یک روز پس از آنکه حکم شانزده سال و نیم زندان، برای میلاد اسدی و بهاره هدایت، دو عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم تایید شد، ادوارنیوز اعلام کرد علی ملیحی، عضو شورای سیاستگذاری و مسئول روابط عمومی سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم) و دانشجوی دانشگاه ازاد هم به چهار سال حبس تعزیری و جزای نقدی معادل یک میلیون ریال محکوم شده است.
شعبه 28 دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه امروز با ابلاغ رای به علی ملیحی، بر اساس ماده 610 و 609 قانون مجازات اسلامی، رای به محکومیت این عضو سازمان ادوار تحکیم وحدت داد. بر اساس این حکم چهار سال حبس تعزیری به دلیل آنچه ارتکاب جرایمی علیه امنیت ملی عنوان شده صادر و یکصدهزارتومان جزای نقدی نیز به دلیل توهین به احمدی نژاد تعیین شده است.
دادگاه همچنین اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام و اخلال در نظم عمومی را نیز با اتهام اجتماع و تبانی علیه نظام تجمیع کرده است. گفتنی است در قسمتی از حکم علی ملیحی ذکر شده وی هنوز مواضع سازمان خود درباره تقلب در انتخابات را قبول دارد. نزدیکان علی ملیحی خبر از آن می دهند که ملیحی در دوران بازداشت مورد آزار و اذیت بازجویان قرار گرفته است.
علی ملیحی عضو سازمان ادوار تحکیم و روزنامه نگار نشریاتی همچون شهروندامروز، اعتمادملی و ایراندخت، از 20 بهمن ماه سال گذشته در بازداشت به سر می برد.
بیانیه شورای عمومی دفتر تحکیم
در پی صدور احکام حبس سنگین برای فعالین دانشحویی، شورای تهران دفتر تحکیم وحدت در تحلیل “عملکرد اقتدارگرایان” و محکومیت تایید احکام سنگین حبس برای بهاره هدایت و میلاد اسدی و دیگر فعالین دانشجویی، بیانیه ای صادر کرد.
در این بیانیه آمده است: “بیش از یک سال از انتخابات ریاست جمهوری دهم که رنگ تقلب و خون به خود گرفت گذشت و اکنون بیش از هر زمان دیگری ماهیت و منویات اقتدارگرایان از برپایی نمایشی که بر آن نام انتخابات نهادند روشن شده است. نوع عملکرد و شدت برخورد حاکمیت با معترضین مسالمت جو و بی شمار مردم و در رأس آن فعالین سیاسی و مدنی نشان از اوج تمامیت خواهی و استبداد مطلقه دولتمردان فعلی است. این در حالی است که کنشگران و منتقدان، فعالیت های مدنی خود را، که بی شک در جهت صلاح و فلاح جامعه و ایران بود، همواره در چارچوب تنگ قوانینی که هر روز با اعمال سلیقه حاکمان مجال کمتری جهت ابراز می یافت تعریف می کردند.”
شورای عمومی دفتر تحکیم در ادامه بیانیه خود آورده است: “دولت اعمال حاکمیت خود را در نشان دادن مشت آهنین می داند و قاصر از تصمیم گیری های عقلانی و سازنده برای ایران است. برخوردهای حذفی و مقابله با هر نوع حرکتی که از آن بوی مخالفت به مشام برسد راهی است که تمامیت خواهان در پیش گرفته اند. در حالی که جامعه ایرانی در انبوهی از مشکلات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار دارد، سر منشأ بسیاری از این مشکلات در مواضع و تصمیم گیری های حاکمان در زمینه مسایل داخلی و سیاست خارجی نهفته است. موج تحریم ها به سوی ایران روانه است و رئیس دولت آن آرزو می کند که این تحریم ها و محدودیت ها گسترده تر شود. اقتدارگرایان با خیالی وهم آلود به جای حل کردن مسائل و رسیدگی به مطالبات به حق مردم، با سوء عملکرد خود بیشتر به دنبال پاک کردن صورت مسئله هستند. از این رو هر روز مشکلی بر مشکلات پیشین می افزایند و گرهی بر گره می زنند. هر روز بیش از گذشته سرنیزه های سرکوب را تیز می کنند و به جان منتقدان و مخالفان خویش می افتند غافل از آنکه به سرنیزه می توان تکیه کرد ولی بر آن نمی توان نشست. آری، حکایت امروز تمامیت خواهان نشستن بر سرنیزه است، حکایت بر سر شاخ نشستن و بن بریدن.”
