ماجرای تلاش برخی از وزرای سابق دولت محمود احمدی‌نژاد برای تحدید اختیارات وی٬ با افشای نام تعداد بیشتر از امضاکنندگان نامه به رهبر جمهوری‌اسلامی توسط یک سایت نزدیک به رییس دولت٬ وارد فاز جدیدی شده است.
در همین حال پس از توضیحات منوچهر متکی درباره‌ی این نامه و ذکر این مساله که “در هیچ جایی از نامه ارسالی به رهبر انقلاب از رئیس جمهور و یا خلع ید از وی سخنی به میان نیامده است”٬ علیرضا علی‌احمدی٬ وزیر سابق آموزش و پرورش٬ ادعای متکی را تکذیب کرد و گفت که در این نامه “پیشنهاد شده بود ستاد تدابیر ویژه اقتصادی تبدیل به ستاد فراقوه‌ای شود”.
سایت رجانیوز - که از جمله سایت‌های حامی محمود احمدی‌نژاد است - با انتشار خبری به نقل از “منابع مطلع” گفته است که امضاکنندگان این نامه از وزرایی بوده‌اند که “در دولت نهم به غیر احمدی نژادی بودن مشهور بوده و از آنها به عنوان وزرای سهمیه‌ای یاد می‌شد”.
سهمیه ای بودن نامی است که رحیم مشائی و اطرافیانش به وزیران مشهور به نزدیکی به رهبر داده بودند و گاه نیز از آنان به عنوان “خامنه ای چی” یاد می کردند که به معنای آن بود که غربیه اند.
رجانیوز نوشته است که علاوه بر پورمحمدی و متکی٬ علیرضا طهماسبی، سید کاظم وزیری هامانه، غلامحسین نوذری، داوود دانش جعفری، سید محمد جهرمی، محمدمهدی زاهدی، پرویز کاظمی و محمود فرشیدی که وزیر صنایع، نفت، امور اقتصادی و دارایی، کار و امور اجتماعی، علوم تحقیقات و فناوری، رفاه و تامین اجتماعی، آموزش و پرورش بوده‌اند٬ از جمله وزرای امضاکننده‌ی این نامه بوده‌اند.
علاوه بر وزرای سابق دولت احمدی‌نژاد گفته می‌شود که حسین دهقان رییس سابق بنیاد شهید وامورایثارگران و مشاور عالی کنونی قالیباف شهردار تهران نیز در میان آن ها به چشم می‌خورد. همچنین گفته می‌شود فرهاد رهبر، رییس دانشگاه تهران و آخرین رئیس سابق سازمان مدیریت و برنامه ریزی نیز این نامه را امضا کرده است.
رجانیوز همچنین نوشته است که نامه فوق‌الذکر “نه تنها واکنش برخی از فعالان سیاسی و رسانه‌ای کشور را به دنبال داشت، بلکه با اعتراض شدید تعداد دیگری از اعضای سابق دولت که گرایش و هم سویی بیشتری با احمدی نژاد دولت نهم داشتند، روبرو شد”٬ و به نقل از یکی از وزرای سابق دولت احمدی‌نژاد - که نامی از وی نبرده است - نوشته: “جدای از محتوا، ماهیت و نفس این نامه غلط است، اینکه دور هم جمع شوند و علیه دولت آن هم در این شرایط فعلی، نامه‌ای بنویسند و خودشان مطبوعاتی کنند، شیطنت آمیز است. آقای پورمحمدی و اقای متکی جلساتی داشتند که بسیاری از اعضای سابق دولت نهم و دهم را به این جلسات دعوت نمی کردند. افرادی هم چون دکتر الهام، دکتر سلیمانی، دکتر میرکاظمی، دکتر لنکرانی، آقای صفار هرندی و علی‌احمدی از جمله وزیران سابقی هستند که از این اقدام بسیار ناراحتند و آن را اقدام زشتی می‌دانند”.
