سریال روز♦ تلویزیون

نویسنده

‏ساخت فیلم های تاریخی همواره از پر هزینه ترین و مشکل ترین ژانرهای سینمایی– تلویزیونی بوده؛ ساخت ‏دکور و دوختن لباس، مطالعه و تحقیق درباره رویدادها و شخصیت ها در کنار انتخاب عوامل مناسب و حرفه ‏ای شروط اولیه خلق یک اثر تاریخی عظیم و خوش ساخت است. اما در کشور ما به دلیل کمبود امکانات و ‏تقسیم ناعادلانه همین امکانات میان هنرمندان، اغلب شاهد نمایش آثار نازلی هستیم. مجموعه هایی که فقط با ‏رویکرد دینی و به قصد پر کردن ساعات پخش ساخته می شوند. آخرین نمونه از این دست سریال ها “ابراهیم ‏خلیل الله” است که به تازگی از شبکه دوم سیما پخش شد….‏

mehdisb.jpg

‎ ‎ابراهیم خلیل الله‏‎ ‎

نویسنده، تهیه کننده و کارگردان: محمد رضا ورزی. مدیر تصویر برداری: رسول احدی. موسیقی: کارن ‏همایونفر. طراح صحنه و لباس: محسن شاه ابراهیمی. بازیگران: محمد صادقی، بهزاد فراهانی، نگین صدق ‏گویا، میر طاهر مظلومی، چنگیز وثوقی، فخرالدین صدیق شریف، روشنک عجمیان. ‏

داستان زندگی حضرت ابراهیم و به انجام رساندن ماموریت الهی آن حضرت برای ساخت خانه خدا…‏

‎ ‎از تولید به مصرف در 50 روز!!!‏‎ ‎

رسیدن به فرمی ایده آل در مجموعه سازی تاریخی مستلزم رعایت و به وجود آمدن عناصری است که شاید ‏در دیگرگونه های مجموعه سازی تلویزیون نیاز نباشد. عنصر بسیار مهم و تاثیرگذاری این نوع مجموعه ها ‏مرحله پیش تولید کار است که تیم تحقیقاتی کار به جمع آوری اطلاعات درباره معماری آن دوران، پوشاک ‏آن دوران، نوع گویش زبانی آن دوران و… می پردازند. نتیجه این تحقیق می تواند کمک حال گروه اجرایی ‏اثر باشد. و قاعدتاً این فرآیندی مستلزم داشتن سرمایه و امکانات کافی است. چیزی که در کشور ما کمتر به آن ‏بها داده می شود، و زمانی که کارگردانی به سراغ داستانی چون داستان زندگی حضرت ابراهیم (ع) می رود ‏قاعدتا باید از امکانات مدرن و به روزی برای ساخت اثر خود برخوردار باشد. درصورتی که اکثر سریال ها ‏و فیلم های تاریخی فاقد امکانات تکنیکی هستند و همین عامل مهم باعث ضربه خوردن شان می شود. البته ‏هستند عده معدودی که بودجه های هنگفت میلیاردی برای ساخت سریال خود می گیرند. ‏

محمد رضا ورزی در “ابراهیم خلیل الله” تصویرگر همان داستان آشنایی می باشد که همگان از آن مطلع اند. ‏بت پرستی در زمان جاهلیت و ساخت خانه خدا توسط حضرت ابراهیم از نکات برجسته ای ست که ورزی ‏در اثرش به آنها پرداخته است. فیلم بسیار روان و ساده آغاز می شود و مخاطب را با خود همراه می کند. با ‏اینکه مخاطب انتهای داستان رامی داند اما انتخاب اینکه کدام لحظات به تصویر کشیده شوند نشانه هوشمندی ‏کارگردان می باشد. دکوپاژ اثر ترکیبی است و در واقع کارگردان با قاب بندی های باز و قرار دادن ابراهیم ‏در مرکز قاب بیشترین تاکید خود را بر شخصیت اصلی داستان می گذارد. البته برخی از صحنه ها هستند که ‏به دلیل نبود امکانات کافی، بسیار سطحی و ابتدایی از کار در آمده اند که نمونه بارز آن صحنه در آتش رفتن ‏حضرت ابراهیم است. عنصر تکنیکی این سکانس که آتش به باغی از گل تبدیل می شود به قدری ابتدایی و ‏ضعیف است که مخاطب ارتباطش با اثر به شدت دچار گسست می شود.‏

نقطه قوت فیلم انتخاب بازیگران است. محمد صادقی در نقش “ابراهیم” بازی خیره کننده ای از خود برجای ‏می گذارد. همچنین بهزاد فراهانی و چنگیز وثوقی بازی های قدرتمندی از خود به نمایش می گذارند. تنها نکته ‏قابل ایراد در بخش بازیگری انتخاب فخرالدین صدیق شریف در نقش شیطان است. نقش به درستی از کار در ‏نیامده وبا توجه به سکانس های گرفته شده از شیطان بیشتر یادآور شیطان فیلم “مصائب مسیح” ساخته “مل ‏گیبسون” است. چه در نوع قاب بندی و چه میزانسن آن صحنه، انتخاب شخصیت ها و بازیگران فرعی هم به ‏خوبی انجام نگرفته، اکثر این بازیگران موقعیت را باور نکرده اند بنابراین عکس العمل مناسبی نسبت به ‏رویدادها از خود نشان نمی دهند. موسیقی اثر از نکات برجسته کار است که انتخاب تم هایی تلفیقی از موسیقی ‏عربی و ایرانی به فضاسازی کار کمک شایانی کرده است که این نشان از هوش و خلاقیت سازنده آن دارد. ‏در مجموع از اثری که تولید آن بیش از50 روز طول نکشیده!! و آنچنان پیش تولیدی هم پشت سر نگذاشته ‏نباید انتظار بیش از این را داشت. در واقع باید گفت که با توجه به امکانات موجود، ورزی از این تجربه ‏سربلند بیرون آمده است. ‏