پایتخت ایتالیاروز شنبه شاهد تظاهرات ده‌ها هزار ایتالیایی در مخالفت با سیاست‌های دولت برلوسکونی و دفاع از آزادی مطبوعات و بیان بود؛ در این راهپیمایی گروهی از ایرانیان ساکن ایتالیا هم با در دست داشتن تصویر روزنامه‌نگاران دربند ایرانی و نمادهای سبزرنگ حضور داشتند که توجه فراوان مطبوعات و مردم ایتالیا را به خود جلب کرد. در این مورد با “مصطفی خسروی” فعال سابق دانشجویی و عضو سازمان دانش آموختگان ایران که برای ادامه تحصیل در ایتالیا به سر‌می برد مصاحبه کرده ایم.
این راهپیمایی که شما و تعداد دیگری از فعالان جنبش سبز ایران هم در آن شرکت کردید در واقع به چه منظوری شکل گرفته و هدف از آن چه بود؟
این راهپیمایی در شهر رم با هدف دفاع از آزادی مطبوعات و آزادی بیان انجام شد و حدود دویست هزار نفر در آن شرکت کردند. اکثر شرکت کنندگان در آن هم جزو نیروهای مخالف دولت برلوسکونی بودند و در پی ایجاد محدودیت برای خبرنگاری که زندگی برلوسکونی را به صورت حرفه‌ای کنکاش می‌کرد طی فراخوانی از سر تا سر ایتالیا در میدان پوپلو رم گرد هم آمدند.
ایرانیان حاضر در این تجمع چه خواسته و شعارهایی را به طور مشخص مطرح کردند؟
حامیان جنبش سبز و ایرانیان ساکن ایتالیا در این تجمع با شعار دفاع از آزادی مطبوعات در ایران و اعلام همبستگی با مردم ایتالیا در این خواسته حقوق بشری و جهانی حاضر شدند. آنهابا در دست داشتن عکس‌هایی از روزنامه نگاران ایرانی در بند مانند احمد زیدآبادی، محمد قوچانی و بهمن احمدی امویی خواهان آزادی بی قید شرط آنها شدند. همچنین در این گردهمایی با تکثیر و توزیع آخرین بیانیه انجمن دفاع از مطبوعات که شرح و مختصری از اوضاع روزنامه نگاران و آزادی بیان در ایران در آن آمده است، کوشیدیم اوضاع کنونی ایران را به اطلاع مردم ایتالیا برسانیم.
افکار عمومی ایتالیا و به ویژه فعالان مدنی این کشور تا چه حد از وضعیت جامعه مدنی ایران و اتفاقات اخیر آگاهی دارند؟
خوشبختانه می توان گفت ایتالیا یکی از کشورهایی به شمار می رود که هم در عرصه دولتی و هم در عرصه مردمی کاملا پیگیر حوادث و اخبار ایران است. البته نمی‌توان تاثیر بسزای همبستگی و حضور گسترده مردم ایران در روزهای بعد از انتخابات و بیان اعتراض آرام و مدنی آنها راکه انعکاس وسیعی در رسانه‌های جهانی داشت در زمینه توجه افکار عمومی دنیا و از جمله ایتالیا نادیده گرفت.
مردم در گفتگوی های مستقیم چه واکنشی نسبت به حضور شما داشتند؟ چه سخنان یا پرسش‌هایی را مطرح می‌کردند؟
آن چیزی که برای گروه ایرانی حاضر در تظاهرات روز شنبه بسیار امیدوار کننده بود توجه و آگاهی بسیاری از ایتالیایی ها به مساله ایران بود که اکثرا ضمن ابراز نگرانی و ناراحتی از اتفاقات پیش آمده، آرزوی موفقیت و پیروزی برای جنبش سبز ایران داشتند. بیشترین سوالی هم که ما باید به آن پاسخ می دادیم علت این گونه برخوردها با منتقدین و روزنامه نگاران و مردم و یا حتی افرادی بود که خود سالها از دولتمردان ایرانی بوده‌اند.
آیا برنامه دیگری هم در آینده برای اقداماتی از این دست دارید؟
امید ما در درجه اول از بین رفتن تمامی مشکلات و معضلات امروز ایران، چه برای روزنامه نگاران و چه برای فعالان سیاسی و مدنی ایرانی در آینده نزدیک است و امیدواریم که هیچگاه نیازی به برپایی مجدد این گونه تجمعات اعتراضی برای دفاع از حقوق اساسی مردم ایران نداشته باشیم. ولی در صورت نیاز مطمئنا جمعیت ایرانی ایتالیا همیشه برای اعلام همبستگی خود با ایرانیان عزیز و جنبش دموکراسی خواهی آنان آماده است.