این بیانیه می افزاید: “عدم وجود سیاستی صحیح و کار آمد برای حل مشکلات فراوان، امروزه فضای تصمیم گیری در کشور را به آشفته بازاری بدل کرده است. به گونه ای که گویی رشته امور از هم گسسته است. دولت حتی در تصمیم گیری های جزئی و حل مشکلات روزمره درمانده شده است. زمانی که کوچکترین و پیش پا افتاده ترین مسائل از جمله میزان مالیات اصناف، سلامت آب شرب تهران، وضعیت برنج های وارداتی، جمعیت شهر تهران، اساتید و حتی ائمه جمعه منتقد دولت به سرعت بدل به مسئله ای امنیتی می شود و برخود و حذف و سانسور در دستور کار قرار می گیرد، نشانه ضعف مفرط حاکمیت است، نه اقتدار و انسجام آن. و این همانا نتیجه ندانم کاری ها و سیاست های اشتباهی است که فعالین مدنی و دلسوزان و دغدغه مندان، سالیان پیش خون جگر خوردند و به صد زبان به گوش اقتدارگرایان می خواندند. اما گوش آن ها بدهکار نبود و امروز نتیجه آن را می بینند. با این وجود همچنان بر سبیل ماضی می روند و بدین ترتیب خود و کشور را گام به گام به ورطه ناکامی و نابودی می کشانند.”
این بیانیه با اشاره به بازداشت های گسترده در حوادث پس از انتخابات، می گوید: “حضور فعالین سرشناس و افراد گمنام از تمامی گروه ها و نحله های فکری و سیاسی و طبقات اجتماعی در زندان ها و بازداشتگاه ها آنچنان گسترده و فراگیر است که نام بردن از یکایک آنها حکایت مثنوی هفتاد من کاغذ است. و این را اگر در کنار اعدام ها، شکنجه ها، اذیت و آزار ها در بازداشتگاه ها و زندان ها و… قرار دهیم به سهولت میزان بیگانگی حاکمیت با مردم در حال حاضر نمایان می شود. تمام دشواری ها و ناتوانی های دولت در حل مشکلات جاری و درازمدت همه ناشی از عدم اتکا دولت به مردم و عدم اطمینان و اعتماد به خیرخواهان و منتقدان است. پر کردن زندان ها از مردم بیگناه تنها نشانه میان تهی بودن پشتوانه مردمی دولت است و تاریخ نشان داده است که این بار کج به سرمنزل مقصود نمی رسد. تمامیت خواهان سکوت قبرستانی و برخوردهای تند و تیز امنیتی را همه نشانه آرامش و اقتدار می بینند. اما هر عقل سلیمی درک می کند که شرایط هر روز برای حاکمیت دشوارتر می شود و دشواری ها آن را هر روز شکننده تر می کند و شکست های پی در پی آن را به انتخاب اندک گزینه های سخت در آینده ای نزدیک ناگزیر می سازد.”
شورای عمومی دفترتحکیم درباره روند برخورد با فعالان دانشجویی نوشته است: “در کنار دیگر اقشار و گروه ها، دانشجویان در طول سالیان گذشته، خصوصا یک سال اخیر، متحمل هزینه های سنگین، برخورد و حذف گسترده قرار گرفتند. در همین راستا از روز گذشته موج تأیید احکام سنگین حبس برای فعالین دانشجویی که به علت فعالیت های قانونی و متعهدانه خود ماه هاست در زندان می برند آغاز شده و ادامه دارد. تائید احکام سنگین حبس تعزیری بهاره هدایت، میلاد اسدی و مهدیه گلرو و صدور حکم سنگین دیگری برای علی ملیحی در عرض چند روز و به فاصله اندک از هم با نقشه ای از پیش برنامه ریزی شده به نظر می رسد و کیست که نداند که در پس این برخوردها هدفی جزء سرکوب بیشتر و حاکم کردن جو رعب و وحشت نیست. دو عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت که به گروگان هایی برای به خاموشی کشانیدن مجموعه دفتر تحکیم وحدت و سایر فعالین دانشجویی مبدل شده اند در حالی با احکامی سنگین در محبس ظالمان در بندند که روند بازداشت، بازجویی و دادگاه و صدور احکام آنان غیرقانونی بوده و جرمی جزء تن ندادن به خواسته های زورگویان ندارند. در عین حال دانشجویانی چون ضیاء الدین نبوی، مجید توکلی، مجید دری و… نیز با همین هدف شوم در زندان ها به سر می برند. مصداق این سخن که غاصبان از بقای خود احساس امنیت نمی کنند همین بس که برای بهاره هدایت فعال جوان و برجسته دانشجویی که طی چهار سال گذشته پنج بار بازداشت شده است و میلاد اسدی دانشجو و فعال شجاع دانشجویی، احکام 16 سال حبس تعزیری صادر می کنند و بر این خیال اند که دانشگاه و دانشگاهیان از ترس مشت آهنین سر در گریبان فرو خواهند برد. افسوس که آنان نمی دانند احکامی این چنینی گرچه بهاره هدایت و میلاد اسدی را چند صباحی بیش در زندان نگه می دارد اما بهاره ها و میلادهای بسیاری هستند که در بهار جنبش دانشجویی متولد شده اند و سخت تر از گذشته برای دستیابی به آرمان های جنبش دانشجویی می کوشند. دفتر تحکیم وحدت بارها اعلام کرده است که در بند کشانیدن فرزندان آگاه و بیدار بیراهه ایست که گر تا به آخر طی شود، راه نجاتی برای حاکمان باقی نخواهد ماند. جالب آن که حاکمیتی که خود را مقتدر از همیشه می داند سنگین ترین احکام حبس را برای فعالین دانشجویی که به فعالیت مدنی و مسالمت آمیز و شناسنامه دار مشغول بوده اند، بهاره هدایت، میلاد اسدی و ضیاء نبوی، صادر می کند.”
