نیروهای امنیتی هفته پیش بالاخره به تهدیدهای مکرر تلفنی علیه آقای محمد صدیق کبودوند رئیس سازمان حقوق بشر کردستان جامه عمل پوشانده و روز یکشنبه دهم تیر ماه وی را بازداشت و روانه بند مخوف 209 زندان اوین نمودند. هرچند اوین از زندانهای کردستان مخوف تر نیست و هر آنچه در وصف بدترین بندهای اوین گفته می شود، درزندان های عمومی کردستان (چه رسد به سلول های انفرادی اطلاعات) روالی عادی تلقی می شود، اما بازداشت فردی همچون کبودوند نشانه مخوف عدم تحمل هر گونه فعالیت مدنی مسالمت آمیز در کردستان است.
کبودوند سمبل نسلی از مردم کرد ساکن ایران است که از خشونت بیزارند، صادق و شفاف و شجاعند، هیچ گونه وابستگی به هیچ کدام از جناح های حکومتی ندارند و در عین حال، وابسته به هیچ یک از سازمان های سنتی سیاسی کرد نیز نیستند: آنها نسلی حقوق بشری اند. نسلی که پیگیر مطالبات خویش از طرق مسالمت آمیز و مدنی و با تکیه بر بیان نامه جهانی حقوق بشر بوده و در عین حال، بسیار شجاع است. نسلی که نام فعالیت مسالمت آمیز و پرهیز از خشونت را برای محافظه کاری و منافع شخصی و گروهی خود جعل نمی کند و مردم را به بیراهه رهنمون نمی سازد. افراد این نسل در راه مطالبه حقوق مردم خود هزینه داده اند، زندان رفته‌اند، شکنجه شده‌اند، مال و منال از دست داده و در عین حال چون کوه های پر عظمت کردستان در برابر فشارهای روانی تخریب توسط حکومت و عمالش دوام آورده‌اند. این نسل جوان است؛ نسل حقوق بشری های کرد، که پایمالی حقوق بشر را هیچ کجا و برای هیچ کس برنمی تابند، ولو اگر توسط خود نیروهای سیاسی کرد صورت بگیرد.
آقای کبودوند را از زمان انتشار هفته‌نامه پر تیراژ “پیام مردم” می شناسم. به حق هیچ نشریه ای در کردستان سراغ ندارم که همچون “پیام مردم” پرخواننده بوده باشد. گاه چندین بار تجدید چاپ می شد. چندان لاف روشنفکری نمی زد. از زبان و دل مردم سخن می گفت و بر دل آنان نیز می نشست. به یاد دارم هنگامی که اولین بار آقای کبودوند را پس از آزادی از زندان در دفتر نشریه‌اش دیدم، بسیار آرام و صبوربود. در چهره وی عزم راسخ یک انسان برای طلب آنچه بدان معتقد است هویدا بود. بیانیه‌هایی که صادر می کرد چنان صادقانه و شجاعانه بود که هیچ کدام از مبارزان و یا مدعیان مبارزه در داخل و خارج کشور به پایش نمی رسیدند.
حاکمیت و عواملش ابتدا سعی داشتند برای جلوگیری از افزایش محبوبیت کبودوند در میان مردم کردستان، طبق عادت معمول این دوران 28 ساله انقلاب، شخصیت وی را تخریب کرده و شجاعت بی نظیر وی را در هاله ای از ابهام فروبرده و چنین قلمداد کنند که این شجاعت پشتوانه حکومتی دارد. اما این روش نخ نما و مستعمل اندکی از همت و توانایی کبودوند نکاست و برعکس، شجاعت و منطق و پشتکارش روز بروز او را محبوب تر کرد. کارهای وی و سازمان حقوق بشر کردستان کاملاً مدنی و شفاف است.
کبودوند براستی یک مدافع صادق حقوق بشرو سمبل فعالیت مدنی مسالمت آمیز مردم کرد است. امید آنکه مدافعان راستین حقوق بشر در تمامی جهان، وی و مردم کرد را تنها نگذارند و برای آزادی او نهایت تلاش خودرا به کار گیرند. تداوم بازداشت کبودوند، پاسخی منفی به مسالمت و مدنیت و تشویق رادیکالیسم و خشونت است. خشونتی که جمهوری اسلامی همواره بسیار بدان علاقه‌مند بوده و هست، چرا که تداوم خود را در بحران آفرینی می بیند. بحران هایی که همیشه، به قیمت جان و مال مردم بیگناه تمام شده است.