یدیدیا اطلس
آخرین فردی از دولت اوباما که گفته است نباید به ایران حمله نظامی کرد و آمریکا و اسرائیل را از این کار بر حذر داشته است، دنیس راس، نماینده اوباما در مساله ایران است. وی در موسسه آسپن در ماه فوریه گفت «تحریم های فلج کننده» ایران را وادار خواهد کرد که محاسبات هزینه فایده انجام دهد؛ و “ایران در منطقه در حال منزوی شده است؛ در نتیجه ایرانی ها هر چه بیشتر به بهای واقعی اقدامات خود پی خواهند برد.” به نظر آقای راس، ایران از برنامه هسته ای خود منصرف خواهد شد و هر گونه حمله نظامی را غیر ضروری می گرداند.
او در آغاز می گوید: “صحبت در باره حمله احتمالی اسرائیل علیه تاسیسات هسته ای ایران در همه جا شنیده می شود؛ ولی کمتر در مورد سودمند بودن دیپلماسی سخن گفته می شود.”
با این وجود دولت اوباما همواره تاکید کرده است که خواهان راه حلی دیپلماتیک است و گفته است که دیپلماسی تنها راه حل مساله هسته ای ایران است. رادیو فردا در اول فوریه طی گزارشی گفت: “کلاپر، رئیس سازمن امنیت ملی آمریکا گفت ترکیبی از تحریم های غرب به همراه دیپلماسی هنوز می تواند ایران را وادار کند برنامه هسته ای خود را از حرکت به سمت نظامی شدن تغییر مسیر دهد.” در حالیکه امکان رویارویی ایران و آمریکا بیشتر می شود، دو طرف می بایست اهمیت بیشتری به دیپلماسی بدهند و از مقابله با یکدیگر خودداری کنند.
آقای راس می گوید: “بسیاری از متخصصین معتقدند تهران راه حلی را که مبتنی بر بازرسی های گسترده از تاسیسات هسته ای این کشور باشد و غنی سازی اورانیوم آن را محدود سازد نخواهد پذیرفت.” او ادعا می کند که : “ولی قبل از اینکه این فرض را بپذیریم، باید توجه کنیم که ایرانی ها اکنون با فشارهای فلج کننده ای روبرو هستند و این نکته که رهبران ایران قبلا هم در برابرچنین فشار هایی تغییر رویه داده اند.” البته وی اشاره نمی کند که ایران در چه مرحله ای چنین واکنشی از خود نشان داده است. آقای راس می گوید: “با این وجود علائمی وجود دارد که تهران اکنون در فکر راه گریزی است.” او در این زمینه هم نشانه هایی ارائه نمی دهد.
آقای راس به عنوان نشانه ای از انزوای بیشتر ایران در منطقه به رفتار عربستان سعودی در تامین نفت، پس از اعلام تحریم های نفتی اروپا علیه ایران اشاره می کند. روزنامه گاردین قبلا در ماه ژوئن گزارش داده بود که شاهزاده ترکی الفیصل، رئیس سابق اطلاعات عربستان سعودی قبلا به ناتو هشدار داده بود که “ما با یک ایران هسته ای در منطقه زندگی نخواهیم کرد”. وی گفت: “دست یابی ایران به بمب هسته ای غیر قابل قبول است و ما را مجبور خواهد کرد مسیر مشابهی را در پیش گیریم.”
آقای راس توضیح می دهد که “واشنگتن از آغاز سال 2010 بطور منظم یک سلسله تحریم ها را علیه ایران طراحی و به مورد اجرا گذاشته است تا هزینه عدم پیروی از معاهدات بین المللی را برای ایران افزایش دهد و این کشور را وادار به قبول تعهدات خود کند. این روش با رجوع به سابقه تاریخی رفتار رهبران ایران در برون رفت از جنگ عراق و ایران در سال 1988 اتخاذ شده است؛ روشی که در توقف کشتار مخالفان دولت ایران در اروپا درسال 1990 و یا توقف غنی سازی اورانیوم در سال 2003 توسط رهبران ایران بکار گرفته شد”
آقای راس معتقد است “دولت اوباما وضعیتی را بوجود آورده است که در آن دیپلماسی شانس موفقیت دارد.” البته وی می افزاید که هنوز این امر قطعی نیست.
دنیس راس می گوید: “هنوز روشن نیست که آیت الله علی خامنه ای، که رژیمش به شدت وابسته به دشمنی با آمریکا پایه ریزی شده است، حاضر باشد در باره برنامه هسته ای مصالحه ای را انجام دهد.” گویی هر آنچه آقای راس گفته است تنها به آرزو و خواب و خیال می ماند.
وی ادامه می دهد: “البته دولت ایران ممکن است مذاکرات را ادامه دهد در حالیکه برنامه هسته ای خود را نیز ادامه می دهد.” به بیان ساده تر آنها به کار خود ادامه می دهند و با لبخندی به غرب، هزینه سنگینی را به آن تحمیل می کنند.
رفتار معمول ایران تا کنون این بوده است که پیشنهاد مذاکره را، به شرط آنکه تحریم ها کاهش یابد بپذیرد. این امر به ملا ها اجازه می دهد مذاکرات را آنقدر ادامه دهند تا از خط قرمز های اوباما عبور کنند.
همانگونه که جنیفر روبین در ماه نوامبر در واشنگتن پست نوشت: “به نظر می آید زمان بندی تحریم ها از زمان بندی برنامه هسته ای ایران عقب تر است. چند هفته یا چند ماه طول می کشد تا تحریم های بیشتر اعمال شود؟ و حتی اگر هم به تصویب برسد، آیا خواهد توانست ایرانی ها را از انجام کاری که مشعغول آن هستند، منصرف سازند.”
منبع: آلگمیانه - 20 فوریه
