یک دیپلمات ایرانی به خبرنگاران گفته است که چندان نسبت به مذاکرات اتمی پیش رو خویش بین نیست اما در عین حال احتمال سازش میان جمهوری اسلامی و غرب در خصوص غنی سازی 20 درصدی اورانیوم را نیز رد نکرده است.
به گزارش رویترز مصطفی دولتیار، رئیس اتاق فکر سفارت ایران در دهلی نو گفته است: “شخصا بگویم، من خوش بین نیستم.”
“آن ها – شش قدرت جهانی موسوم به 1+5 – مسائل کاملا فنی را به مسائل کاملا سیاسی گره زده اند.” او ادامه می دهد: “تا زمانی که این طرز فکر در کشورهای 1+5 وجود داشته باشد، به طور قطع بر این بازی پایانی قابل تصور نیست.”
هفته پیش معاونان هیات های مذاکره کننده ایران و 5+1 در مکالمه ای تلفنی به برنامه ریزی برای دور جدید مذاکرات اتمی پرداختند. آماده سازی برای دیدارهای تازه پس از آن صورت می گیرد که شش قدرت جهانی بر سر چگونگی به روز کردن پیشنهاد خود برای توقف غنی سازی بالاتر از 20 درصد که در مرحله نخست در مذاکرات بغداد ارائه شده بود، به بحث بنشینند.
یک مقام ارشد آمریکایی در همان زمان به واشنگتن پست گفت: “استخوان بندی بسته پیشنهادی از سوی کشورهای شش گانه یکسان است، اما تزئینات متفاوتی بر آن نقش بسته است.” او می گوید: “ارزیابی ما این است که ایرانی ها احتمالا آماده رسیدن به توافق هستند.” وی می افزاید: “به طور قطع فشارها ادامه می باید.”
31 اکتبر المانیتور گزارش داده بود که مصطفی دولتیار دیپلمات کارکشته ایرانی از سوی رهبران جمهوری اسلامی برگزیده شده تا با کارشناسان سیاسی خارج از دولت ایالات متحده، شامل مقامات سابق آمریکایی که به طور غیررسمی در شکل دهی به مصالحه احتمالی اتمی نقش دارند، ارتباط برقرار کند.
مارک فیتزپاتریک، کارشناس مسائل ایران در انستیتو مطالعات بین المللی و استراتژیک در لندن در ماه اکتبر به المانیتور گفته بود که انتصاب دولتیار حکایت از تمایل “ایران برای اتخاذ رویکردی ساختاری برای توافق با آمریکا است.”
دولتیار در جمع خبرنگاران به توضیح منطق غنی سازی 20 درصدی اورانیوم پرداخت و گقت ما این اورانیوم را برای سوخت و اهداف پزشکی می خواهیم به همین جهت امکان مصالحه منتفی نیست “یک سال پیش ما خیلی به سوخت 20 درصد اختیاح داشتیم، ما آماده بودیم تا برای آن پول نقد پرداخت کنیم اما حالا خودمان آن را داریم. ” رویترز از قول وی می نویسد: “چرا یاید تاسیسات خود را تعطیل کنیم و از جایی دیگری بخریم؟ این منطقی نیست.”
“شما نمی توانید چیزی را به عنوان پیش شرط بگیرید. همه چیز می تواند موضوع مذاکره باشد” دولتیار می افزاید: “این به چارچوب مذاکره و گام نهایی بستگی دارد.”
