مارک گالوم
وقتی محمود احمدینژاد مادر هوگو چاوز را در مراسم تدفین او در آغوش گرفت و گفت او با عیسی مسیح و امام زمان دوباره باز خواهد گشت، روحانیون ایران او را به شدت مورد انتقاد قرار دادند و غرب نیز گوشهای از تنش سیاسی در ایران را شاهد شد.
در میان منتقدان، آیتالله محمد یزدی رئیس قوه قضاییه سابق هم بود که اعمال احمدینژاد را «دلقکبازی» خواند و اظهار کرده که او نتوانسته “از آبروی ملت و مقامش محافظت کند”.
اما این مناقشات میتواند نشاندهنده ترس روحانیون از قدرت احمدینژاد در آستانه انتخابات ماه ژوئن نیز باشد. احمدینژاد امیدوار است بتواند جانشین خود را انتخاب کند.
جنیو عبدو، متخصص سیاست داخلی ایران و عضو موسسه سیاست عمومی مرکز استیمسون مستقر در واشنگتن دیسی میگوید: “تمام این انتقادات به این دلیل است که دشمنانش میخواهند او و جناح حامی او را به حاشیه برانند و نگذارند هیچ نامزدی از جناح او برای انتخابات تایید صلاحیت شود. میخواهند دوستان او از سیاست بیرون بروند. دیگر نمیخواهند با او طرف شوند.”
عبدو میگوید، به رغم جنگ لفظی او با آمریکا و اسرائیل، دشمنان اصلی او در تهران هستند.
مایکل نایبی، تحلیلگر خاورمیانه در شرکت اطلاعات ژئوپولیتیک استراتفور تگزاس گفت، حادثه چاوز آخرین رشته از اظهاراتی است که طی سال گذشته هفته به هفته و ماه به ماه علیه احمدینژاد شنیدهایم. نایبی افزود که روحانیون او را یک تهدید سیاسی به شمار می آورند.
احمدینژاد به عنوان اولین رئیسجمهور غیرروحانی ایران پس از مرگ آیتالله خمینی، با وجود اینکه از حمایت رهبر ایران آیتالله علی خامنهای برخوردار بوده، هیچ وقت محبوب روحانیون نبوده است.
عبدو احمدینژاد را یک “واپسگرای ملیگرا” خواند که انعکاس نسلی است که با تجربه جنگ ایران و عراق شکل گرفتهاند و حالا در قدرت است.
“این نسل مذهبی است اما نه به شکل کلاسیک. بسیار مذهبی هستند، بسیار ضدآمریکایی اما افراطی هستند و از خشکه مقدسی خود برای سیاست استفاده میکنند و این چیزی است که روحانیون دوست ندارند.”
عبدو میگوید، بخشی از تنش بین احمدینژاد و روحانیون، که اکثر قدرت ایران را در دست دارند، مذهبی و اختلاف در برداشت از اسلام است.
وی میگوید: “چیزی که روحانیون از همه بیشتر در احمدینژاد از آن متنفر هستند این است که او در مورد یکی از مهمترین ایدههای اسلام شیعه نظری بسیار کژآیینی دارد.”
او میگوید، وی اما نظرات مبهمی هم در مورد ادبیات سیاسی هیجانی او دارند، از جمله اظهارات تحریکآمیز گذشته او در مورد اسرائیل.
او میگوید: “روحانیون با زبان آتشین او موافق نیستند. آنها رادیکال نیستند و نمیخواهند او کشور را با این نوع ادبیات در معرض خطر قرار دهد. این بدان این معنی نیست که آنها از اسرائیل خوششان میآید. اما جنگ سرد با اسرائیل یک چیز است و تحریک این کشور تا سر حد تهدید حمله به ایران، چیز دیگر”.
احمدینژاد از فرصتهایی هم برای ضربه زدن به روحانیون ، از جمله آیتالله خامنهای، استفاده کرده است؛ به عنوان مثال اینکه در مقابل عموم سئوال کرد که فرمانهای آنان توصیه است یا امر. او همچنین سعی کرده یک وزارت خارجه موازی درست کند و انتصابهای سیاسی خود را در آنجا انجام دهد.
منبع: سیبیسی نیوز – 16 مارس