در گرماگرم جدل های انتخاباتی آمریکا برسر مسائل اقتصادی، تنش با ایران ناگهان دوباره به موضوع داغ روز بدل شد. علت آن که پنتاگون تهران را به “تلاش برای ایجاد مانع و خرابکاری و منحرف ساختن” موافقتنامه امنیتی میان عراق و آمریکا متهم کرد، قراردادی که زمان درازی صرف توافق برسر آن شد و طبق آن نیروهای آمریکائی می توانند پس از پایان تاریخی که سازمان ملل تعیین کرده یعنی آخرین روز سال میلادی، در عراق بمانند.
بغداد امیدوار است در مورد پاره ای نکات این قرارداد توافق مجددی صورت گیرد که از جمله آن ها می توان به حقّ دادگاه های عراق برای رسیدگی به جرائمی که پیمانکاران شاغل در ارتش آمریکا نسبت به شهروندان عراقی مرتکب می شوند اشاره کرد.
ایراد این اتهام از سوی پنتاگون درپی سخنان تند مقامات آمریکائی صورت گرفت. روز 21 اکتبر دریا سالار مایکل مولن، رئیس ستاد مشترک نیرو های ارتش اظهار داشت که امضاء نکردن توافقنامه به شکل موجود به عراق “ضررهای زیادی” خواهد زد.
روبرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا نیز نسبت به “عواقب فاجعه بار” این مسئله هشدار داد. یک مقام رسمی که مایل نیست نامش فاش شود با لحنی تهدید آمیز اظهار داشت که بدون این توافقنامه “مسئولان بلند پایه عراقی تحت حفاظت ما” ممکن است از این پشتیبانی محروم شوند. حکومت عراق روز چهارشنبه خواستار آن شد که واشینگتن” به جبر متوسّل نشود” امّاپاسخ کاخ سفید این بود که باب توافق مجدد “کمابیش بسته شده است”.
ایالات متحده آمریکا با افشاء” فشار ایران”ــ که همه می دانند با هر گونه توافق برای تمدید مدّت حضور آمریکا در عراق خصومت می ورزد ـــ بار دیگر این کشور را در مرکز پرونده عراق قرار داده است آن هم درست زمانی که مجادله برسر مسئله” امنیت ملّی” بار دیگر در مبارزات انتخاباتی مطرح شده است.
آنچه که باعث مطرح شدن مجدد مسئله ایران شد
سخنان روز یکشنبه جوزف بیدن معاون نامزد دمکرات، باراک اوباما بود که گفت:” دنیا برای آزمایش اوباما مثل مورد جان کندی[ در مسئله بحران موشکی که در 1962 با اتحاد جماهیر شوروی پیش آمد] احتیاج به شش ماه زمان نخواهد داشت”. در واکنش به این سخن سخنگوی نامزد جمهوریخواه مک کین اظهار داشت:” جو بیدن با این سخنان ایجاد یک بحران بین المللی را در صورت انتخاب شدن اوباما تضمین می کند”. مک کین نیز با لحنی کمابیش تحقیر آمیز تأکید کرد که: “من احتیاج ندارم کسی امتحانم کند” با این توضیح که دنیا می داند او تا چه اندازه قاطع است.
اطرافیان مک کین اکنون در صددند این جمله رئیس مجلس ایران، علی لاریجانی که گفته است حکومت ایران ”از باراک اوباما جانبداری می کند چون انعطاف پذیرتر و منطقی تر است”. بزرگ کنند. سازمان فلسطینی حماس نیز تأکید کرده است که سناتور دمکرات را ترجیح می دهد. عنوان کنفرانس
تلفنی روز چهارشنبه جمهوریخواهان چنین بود: “تروریست ها امیدوارند چه کسی را در سال 2009 در کاخ سفید ببینند؟”
جمهوریخواهان با طرح این سئوال در واقع به استقبال خطر رفتند زیرا طولی نکشید که روزنامه واشینگتن پست به نقل از سایت اینترنتی الحزبه که به اوسامه بن لادن نزدیک است نوشت: “القاعده قاطعانه از آمریکائیان می خواهد که به مک کین که ادامه دهنده سیاست شکست خورده رئیس جمهور پیشین است رأی دهند”. و اوباما نیز روز چهارشنبه در مجمع کارشناسان مسائل امنیتی در ریچموند ویرجینا با شوخ طبعی و با گفتن اینکه “جو[ بیدن] گاهی صنایع بدیعی به کار می برد” حساب خود را از معاونش جدا کرد و به خصوص بار دیگر تأکید کرد که “چالش هائی” که ساکن آینده کاخ سفید با آن ها روبرو خواهد شد نتیجه “هشت سال” اشتباه است. وی در ادامه این پرسش را مطرح ساخت: “سئوال اینست که آیا رئیس جمهور جدید خواهد توانست ( با پشت کردن به ) یکسو نگری و آرمانخواهی برای حلّ عملی مسائل، آمریکا را به مسیر تازه ای هدایت کند؟”.
آیا تنش با ایران به شرط بندی دقیقه نود مبارزات انتخاباتی آمریکا بدل خواهد شد؟ ولی نصر، کارشناس بخش روابط خارجی آمریکا ضمن تأئید فشار ایران بر مقامات سیاسی عراق می گوید که پنتاگون “این واقعیت را نادیده می گیرد که حکومت عراق نیازی به فشار ایران ندارد بلکه خود به دلیل مسائل سیاسی داخلی در امضاء این توافقنامه مردد است”. از نظر این کارشناس هر کدام از نامزد ها که مترسک ایران را در کشمکش عراق با آمریکا علم کند “با آتش بازی خواهد کرد” و در صحنه مبارزات انتخاباتی بر این واقعیت انگشت خواهد گذاشت که نتیجه پنج سال جنگ در عراق این بوده است که “تهران قدرتمند از همیشه در عراق حضور دارد و یکی از طرف های مذاکره است که وجودش را نمی توان نادیده انگاشت”.
منبع: لوموند 23 اکتبر