شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهوری اسلامی روز چهارشنبه ۱۰ تیرماه اعلام کرد با وجود اینکه دولت تلاشهایی برای فراهم کردن امکان حضور زنان در ورزشگاه داشته اما نظر مراجع شیعه را ارجح دانسته و از پیگیری این موضوع منصرف شده است. مولاوردی به ایلنا گفته: “وقتی مخالفان از مراجع عظام هزینه کردند، به خاطر احترامی که دولت برای مراجع قائل است و رای مراجع را محترم میشمارد، تشخیص داده شد که این تمهیدات رعایت شود.”
اشاره او به گروههای تندرویی است که یا دست به تجمع زدند و یا با فضاسازی رسانهای، صدور بیانیه و حتی تهدید، خواستار ممانعت از حضور زنان در ورزشگاه شدند و به صراحت برای دولت و زنانی که خواهان ورود به ورزشگاهها هستند خط و نشان کشیدند. این گروهها چندی پیش همفکرانشان را به “حضور خونین” در مقابل ورزشگاه ۱۲ هزار نفری آزادی در روز ۲۹ خرداد دعوت کرده بودند.
برخی از مراجع از جمله ناصر مکارمشیرازی هم حضور زنان در ورزشگاهها را غیرضروری و باعث بروز اختلاف دانسته بودند.
شهیندخت مولاوردی روز شنبه سیام خرداد در یادداشتی در صفحه شخصی فیسبوک خود نوشته بود که “در چند هفته اخیر شدیدترین هجمهها و حملات را از جانب کسانی که، اکثریت واجدین شرایط دو سال پیش، در چنین روزهایی، بر روشها و رویکردها و رویههای آنان خط بطلان کشیدند تحمل کردیم، کسانی که ۸ سال در غار کهف خود خزیده بودند. “
با این حال برخی از فعالان حقوق زن از دولت و شهیندخت مولاوردی انتقاد کردهاند که در مقابل فشار و تهدید نیروهای تندرو کوتاه آمده و پای وعده خود نایستاده است. بنفشه جمالی فعال حقوق زنان پیشتر به روز گفته بود: “گروههای تندرو و گروههای فشار به تجربه فهمیدهاند که عملا دولت فعلی با کوچکترین تهدیدی عقب میکشد و قرار نیست جلوی این رفتارهای غیرقانونی بایستد.”
ورود به ورزشگاه الویت معاونت زنان نیست
“در کمیتهای که به این منظور تشکیل شده بود، بررسیهای لازم در مورد حضور زنان در ورزشگاهها انجام شد و صورتجلسه حضور زنان و خانوادهها با چارچوبهای لازم نوشته شد و به امضا رسید و علیرغم اینکه قرار بود برای اجرا و عملیاتی شدن ابلاغ شود، دیگر این کار صورت نگرفت.” این بخش دیگری از سخنان مولاوردی در گفتوگو با ایلناست، او در ادامه نیز عنوان کرده: “این برنامهها را لازم میدانیم تا زنان و دختران بتوانند از وضعیت خارج شوند و اوقات فراغت خود را به نحو درستی پر کنند. از ابتدا هم در خصوص این مساله با همین نگاه وارد شدیم و هدفمان این بود با یک چارچوب معین و زیرساختها لازم ضمن سالمسازی فضا و محیط، زنان و دخترانمان بتوانند تنها برای تماشای بازی والیبال و نه همه ورزشها در وزرشگاه حضور داشته باشند. منظور ما هم از حضور زنان یک حضور بیقید و شرط در ورزشگاهها نبود.”
او همچنین درپاسخ به این سوال که آیا باز هم احتمال طرح دوباره این مساله، حتی در مورد ورزشهایی با حساسیت کمتر وجود دارد، گفته: “این در برنامه ما است و کارشناسان در حال بررسی این احتمال هستند. حتما در بررسیها، چگونگی حضور زنان در ورزشگاهها نیز در نظر گرفته خواهد شد.”
این سخنان در حالی مطرح شده که پیشتر دولت وعدههای مساعدی مبنی بر صدور مجوز حضور زنان در ورزشگاههای والیبال داده بود، اما زنان ایرانی نتوانستند از نزدیک شاهد مسابقات لیگ جهانی والیبال در تهران باشند.
مولاوردی اما معتقد است: “مخالفان این مساله تلاش کردند تا موضوع را به سمت و سوی سلسله مصاحبههایی ببرند تا عملکرد معاونت امور زنان را زیر سوال برده باشند، در حالیکه ما بارها اعلام کردهایم که پیگیری این مساله به معنای این نیست که ما این کار را در اولویت مطالبات زنان و دختران میدانیم، یا اینکه سایر فعالیتهای خود را تعطیل کردهایم و صرفا در حال پیگیری این مطالبه هستیم.”
به گفته او : “بحث حضور زنان در ورزشگاهها تنها بخشی از مطالبات بانوان ماست. در شرایطی که جامعه ما دچار افسردگی شده و نیاز به نشاط و شادابی دارد، پایین آمدن سن اعتیاد به ۱۳ سال و روی آوردن دختران جوان به مواد روانگردان برای ایجاد هیجان کاذب جای تاسف دارد. در همین راستا است که ما این برنامهها را برای ایجاد شور و هیجان و نشاط در زنان و دختران کشورمان لازم دانسته و ضروری تشخیص میدهیم.”
همزمان با انتشار سخنان مولاوردی و اعلام اینکه به احترام مراجع دولت از فراهم کردن امکان حضور زنان منصرف شده است، کاربران شبکههای اجتماعی به ویژه توییتر با هشتگ #احترام_مراجع به این سخن او انتقاد کرده و مساله را به طنز کشیدهاند.
تندروها برنده بازی
در میان تندروهای مخالف حضور زنان در ورزشگاهها، هستند کسانی که این را حق طبیعی زنان میدانند. از جمله کمالالدین پیرموذن عضو فراکسیون ورزش که پیشتر به روز گفته بود: “برازنده نیست که این افراطیونِ رادیکالِ خودحقپندارِ تشنجآفرین با رفتارهای فراقانونی و غیرقانونی سد راه توفیقات این دولت و ملت باشند.”
محمد دامادی دیگر عضو این فراکسیون هم در گفتوگو با روز در پاسخ کسانی که “فحاشی” و “عدم رعایت شان زنان” را دلایلی برای ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاهها میدانند گفته بود: “در خیابان هنجارشکن نداریم؟ باید بگوییم امنیت نیست، زنان به خیابان نیایند؟ یا مثلا وقتی اسیدپاشی اتقاق افتاد باید میگفتیم زنان دیگر به خیابان نروند چون هر لحظه امکان دارد روی آنها اسید بپاشند؟ در مورد فحاشی در ورزشگاهها هم باید گفت در خیابانها هم فحاشی میشود. ما باید این مسائل را طور دیگری حل کنیم. من صرف محروم کردن قشر عظیمی از جامعه را صلاح نمیدانم.”
تا اینجای کار اما تندروها برندهی بازی بودهاند؛کسانی که می دانند دولت در برابر تهدید آنها عقب نشینی می کند؛ کسانی که حاضرند با “حضور خونین” خود مانع حضور زنان در ورزشگاه شوند.