انتشار اخبار مکرر فساد در دوره ریاستجمهوری محمود احمدینژاد خشم محافظهکاران را برانگیخته است. آنان میپرسند چرا هر روز خبری از فساد در دوره احمدینژاد منتشر میشود؟
حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه در گفتگویی با شرق که روز دوشنبه منتشر شد، تاکید داشت: “فساد مختص دولت احمدینژاد نبود.”
او گفته است: “اینهمه نفت فروخته شده حالا صدمیلیاردریال آن را نتوانسته وارد کند. به اینکه نمیگویند فساد. بله وقتی ما از افراد میخواهیم که برای حل مشکل اقتصادی وارد شوند و آن را حل کنند، ریسک دارد. اما دولت باید کمک کند که تلفات این کار کمتر شود. باید ریشهای پیگیری کرد. نه اینکه کاسهکوزه سر یک فرد شکسته شود.”
او در پاسخ به این پرسش که چرا فساد در گذشته به شدت دوره احمدینژاد نبوده است، گفته: “ما الان شدت میبخشیم. آن زمان روزنامهها جرات نمیکردند. زمان هاشمی اگر روزنامهها مینوشتند پدرشان را درمیآوردند. بر اساس افزایش حجم کار مالی یک دولت طبیعتا حجم فساد هم بالاتر میرود. به نسبت بودجه درصد فساد آن زمان کمتر بود.”
الیاس نادران از نمایندگان راستگرای مجلس هم دیروز در گفتگویی با خبرگزاری مهر، تاکید کرد: “متاسفانه ستاد مبارزه با مفساد اقتصادی تا امروز به صورت ریشهای اقدام نکرده است و برآورد ریشهای از فساد نداشته و صرفا به پروندهها و مسائل حاشیهای و یا معلولهایی که ریشههای آن باعث فساد شده بود، پرداختند. ما به جای اینکه به دنبال شهرام جزایریها، بابک زنجانیها یا دیگران باشیم؛ اول از همه باید مطالعه درستی صورت میدادیم که چرا این فسادها شکل میگیرند و منافذی که منجر به این فساد شده را اصلاح میکردیم. ما باید اینها را علاج میکردیم که اگر این کار را کرده بودیم الان در حوزه مبارزه با فساد در نقطه بالاتری قرار داشتیم.”
او تاکید کرد: “دولت بجای حواشی و بررسی چند پرونده باید به ریشه فساد بپردازد.”
از طرفی سایت صراط، وابسته به سپاه پاسداران نیز در گزارشی با عنوان “چرا اثری از فسادهای دوران سازندگی و دومخرداد کشف نمیشود؟!” نوشته بود: “اتفاقاتی که این روزها در زمین تبلیغاتی دولت یازدهم شاهد هستیم، بدون پشت صحنه و مدیریت پنهان نمیتواند به روی صحنه آید. اخباری که هر از چند گاهی ساخته و پرداخته میشود، طی شش ماه گذشته از جانب دولتیها خصوصا برخی حرفهای آقای روحانی تبدیل به خوراک رسانههای دولتی و اصلاحطلب شده که به نظر میرسد ناشی از ارادهای است که به دنبال راهی برای گم کردن مسائل اصلی میگردد.”
نویسنده این گزارش با اشاره به انتشار مکرر اخبار فساد در دوره احمدینژاد نوشته بود: “تخریب دولت گذشته از طرف هاشمی و روحانی و تلاش برای تنفس مصنوعی دادن به فتنه با تکرار رفع حصر از سوی خاتمی، پشت صحنهای است که به دنبال اهداف بزرگی در آینده میگردد.”
در ادامه گزارش آمده بود: “این برنامهای است که تنها میتوان آن را در قالب تکاپویی ناصواب به دنبال حذف جریانی و تخریب گفتمان اصولگرایی دید.”
نویسنده در پایان پرسیده بود: “آیا میتوان باور کرد که در آن دوران هیچ فسادی رخ نداده باشد که دکتر روحانی یعنی کسی که ۱۶ سال در آن ایام دبیر شورای عالی امنیت ملی بوده، امروز در قامت رئیسجمهور هیچ حرفی از آنها نمیزند؟ یا باید باور کرد که هجمه علیه دولت گذشته توسط رئیس دولت تدبیر و امید در یک همگامی و مدیریت پشت صحنه با روسای دولتهای سازندگی و اصلاحات در حال انجام است؛ آنهم به منظور تخریب و شکست جبهه سیاسی رقیب و کسب پیروزی در انتخاباتهای آینده و تقسیم قدرت در دولتهای بعدی.”
با اینهمه اخبار فساد گسترده در دوره احمدینژاد آنقدر زیاد است که ظاهرا قابل پنهان نیست و شگفتی افکار عمومی را در پی داشته است. حسن روحانی اخیرا در جریان سفرش به استان هرمزگان از فسادی بزرگ خبر داد و فاش کرد: “عدهای در کشور سختی میکشند و دچار مشکل هستند و عدهای با حیله پول بیتالمال را برداشتند؛ آن هم نه به مقدار کم. زمانی که بحث فساد سه هزار میلیارد تومانی مطرح بود، دهانها از این میزان باز بود و اکنون ۹ هزار میلیارد تومان است. تازه ما مطمئن نیستیم که این ۹ هزار میلیارد تومان همهاش باشد و ممکن است چیزهای دیگری هم باشد که بعداً کشف شود.”
یازدهم اسفند نیز رئیس سازمان بازرسی کل کشور در همایش اقتصاد مقاومتی اعلام کرد: “در یکی از استانها فردی ۱۲ میلیارد تومان بدون اینکه به ماموریت برود حق ماموریت دریافت کرده است. این فرد همچنین ۵۳۰ میلیون تومان پول غذا به حسابش واریز شده است.”
گرچه محافظهکاران معتقدند که جمهوریاسلامی همیشه فاسد بوده و دزدیها و اختلاسها و بیعدالتیهای دوره احمدینژاد، در همه دورهها وجود داشته، اما برخی اصلاحطلبان فساد در دوره احمدینژاد را گستردهتر از دیگر دورهها می دانند.
در همین راستا دیروز احمد خرم، وزیر راه خاتمی در گفتگویی با روزنامه آرمان تاکید کرد: “در این سالها قبح برخی چیزها ریخته شد. با روی کارآمدن این افراد در سال ۸۴ قبح بسیاری مسائل مثل رشوه و اختلاس و رانتخواری و دستدرازی به بیتالمال ریخته شد. در این زمان بسیاری زمینهای ملی با سند جعلی تصرف شد یا از طریق رانت مواردی تصویب شد که طرحهایی در این زمینها اجرا شود و بعد هیچکدام از این طرحها اجرا نشد و این زمینها فروخته شد.[…]متاسفانه دستگاههای نظارتی، قضایی و مجلس با این مفاسد یا برخورد نکردند یا سست برخورد کردند. این مساله باعث شد تا فساد اقتصادی در این دولت با شیب تندی پیش برود.”
او درباره تفاوت فساد در دولت خاتمی و احمدینژاد هم گفته است: “در دولت قبل فساد در ردههای بالا نبود و وقتی صحبت از فساد اقتصادی به میان میآمد، در سطوح پایینتر بود. اما در این دوره برخی از مفسدان اقتصادی در رده بالای دولتی قرار دارند و نام برخی مدیران ارشد در بعضی پروندههای فساد اقتصادی دیده میشود.”