دانیل گرین فیلد
لئون پانتا به اسرائیل سفر کرد تا نسبت به “انزوای بیشتر” این کشور به آن هشدار بدهد؛ ولی این تنها نیمی از حقیقت است. شاید در مورد انزوا حق داشته باشد ولی نه در مورد “بیشتر”.
اسرائیل در خاورمیانه منزوی است، ولی این انزوا سابقه طولانی دارد و در حال افزایش نیست. این انزوا به دلیل سیاست های آن نیست بلکه به دلیل هویت آن است که در تضاد با منطقه تحت سلطه مسلمانان قرار می گیرد.
انزوای آن مشابه انزوای آمریکا و کانادا در نیمه کره کشورهای لاتین است.
ولی یک عامل دیگر هم هست. تفاوت اسرائیل تنها قومی یا نژادی نیست، مذهبی هم هست. مذهبی که آن را احاطه کرده است دینی است که کشتار جمعی را راه قابل قبولی برای حل کردن تفاوت های دینی می نگرد. اگر سنی ها و شیعه ها با یکدیگر نمی سازند، اسرائیل چگونه می تواند انتظار داشته باشد که از این انزوا رها شود؟
اسرائیل در منطقه ای که با دین و نژاد تعریف شده است همواره در انزوا خواهد بود. هیچ چاره ای هم برای این موضوع وجود ندارد و روند صلح و سیاست های گوناگون هم آن را تغییر نخواهد داد.
فاصله ایران هم با منطقه کم نیست، چون هم پارسی است هم شیعه.
فاصله ترکیه هم با بقیه منطقه کم نیست زیرا این کشور هم یک کشور غیر عرب است.
اعتراضات بهار عربی همگی گویای پان عربیزم و پان اسلامیزم است. یهودی های اسرائیل، درست مانند کردها و پارسی ها و ترک ها جایی در پان عربیزم منطقه ندارد
اگر انزوای اسرائیل افزایش یافته است این به دلیل آن است که منطقه بیشتربه سوی پان اسلامیزم حرکت کرده است که این حرکت به دنبال روی کار آمدن دولت اسلامگرا در ترکیه و سقوط دولت سکولار این کشور انجام شده است. برای فائق آمدن بر این انزوا چاره ای برای اسرائیل باقی نمی ماند جز اینکه به اسلام روی آورد.
اسرائیل نمی تواند بر انزوای خود فائق آید چون این انزوا سیاسی نیست بلکه هویتی است. بسیاری از کشورهای خاورمیانه با اسرائیل روابط تجاری دارند. در عین حال تلویزیون ها و روزنامه های آنان به حمله به اسرائیل ادامه می دهند. هر گونه عادی سازی روابط به محض اینکه اوضاع در آن کشور عوض شود تغییر می کند. این چیزی است که در مصر اتفاق افتاد.
اسرائیل در این میان مورد نفرت است چون متفاوت است و به حیات خود ادامه می هد چون قدرت دارد؛ و قدرت آن از آنجاست که ارتش آن برای دفاع خارجی است و نه سرکوب داخلی.
دنیای اسلام نمی تواند در داخل کشورهای منطقه هم به ثبات برسد چون هر روز به سویی کشیده می شود، ولی در بی ثبات سازی سایر کشور های موفق بوده است.
اسرائیل تنها دموکراسی خاورمیانه است و تنها کشوری است که رهبران آن برای تمام عمر انتخاب نمی شوند. تنها کشوری است در خاورمیانه که به دلیل مونث زاده شدن حقی را از دست نمی دهید و رفتن به محل عبادتی جداگانه شما را به دشمن دولت و نظام تبدیل نمی کند. تنها کشوری است که در آن ایده ها و بحث های امروزی جریان دارد و سطحی از حقوق بشر در آن رعایت می شود؛ چیزی که در سایر کشور های منطقه دیده نمی شود.
اسرائیل بر روی نقشه منزوی است ولی در حقیقت این دنیای اسلام است که منزوی می شود. این دنیای اسلام است که خود را در اجزای کوچک و فرقه های رنگارنگ در هر منطقه و محله و خیابان تکه تکه کرده است. هرج و مرج در عراق، سوریه، مصر و لیبی یاد آور تکه تکه شدن جهان اسلام است. تنها چیزی که آنها را متحد می کند یک دشمن مشترک است. یک بیگانه.
منبع: کادانا فری پرسhttp://www.guardian.co.uk/world/2011/sep/30/mystery-suicide-iranian-bloggers?INTCMP=SRCH - 7 اکتبر-
