفتیم (قاعدتا درها رو به ادبیات باز می شد) در خلال حرف ها، ناگهان یاد پدرم افتادم و اینکه همیشه از کتابی به نام «ستاره اعداد» تعریف می کرد که در سال های دهه 60 خوانده و حالاسال هاست پیدایش نمی کند و یادم آمد که این کتاب حاصل گفت وگوی سید عزیز بود با شهریاری بزرگ و این یاد را به سید که انتقال دادم، او هم رفت به حال و هوای همان سال ها و از شهریاری و مرحوم پرویز رجبی گفت و از بزرگ منشی و یاریگری شان، و از اینکه این کتاب چگونه و چه سالی شکل گرفت و دست آخر اینکه شهریاری بزرگ این روزها مریض است و خب مریضی هم در این سن و سال اتفاق عجیبی نیست. اما عجب اینجاست که فقط چند روز از آن حرف ها گذشته، روز جمعه است در خانه نشسته ام کتاب می خوانم، پیامکی می آید که پرویز شهریاری هم پر کشید و رفت. متحیر می مانم و بی درنگ یاد سید می افتم، به پدرم خبر را می دهم، سرش را می اندازد پایین و آه می کشد…
4- پرویز شهریاری فقط ریاضیدان نبود، در حوزه ادبیات هم قدم های زیادی برداشته است. اما بزرگ ترین تلاش زنده یاد شهریاری را که هیچ گاه از خاطر نخواهیم برد، انتشار و تداوم مجله «چیستا» است. یاد و خاطره اش گرامی تر از گرامی باد.
منبع : روزنامه اعتماد
