برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴ ژوئن، کاندیدایی وجود دارد که برای ورود به کمپین انتخاباتی منتظر پاسخ شورای نگهبان نیست. او زهرا نام دارد؛ یک معلم ۵۲ ساله در تهران که پسرش را در جریان تظاهرات اعتراض آمیز علیه انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد در ژوئن ۲۰۰۹ ازدست داده است.
او برخلاف دیگر زنانی که کاندیداتوری خود را برای ریاست جمهوری اعلام کرده بودند، خصوصیات ویژه ای دارد: زهرا قهرمان مشهور یک داستان مصور تحت عنوان “بهشت زهرا“ست. کمپین او نیز مجازی است و برای یک تحول دموکراتیک و بنیادین در ایران تلاش می کند.
زهرا در برنامه اش خواستار لغو مجازات اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و تساوی میان حقوق زن و مرد است.
رمان مصور بهشت زهرا داستان این مادر مصمم را نقل می کند که می خواهد مهدی، پسر ۱۹ ساله اش را در راهروهای تو در توی دادگاه ها، زندان ها، بیمارستان ها و پزشکی قانونی تهران پیدا کند. یک داستان با پایانی غم انگیز، زیرا زهرا متوجه می شود که مهدی مرده است. پسر دیگر او، حسن، که تلاش های مادر خود را در وبلاگش ادامه می دهد، به ترکیه می گریزد تا از شر اقدامات تلافی جویانه حکومت در امان باشد.
این کتاب که نوشته مشترک امیر سبحانی، نویسنده ایرانی و مبارز حقوق بشر تبعید شده به ایالات متحده، و خلیل، هنرمند عرب است، الهام گرفته از رویدادهای واقعی است. “بهشت زهرا” ابتدا در یک وبلاگ منتشر می شد؛ انتشار سه صفحه در هر هفته از زمستان ۲۰۱۰. این رمان مصور سپس به صورت کامل مورد ویرایش قرار گرفت و به چندین زبان ترجمه شد [انتشار نسخه فرانسوی توسط کاسترمن در سپتامبر ۲۰۱۱].
یک فضای تعامل
داستان زهرا زمانی که چند روز پیش در انتخابات ریاست جمهوری “اعلام نامزدی کرد”، به شکلی دیگر ادامه یافت. نویسندگان این کتاب در سایت “به زهرا رأی دهید” نوشته اند: “حتی اگر زهرا به طور رسمی نتواند نامزد انتخابات باشد، ولی به لطف اینترنت، مردم ایران می توانند او را به طور مجازی ببینند.” هدف این کمپین مجازی ایجاد یک “فضای تعامل” برای نشان دادن “نظر، رأی و دیدگاه مردم ایران” است.
نویسنده در ادامه می گوید: “این فضای آزاد برای تمامی ایرانیانی است که می خواهند با حکومت فاسد و جنایتکار جمهوری اسلامی مبارزه کنند؛ حکومتی که برپایه دروغ، تزویر، هراس و خشونت بنا شده.”
در صفحه فیس بوک زهرا، بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی، چه در خارج و چه در ایران، تصاویر و پیام هایی در حمایت از خواسته های او منتشر کرده اند.
منبع: لوموند، ۲۱ مه