این بیانیه در پایان می افزاید: “حاکمان بایستی بدانند در همین فصل سخت و سرد سرزمینمان که لحظه ها را به شمارش تعداد سال های زندان های دانشجویان در بند می گذرانیم نسلی بالنده و متفکر در زندان های مستبدان در حال شکل گرفتن است که آینده را خواهد ساخت. نسلی که مقاومت و ایستادگی را برای دست یابی به حق نه در حرف که در عمل ثابت نموده است. دانشجویانی که در سالهای طی شده همواره ثابت کردند پیکان حرکت و جنبش دموکراسی خواهی در ایران هستند. آرمان هایشان پر رنگ تر از همیشه در فکر و عملشان زنده است. حال حاکمیت بر این خیال باطل نشسته که با بالا بردن روزهای زندانیان و درد دانشجو و مردم از در بند بودن یاران دبستانی و فرزندانشان می تواند گره از کار فروبسته خود بگشاید. دیگر نه مجالی برای پند و اندرز در گوش حاکمان مانده نه جایی برای لابه و ناله از سوی ما. سال هاست که دانشجویان حق را دلسوزانه با وجود حملات و هجوم ها فریاد می زنند اما گوش شنوایی که اگر بود دستان خویش را آلوده به خون بیگناه جوانان پاک سرزمین مان نمی کرد. دفتر تحکیم وحدت ضمن محکومیت احکام صادره برای بهاره هدایت و میلاد اسدی و دیگر دانشجویان در بند و همچنین روند پرشتاب سرکوب فعالین مدنی، نوید صبح آزادی را در افقی نه چندان دور به حق طلبان می دهد.”
تایید حکم مهدیه گلرو
حکم زندان مهدیه گلرو فعال دانشجویی که در دادگاه بدوی ـ شعبه ۲۶ به ریاست قاضی پورعباس ـ به دو سال و چهار ماه زندان محکوم شده بود، در دادگاه تجدید نظر 4 ماه کاهش یافت. به گزارش رهانا، سرنوشت حکم یک سال تعلیقی این فعال دانشجویی که یک روز قبل از بازداشت به وی ابلاغ شده بوده مشخص نشده است.
مهدیه گلرو در تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۸۸ همراه همسرش وحید لعلی‌پور در منزل بازداشت شد. همسر وی در حالی بازداشت شد که هیچ‌گونه فعالیت سیاسی نداشت. گلرو هم اکنون در بند عمومی زنان زندان اوین به سر می‌برد. در صورت اجرای حکم تعلیقی، مدت زمان زندان این فعال دانشجویی سه سال خواهد بود.
اساتید بسیجی برای علوم انسانی
نبی الله احمدیان، معاون علمی پژوهشی سازمان بسیج دانشجویی با بیان اینکه “رویکرد علمی پژوهش های دانشجویی بسیج در سال جاری به سمت علوم انسانی تغییر می کند”، گفت: “پژوهشکده های بسیج دانشجویی می توانند از مغفول ماندن حوزه های علوم انسانی جلوگیری کنند.”
وی افزود: “سعی می شود با بکارگیری اساتید توانمند در عرصه علوم انسانی اقدامات مطلوبی در سال جاری شکل بگیرد. راه اندازی پژوهشکده های مجازی بسیج در همین راستا است که در این حوزه اقدامات جدی انجام شده و سعی می شود در تعاملاتی که سازمان بسیج دانشجویی در حوزه علمی پژوهشی با مراکز علمی تحقیقاتی دارد از ظرفیت اساتید استفاده شود.”
معاون علمی پژوهشی سازمان بسیج دانشجویی با بیان اینکه “جهت دهی به فعالیتهای پژوهشی از اولویت های ما است”، اظهار داشت: “در حال حاضر 3 مرکز پژوهشی مجازی در سازمان بسیج وجود دارد که در آینده نیز افزوده خواهد شد.”
وی در ادامه با اشاره به اینکه هدف اصلی در فعالیت های پژوهشی بسیج دانشجویی، “شناسایی نخبگان علمی و توانمند سازی این افراد” است، گفت: “این محققان به سطحی از توانمندی می رسند که به عنوان محقق به مراکز تحقیقاتی کشور معرفی می شوند.”