در همین حال روزنامه‌ی ایران - رسانه متعلق به دولت - با انتقاد از نگارش این نامه٬ به نقل از وزیر سابق آموزش و پرورش نوشته است: “همان طور که در مناسبت‌های مختلف از جمله ۲۲ بهمن، روز قدس و… گروه‌های مختلف با صدور بیانیه اعلام موضع می‌کنند، در مناسبت‌های سیاسی مثل ایام انتخابات نیز گروه‌های سیاسی می‌کوشند تا به نوعی خود را مطرح نمایند و ممکن است این نامه زمینه‌سازی برای اعلام موجودیت یک گروه خاص باشد”.
اما منوچهر متکی - که از وی در کنار مصطفی پورمحمدی٬ به عنوان تهیه‌کنندگان اصلی این نامه نام برده می‌شود - درباره این نامه٬ چنین توضیح داده: “طی یک سال و نیم گذشته جمعی از اعضای سابق دولت های نهم و دهم با برپایی جلساتی به بررسی مسائل مختلف و کلان کشور می پردازند. مسائل حوزه اقتصادی، تحلیل و ریشه یابی برخی جریانات از جمله تورم، نوسانات نرخ ارز، انرژی، نظام پولی و بانکی و فضای کسب و کار و تعاملات بین المللی در چارچوب بیانات و رهنمودهای مقام معظم رهبری مورد بررسی کارشناسانه قرار می گیرد. حاصل جلسات فوق براساس یک تصمیم جمعی تحت عنوان یک نامه توسط تیمی ۵ نفره از وزرای سابق به همراه راهکارهای پیشنهادی نگارش و تدوین شد و با امضای حدود ۱۵ نفر از اعضای این جلسه برای رهبر معظم انقلاب ارسال شد. در هیچ کجای نامه از رئیس جمهور و یا خلع ید وی از نوع ادعاهای مطرح شده سخنی به میان نیامده و تفسیرهای گوناگون مانند ستاد فرا قوه ای که عمدتا از سر بی اطلاعی بیان شده، در این نامه ذکر نشده است”.
محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز٬ درباره این نامه گفته بود که “آقایان در نامه ای تاکید کرده بودند که ستاد فراقوه ای تشکیل شود و این ستاد اختیارات زیادی را داشته باشد. رسانه ها و طرفداران دولت در این زمینه بزرگنمایی کردند و گفتند که رئیس جمهور دیگر جایگاهی ندارد، بلکه اصلا در این نامه به این موضوع اشاره ای نشده بود”.
در همین حال حسین شریعتمداری٬ مدیرمسوول روزنامه کیهان٬ به فاصله‌ی دو روز٬ مواضعی متناقض درباره‌ی این نامه اتخاذ کرد. وی ابتدا در یادداشتی٬ اینگونه نوشت: “ساز و کارهای پیشنهادی دلسوزان نظام و مردم اگر واقعاً دلسوزانه باشد، الزاماً بایستی در بستر دولت دنبال شود. نکته ای که متأسفانه چند هفته قبل از سوی برخی مسئولان قبلی دولت، به غفلت نادیده گرفته شده و با ارسال نامه ای خواستار تشکیل گروهی از نخبگان و صاحبنظران برای پی گیری اموری شده بودند که مطابق قانون در حوزه ماموریت و مسئولیت دولت است. نویسندگان نامه که متاسفانه ارسال آن را رسانه ای کردند! به این نکته بدیهی توجه نداشته اند که نامه مورد اشاره، نفی آشکار صلاحیت دولت تلقی می شود که از یکسو بیرون از جایگاه نویسندگان نامه بوده است و دیگر آن که دولت پیشانی نظام است و از این روی بدون کمترین تردیدی، نامه یاد شده را می توان و باید، بازی ناخودآگاه نویسندگان در میدان دشمن ارزیابی کرد که با نقد دلسوزانه- که ضروری و سازنده است- فاصله فراوانی دارد”.
وی اما دو روز بعد با اشاره به انتشار توضیحات منوچهر متکی و البته گلایه از وزیر سابق امورخارجه که “چرا نزدیک به ده روز پس از توهم پراکنی روزنامه ایران و حلقه انحرافی درباره نامه یاد شده به فکر توضیح افتاده‌اند”٬ نوشته است: “اخبار و گزارش‌های موثق… که به کیهان رسیده است نیز توضیحات آقای متکی درباره نامه یاد شده را تایید می کند و نشان می دهد که برخلاف دروغ بافی روزنامه ایران که متاسفانه برخی دیگر از شخصیت های سیاسی نیز با استناد به همان ادعای کذب و مغرضانه به آن پرداخته بودند، در نامه یاد شده هیچ پیشنهادی بیرون از حوزه ماموریت دولت و یا موازی با آن مطرح نشده و نویسندگان نامه صرفا از سر دلسوزی در پی کمک به دولت برای غلبه بر پاره ای از مشکلات اقتصادی بوده اند”.
شریعتمداری همچنین سکوت نویسندگان این نامه را نیز اینگونه توضیح داده: “به نظر می رسد سکوت آقایان به این علت بوده است که نخواسته اند در پروژه تفرقه افکنی حلقه انحرافی که مانند بسیاری از موارد دیگر با بهره گیری غیرقانونی از روزنامه ایران کلید خورده بود، وارد شوند”.
روزنامه ایران اما درباره‌ی عذرخواهی شریعتمداری نوشته است: “شاید بار دیگر کیهان باید به میدان بیاید و توضیح دهد، چرا که تغییر مواضع ناگهانی دیگر جایی برای اعتماد به تحلیل‌های آینده این روزنامه باقی نگذاشته است و از سوی دیگر لازم است برای رسانه‌ها و شخصیت‌های سیاسی مختلفی که نسبت به این نامه اعتراض کردند نیز توضیح دهد چگونه حرکتی که بازی در زمین دشمن تعبیر می‌شد اینک حرکتی دلسوزانه تلقی می‌گردد؟! حسین شریعتمداری با عذرخواهی از دو وزیر معزول اگر چه در مصداق عذرخواهی به اشتباه رفته اما باب درستی را افتتاح کرده است. ایشان و کسانی که تهمت های سنگین و وقیحانه ای را به انقلابی ترین دولت پس از انقلاب وارد کرده اند، عذرخواهی های بسیاری بدهکارند خصوصاً در پیشگاه مردم شریف ایران اسلامی”.
نامه‌نگاری درباره‌ی کاهش اختیارات دولت در ماه‌های گذشته چندین بار رخ داده است. از آن جمله می‌توان به نامه‌ی برخی از نمایندگان مجلس اشاره کرد که خواستار تشکیل “ستاد پیگیری مسائل اقتصادی کشور” شده و با تاکید بر ضرورت “تقویت همبستگی ملی”٬ خواستار آن شده بودند تا ستادی تشکیل شود مرکب “از تمامی نهادهای حکومتی با اختیاراتی خاص که بتواند تصمیمات لازم را اتخاذ کنند و از اختیارات کافی برخوردار باشند، بر این اساس لازم است نمایندگانی به انتخاب صحن علنی مجلس در این ستاد حضور داشته باشند؛ لذا پیشنهاد داریم ستادی با اختیارات معین تشکیل و کلیه تصمیمات اقتصادی در بخش‌های داخلی و خارجی را در مقطع زمانی یکساله بر عهده گیرند”.
روزنامه ایران پیش از این مدعی شده بود که نامه‌ها و تلاش‌ها برای سلب اختیارات احمدی‌نژاد از یک “اتاق فکر” واحد صورت می‌گیرد. این روزنامه با اشاره به نامه‌ی اخیر وزرای سابق احمدی‌نژاد و همچنین نامه‌ی نمایندگان مجلس نوشته است: “این پیشنهاد البته پیش از آن‌که در نامه این دو وزیر سابق مطرح شود طی هفته‌های گذشته با امضای ۹ نماینده مجلس از جمله احمد توکلی در بین نمایندگان توزیع شد؛ پیشنهادی که انطباق آن با خواسته این دو وزیر معزول، نشان از تصمیم‌گیری‌های اینگونه در یک اتاق فکر واحد دارد اما وقتی که یاران پیشین احمدی‌نژاد پیش قراول این حرکت شوند برای مدعیان تشکیل ستاد فوق، شاهد از غیب رسیده است”.
